Sterke getijden versnellen het smelten van Antarctische ijsschotsen

Onderzoekers hebben 740 meter door het Ronne-ijsplateau geboord om meer te leren over het smelten van het Antarctische ijs. In een nieuwe studie beschrijven ze hoe de getijden de smeltpercentages beheersen.

Antarctisch ijs smelt. Maar welke krachten precies verantwoordelijk zijn voor het smelten en hoe dit smelten de zeespiegelstijging zal beïnvloeden, zijn gebieden van actief onderzoek. Het begrijpen van de afbraak van ijskappen, die zich aan de randen van het continent uitstrekken, is bijzonder urgent omdat deze kappen als barrières fungeren tussen oceaanwater en land. Zonder ijskappen zouden de gletsjers van het continent vrij in de oceaan stromen, wat de zeespiegelstijging zou versnellen.

In januari 2015 gebruikte een groep onderzoekers warm water om een gat door 740 meter van het Ronne-ijsplateau te boren. Ze lieten vervolgens een mooring met temperatuur-, zoutgehalte- en stromingssensoren door het gat in de oceaan onder het ijs zakken. Een radio-echo-sounder die 15 meter van de mooring was geplaatst, hield het ijsdikte in de gaten. Gedurende de volgende drie jaar namen de instrumenten elke twee uur metingen; deze metingen werden naar een op zonne-energie aangedreven datalogger op de oppervlakte gestuurd en vervolgens via satelliet naar de onderzoekers verzonden.

J. Anselin en collega’s gebruikten onlangs deze metingen om de krachten die verantwoordelijk zijn voor het smelten van ijskappen te onderzoeken. Hun studie is gepubliceerd in het Journal of Geophysical Research: Oceans.

De getijden zijn een belangrijke kracht die bijdraagt aan het smelten van de ijskappen, ontdekten de onderzoekers. Wanneer de getijden stijgen, stroomt het water over de bodem van de kap. Wrijving tussen de kap en het water zorgt ervoor dat de stroming net onder het ijs vertraagt. Deze vertraging leidt tot sterke menging in de oceaan, en deze menging brengt warmte naar de basis van het ijs, wat leidt tot hoge smeltpercentages.

Aangezien de kracht van de getijden varieert afhankelijk van de posities van de zon en de maan ten opzichte van de aarde, heeft het smelten van de ijskappen een cyclisch patroon, waarbij het smelten elke twee weken toeneemt en afneemt.

Echter, de huidige modellen van smeltpercentages slagen er niet in om de volledige reikwijdte vast te leggen van de combinatie van getijdenmixing en warm oceaanwater die bijdraagt aan het smelten van het ijs. Bij het analyseren van gegevens van aanvullende locaties, zouden wetenschappers zich moeten richten op hoe de interactie tussen getijden en ijskappen leidt tot smelten, aldus de onderzoekers.