Microplastics: Wat houdt de opkomende bedreiging in onze wateren tegen?

Microplastics in Stromen: Een Toenemende Bedreiging voor Gezondheid en Ecologie

Microplastics, kleine plastic deeltjes die in alledaagse producten zoals gezichtsreinigers en tandpasta’s worden aangetroffen, vormen een opkomende bedreiging voor gezondheid en ecologie. Een onderzoeksteam heeft zich gericht op het identificeren van de factoren die microplastics in stromene kosystemen vasthouden.

Elke dag dragen acties zoals het wassen van synthetische kleding en het rijden in auto’s, die de banden slijten, bij aan de ophoping van microplastics in omgevingen van stadsstof tot waterwegen. Deze plastics vervoeren vaak giftige chemicaliën die de gezondheid van mensen en dieren in gevaar kunnen brengen.

“Wij zijn de belangrijkste bron van microplastics,” zegt Shannon Speir, assistent-professor en onderzoeker aan de Dale Bumpers College of Agricultural, Food and Life Sciences van de Universiteit van Arkansas.

Microplastics zijn uniek in grootte, structuur en gewicht. Ze meten minder dan vijf millimeter en kunnen rond zijn, zoals in sommige gezichtsreinigers en tandpasta’s, of vezelachtig zoals de kleine deeltjes die vrijkomen tijdens het wassen van synthetische kleding zoals polyester of nylon. Uiteindelijk kunnen deze microplastics in rivieren en oceanen terechtkomen.

Door de verschillende maten en vormen is de beweging van microplastics complex. Dit leidde Speir en haar team ertoe om te onderzoeken welke factoren bijdragen aan de ophoping van microplastics in stromene. De studie, getiteld “Transport en retentie van microplasticvezels in stromene worden beïnvloed door benthische algen, afvoer en substraat,” is gepubliceerd in Limnology and Oceanography in februari.

Speer merkte op dat wetenschappers de omvang van het microplasticsprobleem pas in het afgelopen decennium volledig hebben ingezien. De studie legt uit dat microplastics in stromene zorgwekkend zijn omdat ze door aquatische organismen kunnen worden opgenomen, wat een bedreiging vormt voor hun spijsvertering en voortplanting.

Identificatie van Verwijderingsgebieden

Het team ontwierp het experiment door vier kunstmatige stromene te bekleden met substraten van grind, kiezel, zand en een mengsel daarvan. Vervolgens koloniseerden ze de stromene met benthische algen en brachten ze gedurende drie dagen microplastics in om de retentie van microplastics te testen terwijl de substraten, afvoer niveaus en de aanwezigheid van algen varieerden.

De onderzoekers ontdekten dat stromene met hogere niveaus van algen, grotere substraten en hogere afvoer niveaus allemaal verhoogde retentie van microplastics vertoonden tijdens de drie dagen durende experimentperiode. Ook werd ontdekt dat bij een snelle toename van de afvoer, zoals bij een storm, microplastics opnieuw kunnen worden opgetild van de bodem van de stroom, wat het vervoer stroomafwaarts vergroot.

John J. Kelly, hoogleraar biologie en afdelingsvoorzitter aan de Loyola University Chicago, was de corresponderende auteur van de studie. Hij benadrukte het belang van de resultaten voor het ontwikkelen van beste praktijken om de dreiging van microplastics te verminderen.

“De resultaten van deze studie tonen aan dat bepaalde kenmerken van stromene, zoals een rotsachtige bodem in vergelijking met een zandbodem, kunnen bepalen waar microplasticdeeltjes binnen een stroom worden afgezet,” zei Kelly.

Collectieve Actie

Speer legde uit hoe individuen op dagelijkse basis kunnen bijdragen aan het verminderen van de afzetting van microplastics in stromene. “Als we allemaal een beetje doen, komt dat neer op een grote impact,” zei ze.

Ze noemde het gebruik van waszakken die zijn ontworpen om microplastics op te vangen die vrijkomen tijdens het wassen van kleding. “We moeten altijd in gedachten houden dat individuele acties, hoe klein ook, gezamenlijk een groot verschil kunnen maken,” voegde ze eraan toe.

Elizabeth M. Berg, voorheen verbonden aan de biologieafdeling van de Loyola University Chicago, leidde het project. De co-auteurs van het werk omvatten Arial J. Shogren, Martha M. Dee, Anna E. S. Vincent, Jennifer L. Tank en Timothy J. Hoellein, die allemaal verbonden waren aan verschillende universiteiten.