De Duistere Verhalen van de Palestijnse Tak in Syrië: Marteling en Angst

In Beeld: Binnen de Beruchte Palestina Tak in Syrië

Damascus, Syrië – De “Palestina Tak”, ook bekend als Tak 235, is een door inlichtingendiensten beheerde gevangenis in Syrië die door iedereen in het land werd gevreesd en gehaat. Opgericht in 1969, werd het beruchte gebouw aan de zuidelijke rand van Damascus bekend om de systematische martelingen door het Syrische regime tegen zijn tegenstanders en de strikte controle die het op zijn eigen bevolking uitoefende.

In de jaren ’80 groeide de tak, waarbij het zijn oorspronkelijke mandaat om Palestijnse groepen en alle zaken rondom Palestina te monitoren uitbreidde. Het nam steeds meer dossiers over tot het meer zaken behandelde dan enige andere tak, en het werd algemeen bekend om zijn brute martelmethode en onmenselijke omstandigheden.

Tijdens de vroege stadia van de Syrische revolutie werd gezegd dat de tak specifiek gericht was op bewoners van de zuidelijke wijken van Damascus, vooral al-Midan, al-Qadam, Dafshok en het Yarmouk Palestijnse vluchtelingenkamp.

Buiten de Palestina Tak stonden militaire vrachtwagens chaotisch geparkeerd, met matrassen, documenten en foto’s verspreid over de vloer, samen met militaire uniformen en laarzen die achtergelaten waren.

Op 8 december 2024 viel het Syrische regime, en oppositiekrachten bevrijdden gevangenen terwijl ze doorgingen, waardoor ze uit de greep van het regime konden ontsnappen, met aangrijpende verhalen van marteling en lijden.

Abu Jaber, een gedetineerde in de Palestina Tak, bewaakt het nu na de val van Bashar al-Assad. Binnen de tak vertellen de cellen het verhaal van de mensen die er doorheen gingen. Er zijn camera’s in elke cel, tekeningen en schrijfsels op de muren gekerfd met vingernagels of wat de gedetineerden ook maar konden vinden. Een beetje schurftzalf lag achter in een cel.

Het is moeilijk om nu door de kelder te bewegen, omdat het rioolsysteem defect is, waardoor sommige gangen en cellen met stilstaand water zijn gevuld. Ook zijn er in de kelder de toiletten, waar bewakers gedetineerden eenmaal per dag naartoe brachten, in de ochtend, waarbij ze hen sloegen en beledigden.

Abu Jaber, die in cel zeven zat, vertelde over de marteling die hij in deze tak heeft ondergaan, vanaf het moment dat hij binnenkwam: “Ze geselde ons. Het duurde twee dagen om van de pijn te herstellen. Na mijn vertrek was ik bang om dicht bij [onze cel] te komen, zelfs als het op mijn weg was. Ik nam een langere route om het te vermijden.”

Elke gedetineerde had een nummer afhankelijk van de cel waarin hij zich bevond. Bijvoorbeeld, “33 op Groep 2” zou de 33ste gedetineerde in de tweede groepscel aanduiden.

Op de bovenverdieping waren er wat voormalige gevangenen omschreven als “martelkamers”. Donkere, grijze kamers met een groot glazen raam op een van de muren. De beruchte Tak 235, ook bekend als de “Palestina Tak”, werd beheerd door de Syrische inlichtingendiensten.

“Ik werd hier vastgehouden, en bij Gods genade, 10 jaar later, bewaak ik het. Hier hadden we geen namen, alleen nummers,” zegt Abu Jaber. Cel zeven in de gevangenis, waar, volgens Abu Jaber, meer dan 30 mensen in een smalle ruimte sliepen. De gangen in de gevangenis werden gebruikt om mannen en vrouwen te ondervragen en te martelen, wat de rest van de gedetineerden bang maakte.

Gevechtsuitrusting die door het Syrische leger werd achtergelaten na de val van het regime van Bashar al-Assad. Elektronische opslagapparaten en afval gevonden in de “Palestina Tak”. Een blik op het beruchte gebouw aan de zuidelijke rand van Damascus. Een oppositievechter verbrandt enkele resten van het leger van al-Assad in de “Palestina Tak”. Gescheurde foto’s van de afgezette president Bashar al-Assad en zijn vader Hafez al-Assad op de vloeren van de “Palestina Tak”.