Kritieke sneeuwval-naar-neerslagverhoudingen vastgesteld in de Hoge Bergachtige Streken van Azië door de opwarming van de aarde
Identificatie van kritieke sneeuwvalfractie drempels op basis van ERA5-Land data (1979–2014).
Een recent onderzoek heeft kritieke drempels van sneeuwval-naar-neerslag (S/P) ratio’s geïdentificeerd die gevoelig zijn voor de opwarming van de aarde, evenals hun verwachte toekomstige trajecten in High Mountain Asia (HMA).
Met behulp van historische klimaatdata van ERA5-Land en projecties van het Coupled Model Intercomparison Project Phase 6 (CMIP6), hebben onderzoekers onder leiding van Prof. Chen Yaning van het Xinjiang Institute of Ecology and Geography van de Chinese Academie van Wetenschappen een stukgewijze lineaire regressieanalyse toegepast om de impact van stijgende temperaturen te onderscheiden van veranderingen in de neerslagfase (bijvoorbeeld regen of sneeuw). Dit stelde hen in staat om niet-lineaire drempels in de S/P ratio te identificeren.
De onderzoekers identificeerden twee cruciale S/P ratio drempels—0.13 en 0.87—en classificeerden HMA in vier verschillende regio’s: ongevoelige sneeuwgedomineerde gebieden (S/P > 0.87), gevoelige sneeuwgedomineerde gebieden (0.5 < S/P < 0.87), gevoelige regen gedomineerde gebieden (0.13 < S/P < 0.5) en ongevoelige regen gedomineerde gebieden (S/P < 0.13).
Ze ontdekten dat overgangsgebieden van sneeuw naar regen (0.13 < S/P < 0.87) een verhoogde gevoeligheid voor de opwarming van de aarde vertoonden, met sneeuwvalpercentages die 3 tot 5 keer sneller daalden dan die in sneeuwgedomineerde gebieden (S/P > 0.87) of regen gedomineerde gebieden (S/P < 0.13). Deze niet-lineaire reactie daagt aannames uit van uniforme sneeuwvalreducties onder opwarmingsomstandigheden en benadrukt de onevenredige kwetsbaarheid van overgangszones.
Bovendien projecteerden de onderzoekers toekomstige neerslagpatronen onder het Shared Socio-economic Pathway (SSP5–8.5) scenario, waaruit bleek dat de opwarming van de aarde waarschijnlijk zal leiden tot een migratie van alle vier de regio’s naar hogere hoogtes. Sneeuwgedomineerde gebieden worden verwacht met 25.8% af te nemen in de winter en 54.1% in de lente tegen 2100, terwijl regen gedomineerde gebieden naar verwachting zullen uitbreiden, meer dan 80% van HMA beslaan tijdens de zomer en herfst. Deze veranderingen worden voornamelijk aangedreven door stijgende temperaturen, in plaats van verschuivingen in neerslagpatronen, wat aanzienlijke gevolgen heeft voor wateropslag en ecosysteemstabiliteit in de regio.
“Wij bieden een kader om sneeuw-regen drempels te identificeren,” zei Dr. Li Yupeng, eerste auteur van de studie. “Dit is essentieel voor het voorspellen van de beschikbaarheid van waterbronnen in de bergsystemen van Azië, waar smeltwater rivieren ondersteunt die water leveren voor miljarden mensen stroomafwaarts.”
Deze studie legt de basis voor klimaatadaptatiestrategieën en roept op tot nauwere monitoring van regio’s die kritieke drempels overschrijden, om de impact van de opwarming van de aarde op waterbronnen in de regio beter te begrijpen en te beheren.
