Miljoenen in obligaties voor Israël zorgen voor conflicten tussen Amerikaanse staten en investeringsbeleid

Miljoenen in obligaties voor Israël zetten Amerikaanse staten op gespannen voet met investeringsbeleid

Verschillende Amerikaanse staten hebben miljoenen geïnvesteerd in Israëlische obligaties, maar lopen het risico in strijd te zijn met hun eigen investeringsbeleid. De economie van Israël heeft geleden onder regionale oorlogen in het afgelopen jaar, maar dat heeft de staten in de VS er niet van weerhouden om aanzienlijke bedragen in het land te investeren.

De Verenigde Staten zijn al lange tijd de belangrijkste internationale steunpilaar voor Israël, en deze steun is alleen maar toegenomen sinds de Israëlische aanvallen op Gaza vorig oktober. Israël wordt door mensenrechtenorganisaties beschuldigd van genocide, en volgens het Watson Institute van de Brown University heeft de Amerikaanse overheid bijna $18 miljard aan wapens en militaire hulp aan Israël verstrekt in het eerste jaar van de oorlog.

Israël is echter ook steeds afhankelijker geworden van een andere bron van financiering: obligaties die door staten en gemeenten in de VS zijn gekocht. Tussen 7 oktober 2023, toen de Palestijnse groep Hamas Israël aanviel, en 18 april dit jaar, hebben bijna drie dozijn staten en gemeenten in totaal $1,7 miljard aan obligaties gekocht, volgens Israël Bonds, een in de VS gevestigde organisatie die buitenlandse fondsen voor Israël verzamelt.

Dit geld is rechtstreeks in de algemene fondsen van Israël gestroomd, waar het kan worden gebruikt voor de groeiende militaire begroting van het land. Een e-mail van Israël Bonds aan een penningmeester van een provincie in Ohio vermeldde dat de obligaties gedeeltelijk werden gebruikt om de Amerikaanse overheid te vergoeden voor beveiligingsapparatuur.

Palm Beach County, de rijke provincie in Florida waar het woonhuis van de verkozen president Donald Trump zich bevindt, is de grootste koper van Israëlische oorlogsobligaties ter wereld. Palm Beach bezit een verbijsterende $700 miljoen aan Israëlische obligaties – een bedrag dat groot genoeg is om de aankoop van meerdere F-15-jachtvliegtuigen te dekken.

Maar nu, na meer dan een jaar van een escalerend en internationaal veroordeeld conflict, wankelt de Israëlische economie. Duizenden Israëlische bedrijven worden dit jaar verwacht te sluiten, het begrotingstekort is gestegen van 4 procent naar 8 procent van het bruto binnenlands product (BBP), directe investeringen zijn met ongeveer 30 procent gedaald en Amerikaanse ratingbureaus hebben de kredietwaardering van Israël verlaagd.

Als gevolg hiervan lopen lokale penningmeesters steeds meer het risico hun eigen beleid te schenden, dat vereist dat belastinggeld op een verantwoorde manier wordt geïnvesteerd. Ten minste vier andere staten die sinds oktober 2023 Israëlische obligaties hebben gekocht, kunnen ook te maken krijgen met non-compliance als de kredietwaardering van Israël verder wordt verlaagd.

Een risicovolle investering

Wanneer een staat of provincie Israëlische obligaties koopt, leent zij in wezen geld aan de Israëlische regering met de afspraak dat zij die fondsen na een afgesproken aantal jaren, plus rente, terugkrijgt. Na 7 oktober nam het personeel van de onderwriter van Israël Bonds rechtstreeks contact op met penningmeesters in Florida, Louisiana, Ohio en andere staten. Deze penningmeesters kochten snel tientallen miljoenen dollars aan Israëlische obligaties.

