Tool toont aan hoe jouw diner het risico op uitsterven van 30.875 soorten landdieren beïnvloedt

Onderzoekers van de Universiteit van Cambridge hebben een nieuwe manier ontwikkeld om de impact van onze voedselproductie op het overleven van andere soorten wereldwijd te meten. Dit onderzoek toont aan dat tussen de 700 en 1.100 soorten gewervelde dieren waarschijnlijk zullen uitsterven in de komende 100 jaar, als het wereldwijde landgebruik voor landbouw niet verandert. Dit cijfer houdt geen rekening met toekomstige bevolkingsgroei en is waarschijnlijk een enorme onderschatting.

Door de productiviteit van elk stuk land te overwegen, kan het team de “impact per kilogram” van elke commodity per jaar op de biodiversiteit bepalen. Sommige van onze dagelijkse favoriete voedingsmiddelen, zoals koffie, cacao, thee en bananen, worden allemaal in tropische gebieden van de wereld verbouwd. Deze hebben een veel grotere impact op soortenuitstervingen dan die uit gematigde gebieden, omdat tropische regio’s zo rijk zijn aan biodiversiteit.

Uit de studie bleek dat het eten van rundvlees en lamsvlees de grootste impact heeft op de soortenuitsterving, hoewel dit aanzienlijk varieert afhankelijk van waar het vlees wordt geproduceerd. De “uitstervingsvoetafdruk” van voedsel in het VK is bijna volledig te wijten aan import. Rundvlees geproduceerd in Australië en Nieuw-Zeeland, dat nu in veel grotere hoeveelheden naar Groot-Brittannië wordt geïmporteerd sinds de Brexit, heeft dertig tot veertig keer meer kans om te leiden tot soortenuitstervingen dan rundvlees geproduceerd in het VK en Ierland.

Van de vele manieren waarop onze eetgewoonten de biodiversiteit schaden, zijn veranderingen in landgebruik en habitatvernietiging voor landbouw de meest schadelijke. Dr. Thomas Ball, postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Cambridge en eerste auteur van het rapport, zei: “Elke keer dat iemand iets eet, heeft dat impact op de andere soorten waarmee we de planeet delen.” Hij voegde eraan toe: “Het houden van vee voor één kilo rundvlees vereist een enorme hoeveelheid land, wat veel natuurlijk habitat verdringt. Gemiddeld heeft dat een veel grotere impact op het overleven van soorten dan het verbouwen van één kilo plantaardige eiwitten zoals bonen of linzen.”

Het onderzoek toont aan dat het eten van bonen en linzen 150 keer beter is voor de biodiversiteit dan het eten van herkauwers. “Als iedereen in het VK van de ene op de andere dag overstapte op een vegetarisch dieet, zouden we onze impact op de biodiversiteit kunnen halveren,” voegde hij toe. Dit werk is gebaseerd op de ‘LIFE’-metric (“Land-cover change Impacts on Future Extinctions”) die is ontwikkeld door de Universiteit van Cambridge. Deze metric kwantificeert hoe veranderingen in landgebruik, zoals ontbossing of habitatherstel, waarschijnlijk de uitstervingsrisico’s van 30.875 terrestrische gewervelde diersoorten wereldwijd beïnvloeden.

Beleidsbeslissingen begeleiden In de afgelopen zes decennia is bijna een derde van het wereldwijde landoppervlak veranderd voor landbouw. Het stoppen van soortenuitstervingen die hieruit voortkomen, is een belangrijke beleidskwestie. Het werk van Ball met Dr. Jonathan Green van het Stockholm Environment Institute en de Joint Nature Conservation Committee (JNCC) heeft ertoe geleid dat de LIFE-metric deel is gaan uitmaken van de toolkit van de Britse regering voor het meten van de wereldwijde milieu-impact van de consumptie van landbouwproducten in het VK.

Ze hebben nationale gegevens verzameld over de consumptie en herkomst van 140 voedselsoorten en deze geïntegreerd met de LIFE-metric om de impact te kwantificeren die verschillende handels- en landbouwbeleid kunnen hebben op het wereldwijde risico op soortenuitsterving – de eerste keer dat dit is gedaan. “Als het gaat om beslissingen over voedselproductie, is het niet genoeg om je op één land in isolatie te concentreren. We hebben een Britse landbouwpolitiek die boeren stimuleert om meer land voor de natuur vrij te maken en de voedselproductie te verminderen. Maar als dat betekent dat we het tekort aanvullen door te vertrouwen op import uit biodiversere gebieden, kan dat op de lange termijn veel meer schade toebrengen aan de soorten op onze planeet,” aldus Ball.