Palestine Action is geen terroristische organisatie; Israël is dat wel

Een demonstrant in een ‘Palestine Action’-T-shirt neemt deel aan een demonstratie in Londen op 23 juni.

De generatie die in recordaantallen tegen de oorlog in Irak marcheerde, heeft één ding duidelijk geleerd: fatsoenlijk protest alleen werkt niet. Ook op het gebied van Palestina heeft de elite herhaaldelijk de publieke wil genegeerd. De media besteedt weinig aandacht aan de honderden duizenden die marcheren, en de regering blijft ongevoelig, ondanks publieke peilingen waaruit blijkt dat de meerderheid steun heeft voor een wapenembargo tegen Israël.

Dit democratische tekort in Groot-Brittannië maakt directe actie de enige krachtige manier om tegen de westerse oorlogsdrift in het Midden-Oosten te protesteren. De voortdurende militaire steun van Groot-Brittannië voor de genocide van Israël in Gaza is de reden waarom ik Palestina Actie steun – de groep die de minister van Binnenlandse Zaken, Yvette Cooper, van plan is te verbieden als een terroristische organisatie, nadat haar activisten een vliegtuig van het Ministerie van Defensie hebben beschadigd.

Ook ik heb me moreel gedwongen gevoeld om directe actie te ondernemen. In de zomer van 2014, toen Israël Gaza 51 dagen bombardeerde en meer dan 2.200 Palestijnen doodde, was ik lid van de oorspronkelijke London Palestine Action-groep. We bezetten het dak van een fabriek voor drones, eigendom van Elbit Systems, en stopten de productie gedurende twee dagen. Het blijft een van mijn trotsste momenten.

Maar onze groep raakte uitgeput en werd inactief totdat we in 2023 onder een andere naam opnieuw begonnen. In tegenstelling tot ons, heeft de landelijke Palestina Actie, opgericht in 2020, een voortdurende campagne tegen Elbit Systems gevoerd en veel grotere persoonlijke risico’s genomen.

Geïnspireerd door Smash EDO, de Raytheon Nine, en de actie uit 1996 die Hawk-vliegtuigen buiten werking stelde om de bombardementen van Suharto op Oost-Timor te stoppen, heeft Palestina Actie militaire uitrusting ter waarde van miljoenen ponden vernietigd. Ze zijn een serieuze doorn in het oog van het militair-industriële complex geworden. Velen – vaak jonge vrouwen, queer mensen en mensen van kleur – zijn gevangen gezet en hebben hun vrijheid opgeofferd als politieke gevangen.

Cruciaal is dat Palestina Actie nooit een menselijk leven heeft geschaad. Hun acties – niet-gewelddadig maar ontwrichtend – hebben levens gered. In tegenstelling tot de genocide van Israël in Gaza, die minstens 200.000 mensen heeft gedood of verminkt, waaronder tienduizenden kinderen, vormt dit staatsterreur volgens welke standaard dan ook. Deze moedige activisten handelen om dit te voorkomen omdat hun regering dat weigert.

Als de Britse regering Israël nooit had gewapend, of op enig moment in het afgelopen decennium was gestopt, zou Palestina Actie geen doel hebben gehad en misschien niet eens hebben bestaan. Misschien zou Israël dan ook geen genocide in Gaza plegen terwijl ik dit schrijf. Maar de houding van Groot-Brittannië ten opzichte van Palestijnen is al meer dan een eeuw geworteld in koloniale arrogantie, voortkomend uit de Balfour-verklaring.

De directe interventie van Palestina Actie heeft de tegenstrijdigheden in de Britse positie ten opzichte van Israël blootgelegd. Het plan van de minister van Binnenlandse Zaken om de groep als een terroristische organisatie te verbieden, onthult de autoritaire aard van de huidige Labour-regering en de racialisering van sociale controle die de “oorlog tegen terreur” onderbouwt.

Door niet-gewelddadige verzetters als “terroristen” te bestempelen, heeft het VK een bladzijde rechtstreeks uit het Israëlische handboek overgenomen. Deze maand deed Israël hetzelfde met de Palestijnse rechtenorganisatie Addameer. Deze tactiek wordt steeds vaker gebruikt door autoritaire staten over de hele wereld. Het is de weg naar fascisme – en het dreigt de democratische vrijheden die we nog hebben in Groot-Brittannië verder te ondermijnen.

Maar deze tactiek zal niet werken. Je kunt een groep verbannen, maar niet een beweging of een idee. Palestina Actie heeft de gerenommeerde advocaat Gareth Pierce ingeschakeld om het verbod in de rechtbank aan te vechten. En zelfs als het verbod van kracht blijft, zal directe actie doorgaan zolang Groot-Brittannië de genocide van Israël steunt.

Toch kan directe actie alleen deze gruwel niet beëindigen. Het zal ons allemaal vergen, van binnen en buiten de institutionele politiek, om Groot-Brittannië vanuit elke hoek onder druk te zetten. Het zal niet van de ene op de andere dag gebeuren, maar het kan gebeuren.

En wanneer Palestina vrij is, zal de geschiedenis duidelijk onthouden: Keir Starmer en zijn regering als medeplichtigen aan genocide, en Palestina Actie als heroïsche vredesactivisten die hun vrijheid – en hun lichamen – hebben opgeofferd om staatsterreur te bestrijden.