Maar naarmate de Israëlische economie verzwakt, lijkt het steeds moeilijker te rechtvaardigen om deze investeringen te doen. In april waarschuwde Fitch, een van de drie belangrijkste Amerikaanse kredietbeoordelingsbureaus, dat het conflict zou kunnen “leiden tot een grote verslechtering van de kredietmetrics van Israël”. In augustus verlaagde Fitch de kredietwaardering van Israël, en de volgende maand verlaagde Moody’s de kredietwaardering voor het eerst in de geschiedenis naar Baa1. In oktober volgde het derde bureau, S&P, eveneens met een verlaging.

Moody’s waarschuwde zelfs voor verdere verlagingen in het licht van het conflict van Israël met de Libanese groep Hezbollah. Een staakt-het-vuren tussen Israël en Hezbollah werd eind november afgesproken, maar Fitch waarschuwde dat “het staakt-het-vuren waarschijnlijk fragiel zal zijn” en voorspelde een stijging van het begrotingstekort van Israël in 2025.

Alledrie de grote kredietbeoordelingsbureaus voorspellen een negatieve outlook voor de kredietwaardigheid van Israël. Dit wijst erop dat Israël minder in staat is om zijn leningen terug te betalen, wat sommige Amerikaanse staten in een precair positie plaatst, aangezien sommige staatsinvesteringsbeleid specificeert dat penningmeesters alleen in buitenlandse entiteiten mogen investeren als zij boven specifieke kredietratings liggen.

De begrotingsbeleid van beide staten vereist dat buitenlandse verplichtingen een rating van AA- of hoger hebben van ten minste één kredietbeoordelingsbureau. Israël Bonds voldeed niet meer aan die standaard sinds april.

De Chief Financial Officer van Florida heeft voor het laatst in maart aankopen van Israëlische obligaties aangekondigd, waardoor de holdings van de staat op $250 miljoen komen. Nevada kocht in oktober vorig jaar Israëlische obligaties, aldus de CEO van Israël Bonds. Noch het ministerie van Financiën van Florida, noch dat van Nevada reageerde op verzoeken om commentaar.

Als de kredietwaardigheid van Israël verder wordt verlaagd, zullen ook ten minste vier andere Amerikaanse staten mogelijk moeten stoppen met de aankoop van Israëlische obligaties: Ohio, Georgia, Louisiana en Oklahoma.

Rachel Ziemba, een expert op het gebied van geopolitieke en landrisico’s en adjunct-senior fellow bij het Center for a New American Security, merkte op dat verdere aankopen van Israëlische obligaties in strijd lijken te zijn met de beleidsdocumenten van deze staten. “Het lezen van hun richtlijnen suggereert dat het in strijd is… ze zouden hun Israëlische obligaties moeten verkopen, vooral als er verdere verlagingen zijn,” zei Ziemba, hoewel ze eraan toevoegde dat staatsinvesteringscommissies ook uitzonderingen zouden kunnen maken.

“Uiteindelijk denk ik dat ze het doen [de aankoop van Israëlische obligaties] om politieke en wat zij geloven morele redenen, maar gezien de kredietrating outlook zal dit waarschijnlijk steeds vaker ter sprake komen, en waarschijnlijk zullen er meer rechtszaken rond dit onderwerp zijn.”

Daniel Garrett, assistent-professor financiën aan de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania, was voorzichtiger. Hij merkte op dat Florida meerdere portefeuilles heeft, waarvan sommige hogere ratingvereisten hebben, en dat het onduidelijk was in welke portefeuille de Israëlische obligaties zich bevinden. Garrett voegde eraan toe dat alle staatsbeleidslijnen tendensen vertonen om investeringsmanagers flexibiliteit te geven wanneer een effect uit de compliance komt, en “een kredietverlaging leidt niet onmiddellijk tot desinvestering, zelfs als het niet meer aan deze portefeuillestandaarden voldoet”.

Toch voegde hij toe: “Als ik toenemende investeringen in een effect met een dalende en niet langer conforme kredietrating zou zien, zou dat in strijd zijn met deze beleidslijnen.”

