Joodse Studenten Bespreken Columbia Protesten met Amerikaanse Wetgevers

Ontmoet de Joodse studenten die met Amerikaanse wetgevers spreken over de protesten aan Columbia

Washington, DC – Joodse studenten die betrokken zijn bij de protesten aan de Columbia University zeggen dat hun pro-Palestijnse activisme voortkomt uit hun geloof – en niet ondanks dat geloof. Op dinsdag ontmoette een groep Joodse studentenactivisten leden van het Amerikaanse Congres in Washington, DC, om hun verhalen te delen, verhalen die volgens hen zijn genegeerd in de mainstream narratieven over antisemitisme op universiteitscampussen.

Terwijl studentprotesten tegen de oorlog van Israël in Gaza vorig jaar het land overspoelden, werd Columbia University in New York een brandpunt. De universiteit zag een van de eerste studentenkampen in het land, opgericht om het einde van investeringen in bedrijven die betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen te eisen. Kort nadat de tenten verschenen, werden op de campus ook enkele van de eerste massale arrestaties van studentprotestanten in de Palestijnse solidariteitsbeweging gemeld.

Die zichtbaarheid heeft Columbia tot een centraal punt gemaakt voor de inspanningen van president Donald Trump om wat hij “illegale protesten” noemde en campusantisemitisme aan te pakken. Eerder dit jaar werd Columbia-student Mahmoud Khalil de eerste studentenactivist die door de Trump-administratie werd vastgehouden en die het doelwit werd voor deportatie.

De delegatie van Joodse studenten kwam naar het Congres om te pleiten voor de zaak dat Khalil en anderen zoals hij nooit in hun naam hadden moeten worden vastgehouden. Ze ontmoetten minstens 17 Democratische wetgevers uit zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat.

Tali Beckwith-Cohen

Tali Beckwith-Cohen, een geschiedenisstudent die opgroeide in het noorden van New York, zei dat ze opgroeide in een gemeenschap waar zionisme de norm was. Ze herinnert zich dat ze “mythen” over Palestina te horen kreeg als “een land zonder mensen voor een mensen zonder land”, een slogan die werd gebruikt om de oprichting van Israël te rechtvaardigen. Maar naarmate ze meer leerde over de Palestijnse geschiedenis en Palestijnen ontmoette, zei Beckwith-Cohen dat haar overtuigingen werden uitgedaagd.

Uiteindelijk, na de oorlog in Gaza die in oktober 2023 begon, raakte ze betrokken bij activisme voor Palestijnse rechten. Mensenrechtenorganisaties en experts van de Verenigde Naties hebben bewijs gevonden dat de tactieken van Israël in Gaza “consistent zijn met genocide”. Tot nu toe zijn meer dan 52.615 Palestijnen in het conflict omgekomen.

“We zien de bombardementen, de minachting voor mensenlevens, voor kinderen, voor ziekenhuizen, voor scholen. Het dwong me om een keuze te maken.” Ze benadrukte dat de protesten ruimtes van solidariteit waren, waar studenten van alle achtergronden zich inzetten voor het idee dat hun veiligheid met elkaar verweven is.

“Er is zoveel in het mediaverhaal over wat er op de campus van Columbia gebeurt dat gewoon oneerlijk en onwaar is ten opzichte van wat we hebben ervaren,” zei Beckwith-Cohen. “Dus zijn we hier vandaag om onze congresleden te vertellen dat wat we op de campus zien duidelijk een autoritaire, fascistische onderdrukking van alle dissidentie is, niet alleen van studenten die vreedzaam pleiten voor een einde aan genocide.”

Carly Shaffer

Toen Carly Shaffer haar zorgen over de Israëlische escalatie in Gaza uitte in een WhatsApp-chat van de universiteit, stelde een aantal medestudenten haar Joodse identiteit ter discussie. Van de honderden mensen in de chat herinnert ze zich dat Khalil – de activist die werd gearresteerd voor deportatie – de enige was die haar rechtstreeks benaderde om de opmerkingen die ze onderging te verwerpen.

Naarmate ze Khalil beter leerde kennen, begon ze hem te beschouwen als de “belichaming” van iemand die om de veiligheid van alle studenten op de campus gaf.

Shaffer, die een masterdiploma in mensenrechten en sociale beleidsvorming volgt, groeide op in Californië en werd opgevoed door een alleenstaande moeder in een gezin met een laag inkomen. Ze zei dat zich uitspreken tegen onrecht – ook in Palestina – een praktijk is die geworteld is in haar Joodse geloof. “De protestbeweging aan Columbia is een beweging van liefde. Het is een beweging van solidariteit,” zei Shaffer. “En Joodse studenten zijn ook integraal en cruciaal voor deze beweging.”

Ze voegde toe dat, wanneer Joodse studentenprotestanten religieuze evenementen op de campus hielden, hun medestudenten van het kamp zich bij hen voegden en vroegen naar hun tradities.

