Diddy vonnis roept vragen op over huiselijk geweld, macht en dwang

Vonnis Diddy roept vragen op over huiselijk geweld, macht en dwang

Het proces van muziekmagnaat Sean “Diddy” Combs heeft na meer dan zeven weken van intense media-aandacht en getuigenissen over door drugs aangedreven seksfeesten geleid tot een vonnis. Maar achter de sensatie schuilen belangrijke lessen over hoe seksuele geweldpleging wordt begrepen – en soms getolereerd – binnen het strafrechtelijk systeem.

Op woensdag heeft een federaal jury in de Verenigde Staten een verdeeld oordeel geveld. Combs werd schuldig bevonden aan het vervoeren van personen om zich met prostitutie bezig te houden, maar niet schuldig aan de zwaardere beschuldigingen van mensenhandel of afpersing voor het vliegen van vriendinnen en sekswerkers naar de feesten die hij organiseerde.

De aanklagers hadden de activiteiten van Combs beschreven als een “criminele onderneming” waarin hij geld, macht en fysieke geweld gebruikte om voormalige vriendinnen in misbruikmakende omstandigheden te dwingen.

Het verdeeld oordeel heeft op zijn beurt de meningen verdeeld over wat deze zaak betekent voor de geplaagde #MeToo-beweging, die in de vroege jaren 2010 is ontstaan om verantwoordelijkheden te eisen in gevallen van seksuele geweldpleging.

Emma Katz, een expert op het gebied van huiselijk geweld, stelt dat de beslissing van de jury aantoont dat er nog steeds grote hiaten zijn in het publieke begrip van seksuele geweldpleging. Dit begrip is noodzakelijk om de gedragingen te beoordelen die gepaard gaan met langdurig misbruik en dwang, vooral tussen intieme partners.

“Zoveel van wat daders doen om weg te komen met hun misbruik – en wat hun misbruik zo gruwelijk en langdurig maakt – is niet erkend en is uit het beeld verdwenen in dit vonnis,” voegde ze toe.

Een ‘verkeerd’ besluit

Hoe de jury tot haar beslissing is gekomen, is onbekend. Maar de aanklagers moesten bewijzen dat Combs “dwang, bedrog of dwang” gebruikte om zijn vriendinnen tot commerciële seksuele handelingen te dwingen.

De zaak was grotendeels gebaseerd op de getuigenis van twee vrouwen: zangeres Casandra “Cassie” Ventura Fine en een vrouw die alleen met het pseudoniem “Jane” werd aangeduid. Beide werden geïdentificeerd als voormalige vriendinnen van Combs.

De aanklacht beweerde dat Combs zijn financiële invloed, geweld en dreigingen van afpersing gebruikte om Ventura en de andere vrouw te dwingen seksuele handelingen uit te voeren tijdens feesten die bekend stonden als “freak-offs”. De bewijsvoering omvatte bewakingsvideo’s uit maart 2016 waarop te zien was hoe Combs Ventura in een hotelgang sloeg en haar vervolgens meesleurde. Ventura zelf gaf aangrijpende getuigenis tijdens het proces, waarin ze zei dat ze zich “gevangen” voelde in een cyclus van misbruik.

Ze legde uit dat die cyclus regelmatige dreigingen en geweld inhield, waaronder een incident in 2009 waarin Combs haar “op het gezicht stampte”.

De argumenten van de verdediging leken echter de jury te hebben beïnvloed, aldus Neama Rahmani, een voormalige federale aanklager. De verdediging gaf openlijk toe dat Combs misbruik maakte van Ventura, zoals de bewakingsbeelden hadden laten zien. Maar de advocaten van Combs beweerden dat er geen bewijs was dat hij Ventura dwong tot seksuele handelingen tegen haar wil.

De Los Angeles Times citeerde zelfs de verdediging advocaat Teny Geragos die zei: “Huiselijk geweld is geen mensenhandel.”

“De grote vraag in de zaak is: Als je seksueel bent misbruikt of aangevallen, waarom ben je dan meer dan een decennium bij je misbruiker gebleven?” zei Rahmani. “Ik begrijp de psychologie van misbruik, maar juryleden geloven dat niet noodzakelijk.”

