Verontreinigingen in Veel Gejaagde Watervogels Vormt Mogelijke Gezondheidsrisico’s

Onderzoek naar verontreinigingen in vaak gejaagde watervogels

Onderzoekers hebben vijf soorten vaak gejaagde watervogels in de noordoostelijke Atlantische Flyway getest en in elk monster verontreinigingen aangetroffen die de gezondheid van de vogels, evenals de jagers en anderen die hen consumeren, kunnen beïnvloeden.

De studie, gepubliceerd op 15 januari in Science of the Total Environment, en uitgevoerd in samenwerking met het New York State Department of Environmental Conservation (NYSDEC) en andere staatsagentschappen, vond detecteerbare niveaus van polychloorbifenylen (PCB’s) en ten minste één organochlorine pesticide (OCP) en per- of polyfluoroalkylsubstantie (PFAS) in elke bemonsterde vogel, binnen een representatieve groep van meer dan 100 vogels die in vier staten en negen ecologische regio’s zijn verzameld.

Onder de bevindingen bepaalden de onderzoekers dat de huidige consumptieadviezen van het New York State Department of Health – van twee maaltijden per maand van watervogels – misschien passend zijn, maar dat sommige soorten meer of minder verontreinigd zijn dan andere. In risicobeoordelingen ontdekten de onderzoekers dat sommige van de verontreinigingen de consumenten waarschijnlijk blootstellen aan een potentieel kankerrisico, hoewel onduidelijk is hoe dit risico zich verhoudt tot de consumptie van andere voedingsmiddelen.

Van de vijf bestudeerde soorten hadden Canadese ganzen en houtduiven lagere niveaus van verontreinigingen dan wilde eenden, Amerikaanse zwarte eenden en Amerikaanse groenpootteal, waarschijnlijk vanwege verschillen in hun eetgewoonten, aldus de auteurs.

“Het grote plaatje is dat deze chemicaliën aanwezig zijn, en wilde dieren worden eraan blootgesteld,” zei hoofdauteur Krysten Schuler, assistent-onderzoeker in de publieke en ecosysteemgezondheid, en ecologist voor wilde ziekten aan het Cornell Wildlife Health Lab van de faculteit Diergeneeskunde.

“We maken ons zorgen vanuit het perspectief van de wilde populaties: Wat betekenen deze chemicaliën voor de vogels? Maar dan is er ook de vraag wat het betekent voor menselijke consumptie.”

Jagers in de vier deelnemende staten – New York, Pennsylvania, New Jersey en Connecticut – vangen en consumeren elk jaar meer dan een half miljoen wild gevangen eenden en ganzen. Maar in New York zijn de richtlijnen voor veilige consumptie sinds het begin van de jaren ’90 niet bijgewerkt en omvatten ze niet enkele van de vogels die het meest waarschijnlijk geconsumeerd worden. De nieuwe gegevens kunnen nu door gezondheidsdepartementen in alle vier staten worden gebruikt om huidige richtlijnen te beoordelen en, indien nodig, nieuwe aanbevelingen voor menselijke consumptie op te stellen.

“Dit biedt een echt goede basislijn,” zei Schuler. “We vertellen mensen niet wat ze moeten eten of doen. We geven gewoon de cijfers.”

Bij de risicobeoordelingen ontdekten de onderzoekers dat de niveaus van kwik en OCP’s die werden gedetecteerd een minimaal gezondheidsrisico voor jagers inhielden die de huidige richtlijnen voor consumptie volgen, maar ze stelden vast dat de niveaus van PCB’s – door de mens gemaakte chemicaliën die in 1979 zijn verboden – waarschijnlijk meer gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, inclusief een verhoogd kankerrisico, hoewel de auteurs zeiden dat meer onderzoek nodig is. De drempels voor veilige consumptie variëren afhankelijk van het niveau van acceptabel risico, aldus de onderzoekers.

“We weten niet welke niveaus een verschil maken bij vogels of of de verschillende verontreinigingen samen of afzonderlijk een rol spelen,” zei co-auteur Brenda Hanley, onderzoeksassistent in de afdeling Publieke en Ecosysteemgezondheid. “En we weten niet hoe deze dieren zich verhouden tot andere wilde dieren die mensen vangen en eten.”

De studie legt ook de basis voor verder onderzoek naar hoe deze verontreinigingen de vogels beïnvloeden. “Het is moeilijk te weten op welk niveau deze verontreinigingen de overleving of voortplantingssucces van de vogels beginnen te beïnvloeden,” zei co-auteur Joshua Stiller, leider van de kleine wild eenheid voor NYSDEC, die het project aanvankelijk aan Schuler en haar team voorstelde. “Maar alleen al het begrijpen van de huidige verontreinigingsniveaus in deze soorten is belangrijk, en we kunnen enkele ideeën opdoen voor toekomstig onderzoek om de potentiële impact op watervogelpopulaties beter te begrijpen.”

Veel van het eerdere onderzoek naar verontreinigingen heeft gekeken naar dieren die verband houden met bekende bronnen van vervuiling. Om de verontreinigingsniveaus op populatieniveau te begrijpen, verzamelden de onderzoekers vogels uit verschillende regio’s in elke staat. Dit vereiste een enorme samenwerking, met hulp van staatswild- en natuurbeschermingsagentschappen, die biologen uitzonden om vogels te verzamelen van jagers die bereid waren deel te nemen.

De biologen stuurden de vogels naar het Wildlife Health Lab, waar ze werden verwerkt en naar andere laboratoria voor verdere tests werden gestuurd. “Voor elke vogel hadden we ergens tussen de 200 en 300 kolommen met gegevens,” zei eerste auteur David Dayan, die als undergraduate aan het project begon en alles deed, van het hanteren en voorbereiden van de vogels tot geavanceerde data-analyse en beoordeling. “Proberen een samenhangend plaatje te schetsen vanuit al deze verschillende perspectieven en gegevenspunten was een echt interessante manier om wetenschap te bedrijven.”

Wat betreft natuurbescherming, zei Schuler dat de wijdverspreide vervuiling van watervogels weer een waarschuwing is. “Deze dieren verliezen voortdurend wetlands en habitats en worden gedwongen in minder wenselijke locaties,” zei ze. “Dit benadrukt gewoon het belang van het beschermen van die gebieden voor deze soorten.”