Voorzichtigheid geboden: Opkomende mariene klimaatprojecten overtreffen effectieve governance
Wereldwijde verdeling en ontwikkeling van mariene klimaatinterventies.
De oceanen staan centraal in veel nieuwe klimaatgerelateerde projecten, maar de snelheid waarmee deze projecten worden ontwikkeld en uitgebreid, overtreft de mogelijkheid om ze effectief te besturen en hun potentiële impact op mariene ecosystemen en gemeenschappen te beheren.
Een nieuwe studie gepubliceerd in Nature Climate Change benadrukt de grote verscheidenheid aan mariene klimaatinterventies die zijn voorgesteld of al zijn uitgerold in 37 mariene systemen. Het laat zien dat de snelheid van innovatie de mogelijkheid om deze verantwoord te beheren, overtreft. Dit omvat het verifiëren van hun werkelijke waarde in het vastleggen en opslaan van kooldioxide in de loop der tijd, en het waarborgen van passende bescherming om onbedoelde effecten op mariene ecosystemen te voorkomen.
“Onze snel veranderende klimaat en opwarmende oceanen hebben een duidelijke en dringende behoefte gecreëerd aan innovatieve acties om mariene ecosystemen en de gemeenschappen die ervan afhankelijk zijn te behouden,” zegt hoofdauteur, Associate Professor Emily Ogier, een mariene socioloog aan het Institute for Marine and Antarctic Studies (IMAS) van de Universiteit van Tasmanië.
“De acties die worden verkend variëren van klimaatmitigatie zoals blue carbon programma’s en andere technologieën voor het verwijderen van kooldioxide uit de zee, tot klimaatadaptatieacties, waaronder het herplanten van koraal en zeewier, en het fokken van mariene soorten die beter bestand zijn tegen opwarmend water.”
“Maar terwijl er proeven plaatsvinden met een verscheidenheid aan nieuwe mariene klimaatinterventies, is de effectiviteit van veel projecten onduidelijk. Er is beperkte planning, en de kans op schade is onder-reguleerd. We zien dus een ‘pacing probleem’,” voegde Associate Professor Ogier toe.
Het onderzoeksteam heeft 332 praktijkbeoefenaars van mariene klimaatprojecten wereldwijd ondervraagd over dit snel opkomende veld. Ze verzamelden informatie over de soorten projecten die worden ontwikkeld of uitgerold, en hun locaties, ontwikkelingsfasen, klimaatdoelen en bestuursregelingen.
“We ontdekten dat er beperkte inspanningen zijn om het pacing probleem tussen mariene governance en klimaatinterventies aan te pakken,” zei IMAS mariene ecoloog en co-auteur, Professor Gretta Pecl. “We konden de belangrijkste typen mariene klimaatinterventieprojecten classificeren en bestaande kaders voor onderzoek en innovatie uitbreiden om verantwoordelijk bestuur op te nemen – en het onthulde dat bestuursregelingen niet gelijke tred houden met de snelheid van innovatie.”
De studie vond dat er zelden regelingen zijn voor het verantwoordelijk besturen van interventierisico’s, met beoordelingen en goedkeuringen die zich richten op technische haalbaarheid om aan minimale vergunningsvereisten te voldoen. Ondertussen werd er beperkte aandacht besteed aan cumulatieve effecten, betrokkenheid van de gemeenschap en ecologische, culturele en sociale risico’s en voordelen.
“Onze studie identificeert beleidslacunes en doet aanbevelingen voor het verbeteren van de gereedheid van het bestuur voor mariene klimaatinterventies,” zegt Associate Professor Ogier. “Bijvoorbeeld, het ontwikkelen van toekomstgerichte publieke beleidsmaatregelen op bioregionaal niveau en het vergroten van de capaciteit voor het plannen en beheren van klimaatacties. Op experimentele en pilot-schaal raden we aan dat beoordelingen cumulatieve en samenwerkende effecten moeten dekken en toekomstige mariene en klimatologische omstandigheden in overweging moeten nemen,” voegde ze eraan toe.
“Actie om schade door klimaatverandering te verminderen is dringend nodig, maar zonder duidelijke beleidsmaatregelen zullen we zien dat veel mariene klimaatprojecten blijven worden getest en uitgerold in een onder-reguleerde en potentieel pseudo-wetenschappelijke ‘bubbel.’
