Stijging van methaan kan herstel van ozon in de poolgebieden beïnvloeden, volgens onderzoek

Een bevroren meer nabij Wudaoliang op het Qinghai-Tibet Plateau toont een opvallend gezicht van gevangen gasbellen onder het ijs. Terwijl de wereldtemperaturen stijgen, kan het ontdooien van het meerijs de afgifte van methaan, een krachtig broeikasgas, in de atmosfeer versnellen.

Een nieuwe studie, gepubliceerd in Advances in Atmospheric Sciences, werpt licht op de complexe relatie tussen methaanemissies en het herstel van de stratosferische ozonlaag. Het onderzoek benadrukt hoe toekomstige stijgingen van methaanemissies een significante invloed kunnen hebben op het herstel van ozon, vooral in de poolgebieden.

De ozonlaag, die het leven op aarde beschermt tegen schadelijke ultraviolette straling, is al tientallen jaren een belangrijk onderzoeksgebied. Terwijl internationale inspanningen zoals het Montreal Protocol succesvol zijn geweest in het beperken van ozonafbrekende stoffen, staat het toekomstige herstel van de ozonlaag voor nieuwe onzekerheden door de opwarming van de aarde en menselijke activiteiten.

Dr. Fei Xie van de Beijing Normal University, een van de correspondentieauteurs van de studie, legt uit: “Ons onderzoek legt de dubbele rol van methaan in het ozonherstel bloot. Terwijl methaan een krachtig broeikasgas is dat bijdraagt aan de wereldwijde opwarming, heeft het ook complexe chemische interacties in de atmosfeer die de ozon niveaus kunnen beïnvloeden.” Het begrijpen van deze dubbele effecten is cruciaal voor het voorspellen van toekomstig ozonherstel en de gevolgen voor het klimaat.

Met behulp van het Whole Atmosphere Community Climate Model (versie 4) voerde het onderzoeksteam gevoeligheidsexperimenten uit om de onafhankelijke en gezamenlijke effecten van methaan, kooldioxide en de zeewatertemperatuur op de stratosferische ozon te onderzoeken onder het Representative Concentration Pathway (RCP) 8.5-scenario in 2050. Dit scenario gaat uit van hoge broeikasgasemissies en beperkte klimaatmaatregelen, wat leidt tot aanzienlijke wereldwijde opwarming tegen het einde van de eeuw.

De resultaten onthullen dat toenemende methaanemissies een bijzonder sterke positieve impact kunnen hebben op het ozonherstel in zowel de Arctische als de Antarctische regio’s. “Net zoals ozon op grondniveau schadelijk kan zijn maar in de stratosfeer nuttig is, vertonen methaan en andere ozonprecursors vergelijkbare dubbele kenmerken,” voegt Dr. Xie toe. “Door een genuanceerder perspectief aan te nemen, kunnen we de tweeledige effecten van deze stoffen beter begrijpen en werken aan optimale oplossingen voor klimaatbeheer.”

Vooruitkijkend, is het plan van het onderzoeksteam om hun modellen te verfijnen om rekening te houden met aanvullende factoren die het ozonherstel beïnvloeden. Ze willen ook de potentiële klimatologische en atmosferische effecten van toekomstig ozonherstel verkennen, waarbij oorzaken (factoren die het herstel beïnvloeden) worden gelinkt aan gevolgen (klimatologische effecten van herstel).

“Ons uiteindelijke doel is om een uitgebreid begrip te bieden van de paden naar ozonherstel en hun bredere implicaties,” zegt Dr. Xie. “Dit zal beleidsmakers en wetenschappers helpen weloverwogen beslissingen te nemen om zowel het herstel van de ozonlaag als de klimaatverandering aan te pakken.”