Ze bekritiseerde de “wapening van antisemitisme”, en zei dat het probleem wordt gebruikt om gesprekken over Israëlische wreedheden in Gaza te onderdrukken. “Joodse studenten worden gebruikt als pionnen in het politieke agenda van Trump,” zei ze. “En de wapening van antisemitisme om deze beweging te ontmantelen is niet alleen een bedreiging voor Joodse studenten; het is een bedreiging voor ons allemaal. Daarom is het zo belangrijk voor ons als Joodse studenten om dit valse verhaal rechtstreeks te corrigeren.”

Sarah Borus

Barnard College-student Sarah Borus, die werd gearresteerd tijdens de onderdrukking van het Columbia-kamp, zei dat ze opgroeide in een anti-zionistische familie in een “zeer zionistische gemeenschap”. Ze vond het belangrijk dat Joodse studenten zoals zij hun ervaringen rechtstreeks aan de mensen in de macht in Washington, DC, overbrengen.

“De missie van Trump gaat niet over het beschermen van Joodse studenten. Het gaat erom angst voor antisemitisme te gebruiken – vanwege de manier waarop het Gaza-solidariteitskamp vorig jaar werd afgebeeld – om niet-burgers en studentactivisten aan te pakken, om academische vrijheid, vrije meningsuiting te ondermijnen, en echt veel mensen in gevaar te brengen.”

Toen haar werd gevraagd hoe ze zich voelt over de potentiële tegenreactie op haar activisme, erkende Borus dat het huidige politieke klimaat haar angstig maakte. “Ik ben bang, maar in het grote geheel der dingen ben ik trots op de keuzes die ik heb gemaakt,” zei ze. “Ik zou geen andere maken, en ik ben bereid de risico’s te nemen, als dat is wat moet gebeuren.”

Shay Orentlicher

Shay Orentlicher heeft geen spijt van zijn deelname aan de kampen van Columbia University, ondanks de administratieve en politieke onderdrukking. Orentlicher zei dat christelijke nationalisten proberen het perspectief van pro-Palestijnse Joodse studenten uit te wissen en het jodendom te definiëren op een manier die past bij hun politieke doeleinden. Maar protesteren tegen de moord op Palestijnen, zei Orentlicher, is een uitdrukking van zowel Joodse als humanistische waarden. En Orentlicher gelooft dat de demonstraties van Columbia hebben geholpen om bewustzijn op nationaal niveau te vergroten.

“Ondanks de onderdrukking waarmee we te maken hebben gehad, ondanks het lijden, en ondanks de wanhoop van de zorgen dat we niet genoeg hebben gedaan om de genocide te stoppen, om op te komen voor Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever, denk ik dat we de publieke discussie op een belangrijke manier hebben verschoven,” zei Orentlicher. “En we hebben ook een echt mooie gemeenschap opgebouwd. En ik heb totaal geen spijt van wat ik heb gedaan. Ik zou niets veranderen.”

Raphie

Raphie, die ervoor koos om zich alleen met zijn voornaam te identificeren, zei dat hij “zeer zionistisch” was opgegroeid. Maar naarmate hij meer leerde over het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen, voelde hij zich bedrogen. “De Joodse basisschool waar ik naartoe ging, had bijvoorbeeld een kaart van Israël, en het was als een diamant – zonder Westelijke Jordaanoever of Gaza erop,” zei hij. “Toen ik de werkelijke kaart met de bezette gebieden zag, was ik als ‘Wacht, ik ben bedrogen.’ En dat maakte dat ik op een hele reis ging om te verkennen wat zionisme is, wat bezetting is, wat kolonialisme is.”

Raphie, die wiskunde studeert, zei dat de oorlog in Gaza, de campusprotesten en de tegenreacties die de studentenprotestanten ondervonden, hem een “persoonlijke verantwoordelijkheid gaven om te vechten voor wat juist is”. In zijn ervaring waren de demonstraties verwelkomend, niet antisemitisch. Wat antisemitisch was, zei hij, was het feit dat de universiteit Joodse studentenprotestanten targette vanwege hun politieke opvattingen.

Verschillende studenten, waaronder Raphie, zeiden dat Columbia weigerde studenten die verbonden zijn met Joodse Stem voor Vrede de toestemming te geven die nodig was om religieuze vieringen in openbare ruimtes te houden. Ze beschrijven die afwijzing als een vorm van discriminatie.

Raphie trok ook een onderscheid tussen zich ongemakkelijk voelen over ideeën die iemands wereldbeeld uitdagen en daadwerkelijk onveilig zijn. “Het is normaal op de universiteit om nieuwe gezichtspunten, nieuwe perspectieven tegen te komen. Zo ben ik pro-Palestijns en anti-zionistisch geworden,” zei hij. “Ik voelde me aanvankelijk ongemakkelijk toen ik anti-zionistische opvattingen tegenkwam, maar toen leerde ik ze begrijpen. Dat is normaal.”

Raphie benadrukte dat het echte lijden zich in Gaza afspeelt. “De studenten die nu niet veilig zijn, zijn natuurlijk de studenten in Gaza. Elke universiteit in Gaza is verwoest. Ze hebben 60 dagen geen voedsel gehad.”