Nieuwe praktische tool ontdekt nanoplastics en microplastics in het milieu
Het principe van HoLDI voor matrix-geassisteerde laser desorptie/ionisatie tijd-van-vlucht massaspectrometrie (MALDI-TOF-MS) analyse en een voorgesteld kader voor gelijktijdige massa- en deeltjesmeting van nano- en microplastics in de lucht.
Een team van onderzoekers van de McGill University heeft een kosteneffectieve, hoogdoorvoers technologie ontwikkeld voor het detecteren van nanoplastics en microplastics in het milieu.
Deze deeltjes zijn alomtegenwoordig en vormen gezondheids- en milieurisico’s, maar het detecteren ervan op nanoschaal is tot nu toe moeilijk gebleken. Het 3D-geprinte HoLDI-MS testplatform overkomt de beperkingen van traditionele massaspectrometrie door directe analyse van monsters mogelijk te maken zonder complexe monster voorbereiding. De onderzoekers geven aan dat het ook zal werken voor de detectie van watergedragen plastic deeltjes. HoLDI-MS staat voor holle-laser desorptie/ionisatie massaspectrometrie.
“Met HoLDI bieden we een methode die effectief, kwantitatief, zeer nauwkeurig en betaalbaar is, waardoor het toegankelijk is voor onderzoekers wereldwijd,” zei Scheikunde Professor Parisa Ariya, die de studie leidde die vorige maand in Communications Chemistry werd gepubliceerd. “Het vereist weinig energie, is recyclebaar en kost slechts een paar dollar per monster.”
De nieuwe methode zal ook de internationale samenwerking in de strijd tegen plasticvervuiling bevorderen, in lijn met oproepen van het United Nations Environment Program om methoden te verbeteren, aldus de onderzoekers.
“Tot nu toe zijn er geen gevestigde universele protocollen voor de detectie van nanoplastics binnen de complexe omgeving,” zei Ariya. “Deze technologie stelt ons in staat om de belangrijkste bronnen van nano- en microplastics in het milieu te pinpointen. Belangrijker nog, het maakt gegevensvergelijking en validatie over laboratoria wereldwijd mogelijk, een cruciale stap richting het harmoniseren van wereldwijd onderzoek naar plasticvervuiling.”
Als onderdeel van hun studie identificeerden de onderzoekers polyethyleen en polydimethylsiloxanen in de binnenlucht, en polycyclische aromatische koolwaterstoffen in de buitenlucht.
