20-jarig onderzoek naar de impact van klimaatverandering op permafrostbossen kan modellen voor koolstofbronnen en CO₂-opslag verbeteren

Micrometeorologische observatietoren in Alaska. De toren, geïnstalleerd in een zwarte sparrenbos op permafrost in Fairbanks, Alaska, monitort de CO2-uitwisseling en omgevingsomstandigheden in intervallen van 30 minuten.

In een mogelijk eerste langetermijnstudie naar CO2-fluxen in noordelijke bossen die op permafrost groeien, heeft een onderzoeksteam van de Osaka Metropolitan University ontdekt dat klimaatverandering niet alleen de bronnen van koolstof heeft vergroot, maar ook de CO2-absorptie heeft verhoogd.

De 20-jarige observatie van 2003 tot 2022 in het binnenland van Alaska toonde aan dat terwijl CO2-absorptie in het eerste decennium veranderde in bronnen, het tweede decennium een bijna 20% toename in CO2-absorptie liet zien. De bevindingen zijn gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences.

Associate Professor Masahito Ueyama van de Graduate School of Agriculture en zijn collega’s ontdekten dat de opwarming leidde tot een toename van de vochtigheid, wat op zijn beurt de groei van zwarte sparrenbomen bevorderde. Tijdens de fotosynthese gebruikten de groeiende bomen de toenemende CO2 die door menselijke activiteiten werd vrijgegeven.

“De 20 jaar aan observatiedata die we hebben, is, voor zover wij weten, het langste record van dergelijk onderzoek naar permafrostbossen ter wereld,” zei professor Ueyama. “Echter, aangezien het moeilijk is om de bevindingen en gegevens van die 20 jaar toe te passen op een toekomstige wereld waarin de opwarming aanhoudt, zijn verdere langetermijnobservaties nodig. Maar we hopen dat onze bevindingen zullen helpen bij het verifiëren en verbeteren van de nauwkeurigheid van voorspellingsmodellen voor opwarming.”