Rahmani beoordeelde in het algemeen dat de aanklagers de mensenhandelcomponent van de zaak “verpest” hadden. Dit omvatte hoe de aanklagers omgingen met een reeks berichten van Ventura die genegenheid voor Combs aangaven en actieve deelname aan seksuele situaties, die volgens Rahmani pas werden onthuld tijdens het kruisverhoor door de verdediging.

Volgens experts zoals Katz kan dergelijk gedrag gebruikelijk zijn in misbruikrelaties, waarin een misbruiker een “prestatie van geluk” verwacht om fysieke, financiële of psychologische repercussies te vermijden.

“Het zou me nooit verbazen om een slachtoffer te zien dat liefdevolle en enthousiaste berichten naar iemand stuurt die hen zei te misbruiken, omdat dat allemaal deel uitmaakt van huiselijk geweld,” zei Katz.

Vlek op het strafrecht

Vanuit het perspectief van Katz onderstreept het vonnis de realiteit van wat er is gebeurd sinds de opkomst van de #MeToo-beweging. Terwijl #MeToo hielp om werkplekintimidatie breder te begrijpen, worstelt het publiek nog steeds met de complexiteit van huiselijk partnergeweld.

“Ik denk dat het publiek meer bereidheid heeft getoond om te overwegen hoe iemand door een kennis, een collega of iemand die hen voor een baan inhuurt, kan worden gekwetst,” zei Katz.

In tegenstelling tot dat roept huiselijk geweld consequent vragen op over slachtoffer-blaming, zoals: Waarom bleef iemand bij een gewelddadige partner? “Er is nog steeds veel stigma rond wanneer je voor deze persoon hebt gekozen,” legde Katz uit. De gedachtegang is vaak: “Het kan niet zo slecht zijn geweest als je in de relatie bent gebleven.”

Maar experts op het gebied van huiselijk geweld wijzen op complicerende, vaak onzichtbare factoren. Misbruik kan psychologische gevolgen hebben, en misbruikers proberen vaak de macht over hun slachtoffers uit te oefenen. Kinderen, huisvesting en financiële omstandigheden kunnen ook overlevenden beletten om te vertrekken en hulp te zoeken. Mensen die dergelijke misbruik ervaren, kunnen ook vrezen voor een escalatie van het geweld – of vergelding tegen geliefden – als ze vertrekken.

Experts zeggen echter dat het moeilijk kan zijn om die angsten in de rechtbank te illustreren. Desondanks klonk Ventura’s advocaat, Douglas Wigdor, op woensdag positief over de uitkomst van het Combs-proces. In een verklaring zei hij dat het juridische team van Ventura “tevreden” was met het vonnis en dat haar getuigenis hielp om ervoor te zorgen dat Combs “eindelijk verantwoordelijk is gehouden voor twee federale misdaden”.

“Hij staat nog steeds voor aanzienlijke gevangenisstraf,” merkte Wigdor op. De beschuldigingen van prostitutie vervoeren dragen elk een maximale straf van 10 jaar.

Verschillende belangenorganisaties prezen ook Ventura en anderen die naar voren kwamen met hun ervaringen. Het vonnis “toont aan dat zelfs wanneer macht probeert de waarheid te verzwijgen, overlevenden deze naar het licht brengen,” schreef Lift Our Voices, een belangenorganisatie voor werkplekken, op het sociale mediaplatform X. “De #MeToo-beweging is niet afgenomen, ze is sterker geworden.”

Fatima Goss Graves, hoofd van het National Women’s Law Center (NWLC), ondersteunde dat Ventura’s en Jane’s getuigenissen prestaties op zich waren. “Naar voren komen en verantwoording eisen vergt buitengewone moed en geen enkele jury kan dat afnemen,” zei ze.

Anderen waren minder optimistisch over het verdeelde oordeel van de jury. Arisha Hatch, interim uitvoerend directeur van UltraViolet, een belangenorganisatie voor gendergelijkheid, noemde het vonnis een “beslissend moment voor ons rechtssysteem” – en niet op een goede manier. “Het oordeel van vandaag is niet alleen een vlek op een strafrechtelijk systeem dat decennia lang heeft gefaald om misbruikers zoals Diddy verantwoordelijk te houden,” zei Hatch. “Het is ook een aanklacht tegen een cultuur waarin het niet geloven van vrouwen en slachtoffers van seksuele geweldpleging endemisch blijft.”