Afvalbergen in New Delhi vormen hittebom voor afvalverzamelaars in India

Het Ghazipur-afvalstort in New Delhi, India, waar een berg afval 65 meter hoog oprijst en de temperaturen in de stortplaats in de zomer oplopen tot 70 graden Celsius, is het toneel van een groeiende gezondheidscrisis.

Sofia Begum, 38 jaar, zegt: “Mijn rechteroog zwelt op in de hitte, dus ik ben vorig jaar gestopt met werken op de stortplaats.” Begum, die op 13-jarige leeftijd trouwde, heeft meer dan 25 jaar samen met haar man door bergen afval in Delhi’s Ghazipur-afvalstort gescharreld, op zoek naar recyclebare materialen.

Gekleed in een versleten groene en gele kurta, zit ze in een smalle straat in de sloppenwijk waar ze naast de stortplaats woont. In 2022 kwam ze in aanraking met medisch afval, wat haar oog infecteerde. “Nu kan ik niet meer werken zoals ik vroeger deed. Ik droeg dagelijks 40 tot 50 kilogram afval, maar nu is mijn capaciteit gehalveerd,” vertelt ze.

Met temperaturen in Delhi die in juni opliepen tot 49 graden Celsius, hebben drie stortplaatsen in de hoofdstad, Ghazipur, Bhalswa en Okhla, zich ontwikkeld tot milieu-tikkende tijdbommen. Deze torenhoge afvalbergen vormen een gevaar voor de volksgezondheid en zijn een bron van giftige branden en methaanlekken.

De uitdagingen van het leven als afvalverzamelaar

Afvalverzamelaars zijn vaak informele werknemers die hun inkomen verdienen door recyclebare materialen zoals plastic, papier en metaal te verzamelen en verkopen. Hun werk is gevaarlijk, vooral in de zomer, en ze hebben geen stabiel inkomen.

Volgens een studie gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature, varieert de temperatuur op deze stortplaatsen afhankelijk van de hoogte van de berg. Storten die hoger zijn dan 50 meter hebben vaak temperaturen tussen de 60 en 70 graden Celsius in de zomer. Deze “hitte-eiland effect” wordt veroorzaakt door de afbraak van organisch afval, wat niet alleen warmte genereert, maar ook gevaarlijke gassen vrijlaat.

“Deze stortplaatsen zijn gaskamers in de maak,” zegt Anant Bhan, een onderzoeker op het gebied van volksgezondheid. “Afvalverzamelaars werken in extreme hitte, omringd door giftige gassen, wat leidt tot langdurige gezondheidsproblemen.”

Het Ghazipur-afvalstort, dat nu minstens 65 meter hoog is, is een krachtig symbool van de klimaatcrisis in Delhi. Begum’s oog begon vorig jaar op te zwellen door de intense hitte. “De dokter stelde een operatie voor om mijn oog te behandelen, maar dat kost 30.000 roepies, en dat heb ik niet,” zegt ze.

Zoals veel andere afvalverzamelaars aarzelt ze om naar het ziekenhuis te gaan, waar ze gratis behandeling zou kunnen krijgen, omdat het maanden kan duren voordat ze een diagnose krijgt. “Het is zonde van de tijd om in de rij te staan voor lange uren,” legt ze uit. “Ik ga liever naar de Mohalla Clinic; zij geven onmiddellijk medicijnen.”

De noodzaak van verandering

Tanzila, 32 jaar, die ook in de sloppenwijk naast de stortplaats woont, viel vorig jaar flauw van de hitte. Ze werkt nu voornamelijk ’s nachts. “Het is gewoon te heet nu,” zegt ze. “Tijdens de dag voelt het alsof je levend gebakken wordt.”

Sheikh Akbar Ali, mede-oprichter van Basti Suraksha Manch, pleit al 20 jaar voor de rechten van afvalverzamelaars. Hij legt uit dat de omstandigheden ’s nachts zelfs gevaarlijker kunnen zijn dan overdag.

Ondanks de herhaalde beloftes van de overheid dat deze afvalbergen zullen worden opgeruimd, is er op de grond weinig veranderd. De overheid heeft plannen aangekondigd voor de bouw van verbrandingsinstallaties, maar experts waarschuwen dat dit de diepere problemen verdoezelt en verder milieuschade kan veroorzaken.

Activisten pleiten voor een gedecentraliseerd afvalbeheersysteem en voor erkenning van de rol van afvalverzamelaars, inclusief eerlijke lonen en toegang tot sociale voorzieningen. “Het gaat niet alleen om het opruimen van afval,” zegt activist Bharati Chaturvedi. “Het gaat om het integreren van afvalverzamelaars in de formele economie.”

Terwijl de hitte van de zomer de afbraak van organisch afval versnelt, verslechtert de luchtkwaliteit in Delhi. Afvalverzamelaars zoals Begum en Tanzila hebben weinig andere keuze dan door te gaan met hun werk. “Afval is goud voor ons. Het voedt onze gezinnen, en waarom zouden we het achterlaten?” vraagt Tanzila.

De dagelijkse strijd tegen de hitte, de stank en ziekte is voor hen een kwestie van overleven. “Niets is veranderd. Het afval groeit, en wij blijven werken,” zegt Shah Alam, de man van Tanzila. “Maar wat voor andere optie hebben we?”