Langdurige blootstelling aan arseen in drinkwater verhoogt risico op hart- en vaatziekten
Langdurige blootstelling aan arseen in water kan het risico op hart- en vaatziekten verhogen, vooral hartziekten, zelfs bij blootstellingsniveaus onder de federale regelgeving (10µg/L). Dit blijkt uit een studie van de Mailman School of Public Health van de Columbia University.
Deze studie is de eerste die blootstelling-responsrelaties beschrijft bij concentraties onder de huidige regelgeving en bevestigt dat langdurige blootstelling aan arseen in water bijdraagt aan de ontwikkeling van ischemische hartziekte. De onderzoekers vergeleken verschillende tijdsvensters van blootstelling en ontdekten dat de blootstelling aan arseen in water in het afgelopen decennium tot het moment van een cardiovasculaire gebeurtenis het grootste risico met zich meebracht. De bevindingen zijn gepubliceerd in het tijdschrift Environmental Health Perspectives.
“Onze bevindingen werpen een nieuw licht op kritieke tijdsvensters van arseenblootstelling die bijdragen aan hartziekten en informeren de lopende risicobeoordeling van arseen door de EPA. Dit benadrukt verder het belang van het overwegen van niet-kankeruitkomsten, en specifiek hart- en vaatziekten, die de belangrijkste doodsoorzaak zijn in de VS en wereldwijd,” aldus Danielle Medgyesi, een doctorandus aan de afdeling Environmental Health Sciences van de Columbia Mailman School.
“Deze studie biedt overtuigend bewijs voor de noodzaak van regelgeving ter bescherming van de gezondheid en levert bewijs ter ondersteuning van het verlagen van de huidige limiet om het significante risico verder te elimineren.”
Volgens de American Heart Association en andere vooraanstaande gezondheidsinstanties is er substantiële bewijs dat blootstelling aan arseen het risico op hart- en vaatziekten verhoogt. Dit omvat bewijs van risico bij hoge arseen niveaus (>100µg/L) in drinkwater. De Amerikaanse Environmental Protection Agency (EPA) verlaagde in 2006 het maximumverontreinigingsniveau (MCL) voor arseen in gemeenschappelijke watervoorzieningen (CWS) van 50µg/L naar 10µg/L. Desondanks blijft drinkwater een belangrijke bron van arseenblootstelling voor gebruikers van CWS.
De natuurlijke aanwezigheid van arseen in grondwater wordt vaak waargenomen in regio’s van New England, het bovenste Midwesten en het Westen, waaronder Californië. Om de relatie tussen langdurige arseenblootstelling vanuit CWS en hart- en vaatziekten te evalueren, gebruikten de onderzoekers de gezondheidsadministratie- en sterftekencijfers van de California Teachers Study-cohort van inschrijving tot follow-up (1995–2018), waarbij dodelijke en niet-dodelijke gevallen van ischemische hartziekte en hart- en vaatziekten werden geïdentificeerd.
In nauwe samenwerking met medewerkers van het California Office of Environmental Health Hazard Assessment (OEHHA) verzamelde het team gegevens over arseen in water van CWS gedurende drie decennia (1990–2020). De analyse omvatte 98.250 deelnemers, 6.119 gevallen van ischemische hartziekte en 9.936 gevallen van hart- en vaatziekten. Uitsluitend uitgesloten waren deelnemers van 85 jaar of ouder en degenen met een voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten bij inschrijving. Net als in de bevolking van Californië die afhankelijk is van CWS (meer dan 90%), woonde het merendeel van de deelnemers in gebieden die werden bediend door een CWS (92%).
Door gebruik te maken van de uitgebreide jaren van beschikbare arseen gegevens, vergeleken de onderzoekers tijdsvensters van relatief kortetermijn (drie jaar) tot langdurige (10 jaar tot cumulatieve) gemiddelde arseenblootstelling. De studie vond dat een tienjarige arseenblootstelling tot het moment van een cardiovasculaire gebeurtenis geassocieerd was met het grootste risico, wat consistent is met een studie in Chili die een pieksterfte van acuut myocardinfarct vond rond een decennium na een periode van zeer hoge arseenblootstelling.
Bijna de helft (48%) van de deelnemers werd blootgesteld aan een gemiddelde arseenconcentratie onder de niet-kanker publieke gezondheidsdoelstelling van Californië <1 µg/L. In vergelijking met deze laagblootgestelde groep hadden degenen die werden blootgesteld aan 1 tot <5 µg/L een bescheiden hoger risico op ischemische hartziekte, met een stijging van 5–6%. Het risico steeg tot 20% onder degenen in de blootstellingsranges van 5 tot <10 µg/L (of de helft tot onder de huidige regelgeving), en meer dan verdubbelde tot 42% voor degenen die werden blootgesteld aan niveaus op of boven de huidige EPA-limiet ≥10µg/L.
De relatie was consistent sterker voor ischemische hartziekte in vergelijking met hart- en vaatziekten, en er werd geen bewijs van risico voor een beroerte gevonden, wat grotendeels consistent is met eerder onderzoek en de conclusies van de huidige EPA-risicobeoordeling. Deze resultaten benadrukken de ernstige gezondheidsgevolgen, niet alleen wanneer gemeenschappelijke watersystemen niet voldoen aan de huidige EPA-norm, maar ook bij niveaus onder de huidige norm. De studie vond een substantieel risico van 20% bij arseenblootstellingen variërend van 5 tot <10 µg/L, wat ongeveer 3,2% van de deelnemers beïnvloedde, wat suggereert dat strengere regelgeving aanzienlijke voordelen zou opleveren voor de bevolking.
In lijn met eerder onderzoek, vond de studie ook dat hogere arseenconcentraties, inclusief concentraties boven de huidige norm, onevenredig veel invloed hebben op Hispanic en Latina populaties en inwoners van buurten met een lagere sociaaleconomische status. “Onze resultaten zijn nieuw en moedigen een hernieuwde discussie aan over de huidige beleids- en regelgevingnormen,” zei Tiffany Sanchez van Columbia Mailman, senior auteur. “Echter, dit impliceert ook dat er veel meer onderzoek nodig is om de risico’s te begrijpen die samenhangen met de arseen niveaus die CWS-gebruikers momenteel ervaren. We geloven dat de gegevens en methoden die in deze studie zijn ontwikkeld, kunnen worden gebruikt om toekomstige studies te versterken en te informeren, en kunnen worden uitgebreid om andere drinkwaterblootstellingen en gezondheidsresultaten te evalueren.”
