Klimatologische Patronen uit Grottenmineraalafzettingen Verbonden aan Instortingen van Chinese Dynastieën

Veranderingen in temperatuur en neerslagpatronen, gerelateerd aan de Aziatische moessons, hebben invloed gehad op de graanoogst en de economische welvaart in verschillende Chinese dynastieën over de afgelopen 2.000 jaar.

De dynastieke geschiedenis van China strekt zich uit over 13 heerschappijen van 2070 voor Christus tot de abdicatie van de laatste keizer in 1912. De factoren die hebben geleid tot de overgangen tussen dynastieën zijn een complexe mix van milieu-, sociale en economische aspecten. Het belang van klimaatverandering wordt vaak genoemd als een significante factor in deze geopolitieke verschuivingen. Dit komt omdat China’s afhankelijkheid van landbouw vóór de industriële tijd betekent dat het land gevoelig was voor abrupte klimaatveranderingen die verschillende sociale en economische gevolgen konden hebben.

Recent onderzoek, gepubliceerd in Quaternary Science Reviews, heeft zich gericht op de rol die veranderende neerslagpatronen mogelijk hebben gespeeld, met name met betrekking tot de variabiliteit van de Aziatische moessons. Deze natuurlijke fenomenen zorgen voor koude, droge winters die leiden tot droogte, en warme, natte zomers met zware regenval tussen mei en september, waarbij tropische cyclonen landinwaarts trekken en verwoesting aanrichten.

Om dit te onderzoeken, analyseerden Dr. Haowen Fan van de China University of Geosciences en zijn collega’s speleotheemrecords uit de Heshang-grot in centraal China die 2.000 jaar beslaan. Deze mineraalafzettingen vormen zich in grotten en accumuleren wanneer calcium uit grondwater lekt. Ze zijn beter bekend als stalactieten (die naar beneden groeien vanuit het plafond van de grot) en stalagmieten (die omhoog groeien vanaf de vloer van de grot).

In deze speleothems zijn jaarlijkse groeibanden aanwezig als duidelijke lagen, waarvan zuurstofisotopen (δ18O) werden gemeten als een proxy voor moessonneerslag door de tijd heen. Bijvoorbeeld, tijdens de periode 1–400 na Christus was δ18O verlaagd in de speleothem en kwam dit overeen met de Romeinse Warmteperiode met meer neerslag, terwijl de daaropvolgende periode van 400–800 na Christus een toename van δ18O vertoonde die overeenkwam met de Koude Periode van de Donkere Eeuwen met minder neerslag.

Het onderzoeksteam ontdekte dat wanneer de Aziatische moessons in hun positieve fase verkeren (wanneer de zeewatertemperaturen hoger zijn in de westelijke Indische Oceaan en koeler naar het oosten, waardoor de neerslag in het westen hoger en in het oosten lager is), deze perioden vaak samenvielen met overgangen van de Chinese dynastieën op multidecadale tijdschalen (piekcycli van 13, 35 en 75 jaar). Opmerkelijk is dat de langdurige droogtes in Oost-China de graanoogsten verminderden, wat leidde tot problemen met voedselvoorziening en economische achteruitgang.

Dr. Fan merkt op dat de variabiliteit in klimaatpatronen in China die leidt tot sociale onrust een belangrijke bevinding is, in tegenstelling tot een universele verandering in het hele land. Meer dan 80% van de Chinese bevolking heeft sinds 221 voor Christus in Oost-China gewoond, wat het kerngebied vormt van de Han, Tang, Noordelijke Song, Yuan, Ming en Qing-dynastieën, onder anderen, waardoor deze regio zeer kwetsbaar is voor de gevolgen van klimaatverandering op sociaal-economisch gebied.

Bijvoorbeeld, de Wei, Jin en Noord-Zuid Dynastieën (181–540 na Christus) en de Tang Dynastie (618–907 na Christus) vonden plaats tijdens koudere perioden waarin de moessons zwakker waren, terwijl de Ming en Qing Dynastieën (1321–1920) heersten tijdens relatief warmere omstandigheden wanneer de moessonintensiteit sterker was. De zwakste geregistreerde moesson vond plaats tussen 1500 en 1650 na Christus en valt samen met de tijd van de ineenstorting van de Ming-dynastie, toen de omstandigheden verslechterden door de Kleine IJstijd en de graanoogsten per hoofd van de bevolking met 20%–50% daalden door droogtes, wat leidde tot opstanden die de dynastie ten val brachten.

Het koppelen van moessonfases aan droogtes en de waterschaarste die de oude landbouwpraktijken beïnvloedde, biedt fascinerende inzichten in hoe verminderde voedselvoorraden hebben kunnen leiden tot hongersnood, economische neergang en sociale onrust die uiteindelijk de loop van de Chinese geschiedenis heeft veranderd.