Een Leuke Indiase Jongen: Representatie en Identiteit op het Scherm

Voor regisseur Roshan Sethi is zijn nieuwste film zeer persoonlijk. Zijn project, A Nice Indian Boy, speelt zich af in de VS en volgt Naveen, een introverte arts die zijn verloofde Jay meeneemt om zijn traditionele Indiase familie te ontmoeten. Sethi, die naast het maken van films ook een praktiserend arts in de palliatieve zorg is bij het Dana Farber Cancer Institute, kwam zes jaar geleden uit de kast voor zijn familie als homoseksueel. “Ik dacht echt dat ik het de rest van mijn leven kon verbergen – ik dacht dat ik het moest doen.”

Hij zegt dat hij, terugkijkend, blij is dat hij de beslissing op het juiste moment heeft genomen om zichzelf aan de wereld te tonen en nu, “na jaren van worstelen om uit de kast te komen, ga ik zelf trouwen met een man”. Zijn partner is Karan Soni, een herkenbaar gezicht in Hollywood dat eerder heeft gespeeld in films zoals Deadpool, Wolverine, Pokémon: Detective Pikachu en Ghostbusters. Ze ontmoetten elkaar via een datingapp en zijn sindsdien partners in het leven, evenals in creatieve ondernemingen. Hun film A Nice Indian Boy, met Soni en Frozen ster Jonathan Groff in de hoofdrollen, had zijn wereldpremière op het London Film Festival, maar wacht nog op een distributeur voor de Britse en Ierse markt.

‘Onafhankelijke film vraagt om een witte hoofdrol’ “Zonder Jonathan zou deze film niet gefinancierd kunnen worden,” zegt Sethi, die uitlegt dat de film “door elk groot studio dat je kunt bedenken, is afgewezen, evenals elke grote financier, behalve de twee die het uiteindelijk mogelijk maakten – Levenstein en Wayfarer”. De regisseur zegt dat het voelt alsof het “niet uitmaakt” in de industrie dat Soni in enorme franchisefilms heeft gespeeld; ze hadden nog steeds een witte hoofdrol nodig om de film gemaakt te krijgen. “Het is een ecosysteem dat je niet kunt oplossen of repareren. Je moet er gewoon mee werken,” zegt hij. “Het probleem achter niet-witte hoofdrollen in onafhankelijke films is altijd dat onafhankelijke films in grote mate afhankelijk zijn van buitenlandse voorverkoop, wat eigenlijk betekent het VK en Europa.” Hij voegt eraan toe: “Ze zijn in de ogen van financiers en in de ogen van de zogenaamde markt, grotendeels afhankelijk van [witte] hoofdrollen, waardoor het echt moeilijk is om een film als deze van de grond te krijgen.” A Nice Indian Boy is Soni’s tweede hoofdrol – zijn eerste was een ander project met zijn verloofde, een romantische komedie genaamd 7 Days.

De acteur zegt dat het allemaal “erg overweldigend” aanvoelt omdat hij nooit had gedacht dat het mogelijk was om een hoofdrol in een film te spelen en benadrukt het belang van vertegenwoordiging op het grote en kleine scherm. “Ik begon professioneel auditie te doen in 2010 en waar ik voor opkwam waren co-sterrenrollen, wat betekent dat je vijf regels of minder hebt.” Hij voegt eraan toe: “Ik herinner me dat Mindy Kaling op The Office was en Aziz Ansari op Parks and Recreation en dat was het.” “Ik verwachtte niet echt om [de kans] te krijgen, ik was een beetje erg onwetend over de toekomst en ik wilde gewoon één aflevering van een tv-show – dat was [de omvang van] mijn droom.” De acteur van Abbott Elementary zegt dat het, na jaren op verschillende film- en tv-sets te hebben gewerkt, “voelde alsof alles op zijn plaats was gevallen” voor hem om de volgende stap in zijn carrière te zetten.

‘Het toont mijn persoonlijke droom’ A Nice Indian Boy is hartverwarmend en grappig en verkent de druk om iemand te vinden met wie je niet alleen van houdt en je leven wilt doorbrengen, maar ook iemand die je overtuigingen en wensen in de wereld respecteert. Sethi zegt dat, ondanks dat het een romantische komedie is, het maatschappelijk een belangrijke relatie is om op het scherm af te beelden. “Ik ben opgegroeid met grotere dan leven zijden bruiloften in Bollywood. Ik hield er wanhopig van – en ben ook gaan wrokken om hun engte, om het feit dat ik gefascineerd was door verhalen waar ik nooit deel van kon uitmaken.” In 2018 oordeelde het Hooggerechtshof van India dat homoseksuele seks niet langer een misdrijf was. Het vonnis stelde een beslissing uit 2013 ongedaan die een wet, sectie 377, bevestigde die homoseksuele seks als een “onnatuurlijke overtreding” beschouwde, strafbaar met maximaal 10 jaar gevangenisstraf. Sethi zegt dat ze, zelfs toen ze zich voorbereidden op het filmen van het project, met barrières te maken kregen.

“Toen we de huwelijksceremonie in de film planden, namen we contact op met hindoeïstische priesters in Noord-Amerika voor hulp bij de details. We werden door velen afgewezen, waaronder een lokale priester die een belediging stuurde.” “De film maken betekende dat we geconfronteerd werden met de ergste angsten van mijn moeder. We ontdekten waarom ze bang was en waarom we het toch moesten doen.” Hij zegt dat de film probeert het droomscenario voor hem en zijn aanstaande huwelijk weer te geven. “Ik ga over een paar maanden trouwen. Voor nu heeft mijn moeder me gevraagd om niet verder te gaan. Maar de film eindigt op een andere, meer fantasierijke manier – het eindigt in mijn persoonlijke droom van acceptatie en verbondenheid binnen het gezin.”