Politieke investeringen

De dalende rendementen van de obligaties ondermijnen ook de beweringen van sommige staatspenningmeesters die zeggen dat de aankopen gebaseerd zijn op solide financiële redenen, in plaats van politieke redenen. De penningmeester van Louisiana, John Fleming, die sinds oktober vorig jaar $40 miljoen aan Israëlische obligaties heeft gekocht, zei dat de aankoop “is gebaseerd op solide financiële principes”.

Toch kocht Fleming in april en opnieuw in augustus $10 miljoen aan Israëlische obligaties – beide maanden waarin de kredietrating van Israël werd verlaagd. Met de laatste verlaging door Moody’s komen de obligaties ook nu tegen de wettelijke vereisten van Louisiana aan.

Een blik op de data daagt het idee uit dat Israëlische obligaties solide investeringen zijn. Binnen de portefeuille van Louisiana, “wanneer we al het andere samenvoegen, verbeteren ze in waarde sinds september. Terwijl de Israëlische obligaties eigenlijk in waarde zijn gedaald sinds september,” zegt Ayyub Ibrahim, een datawetenschapper aan het Berkeley Institute for Data Science, die de holdings van Louisiana in Israëlische obligaties heeft onderzocht. “Israëlische obligaties zijn zeer, zeer, zeer belangrijk in het licht van de voortdurende oorlog,” voegde Ibrahim toe. De data die hij heeft onderzocht “ondersteunt het argument dat deze obligaties niet alleen immoreel zijn, maar ook financieel niet voordelig, gezien je er geld op verliest.”

Andere penningmeesters hebben openlijk aangegeven dat ze belastinggeld gebruiken om Israëlische obligaties om ideologische redenen te kopen. Joseph Abruzzo, de controller van Palm Beach County, heeft herhaaldelijk verwezen naar de noodzaak om Israël te beschermen en te ondersteunen als rechtvaardiging voor de aankoop. Dit zou ook een schending van de staatswet kunnen zijn: verschillende staten die Israëlische obligaties aanhouden – waaronder Florida – hebben wetgeving aangenomen die penningmeesters verbiedt om investeringen te doen om sociale of politieke redenen. Abruzzo heeft, ondanks zijn openlijke steun voor Israël, benadrukt dat de investeringen niet “om politieke redenen zijn gedaan.”

Juridische uitdaging

Terwijl lokale overheden belastinggeld gebruiken, investeren ze doorgaans alleen in veilige, betrouwbare activa. Maar in Palm Beach County heeft Abruzzo een verbijsterende 16 procent van de portefeuille van het county in Israëlische obligaties geïnvesteerd – een zeer ongebruikelijke stap, en boven de wettelijke maximum van 15 procent. Deze limiet was in maart verhoogd van 10 procent.

Vorig voorjaar hebben advocaten in Palm Beach een rechtszaak aangespannen waarin wordt betoogd dat Abruzzo zowel de staatswet als een lokaal investeringsbeleid heeft geschonden dat hij heeft geïnitieerd, dat stelt dat Israëlische obligaties kunnen worden gekocht zolang ze een A-rating hebben van S&P en Moody’s – een standaard waar Israël in september onder viel.

Lydia Ghuman is een van de juridische onderzoekers die aan de rechtszaak werkt. Ze merkt op dat de obligaties, gekocht met onroerend goed belastinggeld, ongeveer hetzelfde bedrag vertegenwoordigen als het begrotingstekort van Palm Beach County van $730 miljoen. “Florida gaat momenteel door een woningcrisis. We gaan door een enorme crisis op het gebied van werknemersrechten,” benadrukte Ghuman. “Er zijn dingen die hier gefinancierd moeten worden, en daar zou het geld naartoe moeten gaan,” voegde ze eraan toe. Ze zou graag zien dat fondsen “herinvesteerd worden in lokale behoeften die door de kiezers zijn bepaald.”

Financiële experts die in de klacht worden geciteerd, merken op dat het zeer ongebruikelijk is voor een stad om zo’n hoog percentage van zijn portefeuille in één enkele entiteit te investeren, laat staan in een buitenlandse obligatie. Justin Marlowe, een onderzoeksprofessor aan de Universiteit van Chicago, zei dat hij niet weet van een andere jurisdictie die zo’n hoog percentage aan holdings in één type investering heeft. “Het vertegenwoordigt een veel grotere concentratie van risico in een portefeuille voor een publiek lichaam die ik al lange tijd heb gezien,” werd Marlowe in de klacht geciteerd.

