Natuurlijke hergroei van tropische bossen biedt enorme mogelijkheden voor het aanpakken van milieuproblemen, blijkt uit onderzoek

Onderzoek toont aan dat tropische bossen enorme potentie hebben voor natuurlijke regeneratie

Joshua Slaughter en Matthew Fagan bespreken een kaart van bosgebieden in Costa Rica. Een wereldwijde kaart van mogelijke gebieden voor natuurlijke bosregeneratie, ontwikkeld in een studie in Nature onder leiding van Brooke Williams en Hawthorne Beyer, suggereert dat een gebied groter dan Mexico in de tropen de potentie heeft om 23,4 gigaton koolstof op te slaan.

Een recente studie heeft vastgesteld dat tot 215 miljoen hectare land (een gebied groter dan Mexico) in vochtige tropische regio’s wereldwijd het potentieel heeft om natuurlijk te regenereren. Dit zou niet alleen bijdragen aan de opslag van 23,4 gigaton koolstof over een periode van 30 jaar, maar ook een significante impact hebben op kwesties zoals het verlies van biodiversiteit en de waterkwaliteit.

Meer dan de helft van het gebied met een sterke potentie voor regeneratie bevindt zich in vijf landen: Brazilië, Mexico, Indonesië, China en Colombia. “Boomplantage in gedegradeerde landschappen kan kostbaar zijn. Door gebruik te maken van natuurlijke regeneratietechnieken kunnen landen hun hersteldoelen kosteneffectief behalen,” zegt Brooke Williams, de co-hoofdonderzoeker en onderzoeker aan de Queensland University of Technology in Australië.

Matthew Fagan, universitair hoofddocent geografie en milieusystemen aan de University of Maryland, Baltimore County (UMBC), ontwikkelde een dataset waarop de auteurs zich baseerden. “We gebruikten satellietbeelden om miljoenen kleine gebieden te identificeren waar de boombedekking in de loop van de tijd toenam. We sloten de gebieden die door mensen waren geplant uit met machine learning, en richtten ons op natuurlijke regeneratie,” legt Fagan uit.

De studie volgde de regeneratie van 2000 tot 2012 en controleerde vervolgens of deze regeneratie tot 2015 werd gehandhaafd. “Die natuurlijke gebieden waren de inputdata voor deze nieuwe studie,” voegt hij toe. “Dit is de eerste studie die voorspelt waar toekomstige bosregeneratie zal plaatsvinden, op basis van waargenomen eerdere regeneratie.”

De studie, mede geleid door Hawthorne Beyer, hoofd geospatiale wetenschap bij Mombak, een Braziliaanse startup die hoogwaardige koolstofkredieten wil genereren door herbebossing van het Amazonegebied, omvatte ook mondiale datasets die factoren beschrijven zoals bodemkwaliteit, helling, weg- en bevolkingsdichtheid, lokale rijkdom, afstand tot stedelijke centra en gezonde bossen.

Fagan benadrukt dat de factoren die het sterkst geassocieerd zijn met een hoog regeneratiepotentieel de nabijheid van bestaande bossen, de dichtheid van nabijgelegen bossen en de koolstofinhoud in de bodem zijn. “Deze factoren lijken bijzonder goed de patronen van regeneratie te verklaren die we wereldwijd zien,” zegt hij.

Het eindproduct van de studie is een digitale kaart van de mondiale tropen, waarbij elke pixel — die 30 x 30 vierkante meter land vertegenwoordigt — de geschatte potentie voor regeneratie aangeeft. “Ons doel en onze hoop is dat deze kaart democratisch wordt gebruikt door lokale mensen, organisaties en gemeenschappen, van het niveau van de county tot aan het nationale niveau, om te pleiten voor waar herstel zou moeten plaatsvinden,” zegt Fagan.

Fagan wijst erop dat sommige van de potentiële regeneratiegebieden die in de studie zijn geïdentificeerd, om verschillende redenen onwaarschijnlijk hersteld zullen worden, zoals wanneer ze actief worden gebruikt voor veeteelt of landbouw, of zich op prime locaties nabij wegen en stedelijke centra bevinden. Echter, een aanzienlijk deel van de 215 miljoen hectare bestaat uit verlaten en gedegradeerde weidegronden of eerder gekapte bossen, waar het aanmoedigen van natuurlijke regeneratie minimale kosten met zich meebrengt voor de lokale economieën en een lange lijst van voordelen oplevert.

Als deze gebieden zouden worden hersteld tot regenwoud, zou de voordelen voor waterkwaliteit, watervoorziening, lokale biodiversiteit en bodemkwaliteit enorm zijn,” zegt Fagan. “Het zou ook een enorm voordeel zijn voor het onttrekken van koolstof uit de atmosfeer, dus het is echt een kwestie van ‘Waar kunnen we dit het meest efficiënt doen?’. Dat is waar dit onderzoek over gaat.