Trump loopt het risico een nalatenschap van falen in Oekraïne achter te laten

OPINIE

De Israël-Palestina-conflict

Trump loopt het risico een erfgoed van falen achter te laten in Oekraïne. Als de Amerikaanse president zijn strategie niet verandert, zal hij falen als vredestichter en bondgenoot.

Een dag voor Pasen kondigde de Russische president Vladimir Poetin een tijdelijk staakt-het-vuren aan voor de Christelijke feestdag. Zoals andere Russische beloftes, werd ook deze weer gebroken. Oekraïense media meldden Russische drone-aanvallen, beschietingen en vuurgevechten langs de frontlinies. Ook Oekraïense burgers werden als doelwit gekozen.

Dit niet-bestaande staakt-het-vuren volgde op een ander: een 30-dagen staakt-het-vuren dat bedoeld was om de energie-infrastructuur te beschermen. Dit werd minstens 30 keer geschonden, volgens Oekraïense media.

Gedurende deze tijd heeft de Amerikaanse president Donald Trump volgehouden dat vrede mogelijk is. Zelfs nadat zijn eigen minister van Buitenlandse Zaken Marco Rubio had gewaarschuwd dat de VS zich uit zijn bemiddelingsrol zouden kunnen terugtrekken vanwege gebrek aan vooruitgang, bleef de president optimistisch dat een overeenkomst mogelijk was.

Op Paaszondag schreef Trump op Truth Social: “Hopelijk zullen Rusland en Oekraïne deze week een deal maken.”

Een week eerder had Rusland de Oekraïense stad Sumy aangevallen met ballistische raketten. Het dodental van de aanval bereikte 34 mensen, waaronder twee kinderen, met meer dan een dozijn gewonden. Zelfs deze bloedige aanval weerhield de Amerikaanse president er niet van om het “een vergissing” te noemen.

Het is inmiddels duidelijk dat Trump, drie maanden in zijn presidentschap, dramatisch faalt in Oekraïne. Hij moet zich realiseren dat gedurfde beloftes gemakkelijker worden gedaan dan vervuld. Hij heeft de oorlog niet binnen 24 uur beëindigd en zal dat ook niet binnen 100 dagen doen, zoals hij heeft beloofd.

Onder zijn leiding lijkt de bemiddelingsdrang van Washington vastgelopen en is de strategie onduidelijk. Een president die trots is op zijn deal-making en kracht, staat nu besluiteloos en ineffectief.

Als deze situatie aanhoudt, loopt Trump het risico op twee manieren te falen: als onderhandelaar en als bondgenoot. Zijn huidige aanpak verzwakt niet alleen de rol van de VS in de wereld, maar moedigt ook Rusland aan om zijn agressie voort te zetten.

Ondanks de pogingen van de Trump-administratie om contact te leggen met het Kremlin, heeft het niets meer ontvangen dan lege retoriek en gebroken beloftes voor staakt-het-vuren.

Poetin’s standpunt is niet veranderd: hij eist erkenning van Rusland’s claim op de Krim en vier Oekraïense regio’s die het Russische leger gedeeltelijk bezet, geen NAVO-lidmaatschap voor Kiev en een beperking van de grootte van het Oekraïense leger. Hij heeft ook openlijk gepleit voor een regimewisseling in het land, met de eis om verkiezingen te houden tijdens de oorlog.

Poetin voelt dat hij onderhandelt vanuit een positie van kracht en weigert compromissen te sluiten. Trump mist momenteel de drukmiddelen om hem te doen heroverwegen, en zijn strategie is om Oekraïne onder druk te zetten tot capitulatie aan Rusland. Zijn beleid inzake militaire hulp voor Oekraïne verergert de situatie.

Na aanvankelijk de overdracht van wapens en munitie en inlichtingendeling met Oekraïne te hebben stopgezet, heeft Trump gedeeltelijk zijn standpunt veranderd. Hij heeft militaire hulp, goedgekeurd door de administratie van zijn voorganger president Joe Biden, weer toegestaan, maar hij heeft geweigerd om een nieuw pakket te overwegen zodra het huidige verstrijkt.

Zijn administratie heeft nog steeds enkele miljarden dollars beschikbaar voor terugtrekking, die kunnen worden toegewezen voor verdere veiligheidssteun aan Oekraïne, maar Trump heeft niet aangegeven dat hij bereid is dit goed te keuren.

Dat betekent dat Oekraïne binnenkort zal worden geconfronteerd met een situatie waarin de voorraden van cruciale munitie opraken. Rusland weet dit en gebruikt de onderhandelingen met de VS om tijd te kopen.

Terwijl het wacht tot het Oekraïense leger zonder vitale voorraden komt te zitten, heeft Moskou ook een grote mobilisatie van troepen geïnitieerd. De oproep van 160.000 nieuwe dienstplichtigen markeert een significante escalatie. Oekraïense bevelvoerders hebben gewaarschuwd dat grote offensieven binnen enkele weken op meerdere fronten kunnen beginnen.

Poetin’s doel is om de zelfverklaarde “vredesmakende” ambities van de Trump-administratie in zijn voordeel te gebruiken. Zijn strategie is om de onderhandelingen over het staakt-het-vuren uit te rekken totdat de Amerikaanse militaire hulp opraakt en het Russische leger ver genoeg Oekraïens grondgebied binnen is gedrongen om Kiev tot capitulatie te dwingen.

Voor Oekraïne is nederlaag geen optie. De natie blijft standhouden en zal blijven vechten omdat haar vrijheid en onafhankelijkheid op het spel staan. Zelfs als Trump meer druk uitoefent op Kiev om een slecht “vredesverdrag” met Rusland te overwegen waarin het alle concessies doet die Poetin wil, zou geen enkele Oekraïense leider dit ondertekenen, omdat dat politieke ondergang zou betekenen.

Europa, met al zijn aarzeling en interne verdeeldheid, heeft nu weinig keus dan een volwaardige bondgenoot van Kiev te worden. Europeanen weten dat Rusland niet zou stoppen bij Oekraïne, en de bedreiging is ook existentiëel voor hen. Het Kremlin bereidt de Russische bevolking al voor via een grootschalige propagandacampagne dat een “grote oorlog” met NAVO-landen noodzakelijk is.

In het licht van deze bedreiging kijken Europese landen naar herbewapening, en hiervoor hebben ze tijd nodig. Dit betekent dat de oorlog van Oekraïne voor bevrijding nog jaren zal doorgaan, met of zonder Amerikaanse betrokkenheid.

Ondertussen zal de VS onder het huidige beleid verder in binnenlandse crises verzanden, verzwolgen door de naschokken van zelfisolatie en achtervolgd door kostbare besluiten in een wereld die ze niet langer leidt. Dit zal zijn wat Trump achterlaat: een nalatenschap van niet-oplossingen maar van terugtrekking.

Als hij zijn koers niet verandert, zal de geschiedenis hem herinneren niet als een sterke leider die vrede bracht, maar als een opschepperige, naïeve man die beloftes deed die hij niet kon waarmaken.