Garrett, de assistent-professor van de Universiteit van Pennsylvania, merkte op dat als een effect uit de compliance valt, investeringsmanagers doorgaans wettelijk verplicht zijn dit aan een staatsinvesteringsraad bekend te maken. Ghuman, de juridische onderzoeker in de rechtszaak, stelde dat, volgens openbare documenten, Abruzzo deze vereiste bekendmaking niet heeft gedaan.

Abruzzo heeft een verzoek gedaan om de rechtszaak te verwerpen, met het argument dat hij onder andere een soevereine immuniteit zou moeten hebben, die overheidsmedewerkers beschermt tegen aansprakelijkheid. “Geen enkele winstgevende onderneming die zijn eigen geld investeert, zou zoveel in een buitenlandse obligatie willen stoppen,” zei Ghuman, “maar hij kan belastinggeld van de kiezers investeren.”

“Dat is waar het vandaan komt – het komt van onroerend goed belastingen, dus het is geen risico voor hem persoonlijk. En het is ongebruikelijk. Het is heel vreemd… ze hebben hun investering in Amerikaanse schatkistobligaties verminderd, die meer geld opleveren, stabieler zijn en de inflatie verslaan, om [fondsen] in Israëlische obligaties te steken, die de inflatie niet verslaan, dus ze maken geen marktrendement op de investering, en ze zijn instabieler en hebben een lagere kredietrating.”

Kathy Burstein, de chief communications officer van Abruzzo, zei in een e-mail dat de provincie sinds maart 2024 geen Israëlische obligaties meer heeft gekocht. Het kantoor weigerde verder commentaar te geven, gezien de hangende rechtszaak.

Terwijl belastinggeld wordt gebruikt om de oorlogsinspanningen van Israël te steunen, beweren sommigen dat de hele regeling in strijd is met de federale wet. In april schreef de organisatie Democracy for the Arab World Now (DAWN) een brief naar het Amerikaanse ministerie van Justitie, de Securities Exchange Commission en het Ministerie van Buitenlandse Zaken, en drong aan op de classificatie van de Israel Development Corporation, de organisatie die Israëlische obligaties verkoopt, als een buitenlandse agent.

Winst van Israëlische obligaties “wordt grotendeels uitgedeeld aan [Israëlische] regeringscoalitieovereenkomsten, waar vaak de budgetten voor nederzettingen vandaan komen,” legt Michael Omer-Man, DAWN’s directeur van onderzoek voor Israël-Palestina, uit, verwijzend naar de illegale Israëlische nederzettingen op de bezette Westelijke Jordaanoever. Om deze reden, zei hij, “riskeert iedereen die investeert in Israëlische obligaties de schending van de nederzetting sancties”, die Biden in februari heeft uitgevaardigd en in november heeft uitgebreid, te midden van een toename van het geweld van nederzettingen tegen Palestijnen.

DAWN heeft geen reactie ontvangen op zijn brieven aan federale instanties. Campagnes om de aankoop van Israëlische oorlogsobligaties te stoppen zijn aan de gang in Illinois, Ohio, Louisiana en Florida. In de Europese Unie verlopen alle verkopen van Israëlische obligaties via de Centrale Bank van Ierland, waar de roep om de bank te vragen deze verkopen stop te zetten toeneemt, te midden van beschuldigingen dat ze zowel de EU-wetgeving als een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof schenden die stelt dat de Israëlische bezetting van de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem illegaal is.

De Israel Development Corporation en andere onderwriters van Israëlische obligaties “zijn bedrijven die worden gecontroleerd door buitenlandse regeringen en die hun politieke en andere belangen bevorderen,” zei Omer-Man – maar “ze zijn niet gewend om verantwoording af te leggen voor deze zaken.”