Waarom Trump en Bukele het leven van Kilmar Abrego Garcia verwoesten

OPINIE

Waarom Trump en Bukele het leven van Kilmar Abrego Garcia verwoesten

De twee willen alle kanalen blokkeren voor het wettelijk aanvechten van hun lucratieve gevangenisschema.

In maart heeft de Amerikaanse regering de 29-jarige Kilmar Abrego Garcia, een Salvadoraans staatsburger die bijna de helft van zijn leven in de VS had gewoond en gewerkt, naar El Salvador gedeporteerd. Hij had geen idee dat hij snel het gezicht zou worden van de sinistere massadeportatiecampagne van de Amerikaanse president Donald Trump.

Getrouwd met de Amerikaanse staatsburger Jennifer Vasquez Sura, werd Abrego Garcia gearresteerd terwijl hij in Maryland reed met de vijfjarige autistische zoon van het paar, die getuige was van de arrestatie van zijn vader door de Amerikaanse ordehandhaving en blijkbaar ernstig getraumatiseerd is als gevolg daarvan. In een latere rechtbankverklaring zei Vasquez Sura dat haar zoon, die niet kan praten, “zeer van streek” was door de “plotselinge verdwijning van zijn vader”, vaker huilde dan normaal en “de werkkleding van Kilmar vond en eraan rook om Kilmar’s vertrouwde geur te ruiken”.

Het is natuurlijk al lang gebruikelijk om gezinnen uit elkaar te trekken en kinderen te traumatiseren in ieders favoriete “land van de vrijheid”, hoewel Trump dit zeker meer tot een sensationeel spektakel heeft gemaakt dan zijn Democratische voorgangers, Joe Biden en Barack Obama. Er gaat niets boven het zaaien van angst en psychologisch trauma in de naam van nationale veiligheid, nietwaar?

Abrego Garcia werd samen met meer dan 200 andere mensen naar El Salvador gedeporteerd, die de ‘eer’ deelden om als gedemoniseerde proefkonijnen te dienen in de huidige sadistische tegenmigratiepolitiek van de Trump-administratie. De gedeporteerden werden snel geïnterneerd in het Terrorism Confinement Center (CECOT), de beruchte megagevangenis gebouwd door Nayib Bukele, de zelfbenoemde “coolste dictator ter wereld” van El Salvador. Deze faciliteit huisvest duizenden mensen die zijn gearresteerd onder de nationale “noodtoestand”, die in 2022 werd uitgeroepen en geen tekenen van afname vertoont.

Onder het mom van het bestrijden van een oorlog tegen bendes heeft Bukele meer dan 85.000 Salvadoraanse burgers gevangen genomen – meer dan 1 procent van de bevolking van het land – in een reeks gevangenissen die vaak functioneren als zwarte gaten waar mensen eindeloos verdwijnen, evenals elke notie van mensen- en burgerrechten. Nu de binnenkomende Amerikaanse fondsen en de deportaties de internationale gevangenisautoriteit van El Salvador en het stoere imago van Bukele hebben versterkt, is er nog minder haast om de “noodtoestand” te beëindigen.

Het geval van Abrego Garcia heeft zowel Trump als Bukele de kans geboden hun wederzijdse passie voor sociopathie en minachting voor de wet te tonen. Abrego Garcia’s deportatie naar El Salvador vond plaats in directe strijd met een uitspraak van een Amerikaanse immigratierechter uit 2019, die stelde dat hij niet naar zijn geboorteland kon worden gedeporteerd vanwege de gevaren die dit voor zijn leven zou opleveren.

Inderdaad, Abrego Garcia vluchtte als tiener naar de VS, uit angst voor zijn leven na bedreigingen van bendes aan zijn familie. Hoewel de Amerikaanse regering snel gedwongen was te erkennen dat zijn deportatie in maart had plaatsgevonden “door een administratieve fout”, blijft het Trump-Bukele team vastbesloten dit niet te rectificeren.

Dit zou immers een gevaarlijk precedent scheppen door te suggereren dat de mogelijkheid van rechtsherstel daadwerkelijk bestaat en dat asielzoekers in de VS niet in doodsangst zouden moeten leven voor een spontane deportatie naar El Salvador door een “administratieve fout”.

Volgens een recent artikel in de New York Times, dat de details onthult van het debat binnen de Trump-administratie over hoe de PR-kant van de blunder van Abrego Garcia te beheren voordat deze openbaar werd, bespraken ambtenaren van het Amerikaanse Ministerie van Binnenlandse Veiligheid (DHS) “te proberen de heer Abrego Garcia voor te stellen als een ‘leider’ van de gewelddadige straatbende MS-13, hoewel ze geen bewijs konden vinden om de claim te ondersteunen”.

Maar een gebrek aan bewijs heeft nooit de mensen gestopt die zich niet om feiten en realiteit bekommeren. Trump-ambtenaren blijven volhouden dat Abrego Garcia bij MS-13 hoort, terwijl de president zelf onbeschaamd een gemanipuleerde foto van tatoeages op de knokkels van de man heeft ingeroepen. De administratie heeft ook sterk vertrouwd op het feit dat, in 2019, de politie van Prince George’s County, Maryland, besloot dat Abrego Garcia een bende-lid was omdat hij een Chicago Bulls-hoed droeg, onder andere oh-zo-beklagwaardige gedragingen.

De frequentie waarmee Amerikaanse wetshandhavingsinstanties Chicago Bulls-merchandise aanhalen als vermeend bewijs van bende-lidmaatschap zou lachwekkend zijn gezien de enorme nationale en internationale fanbase van het Amerikaanse basketbalteam – als zulke belachelijke profieltendensen niet rechtstreeks zouden vertalen in fysieke en psychologische kwellingen voor Abrego Garcia en talloze andere individuen.

In april heeft het Amerikaanse Hooggerechtshof de Trump-administratie opgedragen Abrego Garcia’s terugkeer naar de VS te “faciliteren”. Naast het tot nu toe niet naleven van die opdracht, heeft de administratie belachelijke inspanningen geleverd om een aparte opdracht van de Amerikaanse districtrechter Paula Xinis te negeren om details te verstrekken over wat precies wordt gedaan om de vrijlating van Abrego Garcia te waarborgen.

Blijkbaar geïrriteerd door de opdringerigheid van rechter Xinis, gingen ambtenaren van de Trump-administratie toen met het oude excuus van “staatsgeheimen”, waarmee informatie over de zaak van Abrego Garcia kan worden achtergehouden om “nationale veiligheid” en de “veiligheid van het Amerikaanse volk” te waarborgen, zoals DHS-woordvoerster Tricia McLaughlin het verwoordde.

Bukele heeft de situatie van Abrego Garcia met een chagrijnige en wraakzuchtige machismo afgehandeld die past bij de “coolste dictator ter wereld”, en heeft op X belachelijk gemaakt wat de onterecht ontvoerde en gevangen man betreft. Tijdens een bezoek in april aan zijn partner-in-crime in het Oval Office in Washington, maakte Bukele aan journalisten duidelijk dat hij geen vinger zou uitsteken voor Abrego Garcia: “Hoe kan ik een terrorist de Verenigde Staten binnensmokkelen?”

Het is de moeite waard om te herinneren dat, lang voordat de huidige “noodtoestand” in El Salvador bestond, de VS een grote rol speelde in het ondersteunen van rechtse staatsterreur in het land, waar de burgeroorlog van 1979-1992 meer dan 75.000 mensen het leven kostte.

De meeste oorlogsmisdaden werden gepleegd door het door de VS gesteunde Salvadoraanse leger en geallieerde doodseskaders, en talloze Salvadoraanse burgers vluchtte naar het noorden naar de VS, waar MS-13 en andere bendes ontstonden als een middel van gemeenschappelijke zelfverdediging. Na het einde van de oorlog ondernam de VS de massadeportatie van bendeleden naar een vers verwoest land, wat leidde tot aanhoudend geweld, migratie en deportatie en culminerend, natuurlijk, in de coolste dictatuur ter wereld.

Zoals men zegt, niets voedt de consolidatie van macht en de uitholling van rechten zoals een solide “terroristische” vijand – en op dit moment heeft Abrego Garcia de twijfelachtige eer om die vijand te zijn voor niet één, maar twee sociopathische staatshoofden. Aan het eind van de dag is Abrego Garcia echter geen Osama bin Laden; hij is gewoon een random guy wiens berekende kwelling bedoeld is als waarschuwing voor iedereen die zich te zelfverzekerd voelt in de rechtsstaat.

Trump heeft al voorgesteld om Amerikaanse staatsburgers naar El Salvador te sturen voor opsluiting, en verfoeit elke schijn van legaliteit. In dat opzicht heeft de president voorgesteld dat Bukele meer gevangenissen bouwt, een project dat vermoedelijk geen veel arm-twisting vereist.

Nu de Amerikaanse regering de rechten van buitenlandse burgers en legale staatsburgers vernietigt, is het veilig om aan te nemen dat niemand veilig is.