India Behaalt Succes met Historische Ruimte Dockingmissie: Waarom Dit van Groot Belang Is

Indiase ruimtevaartuig Chandrayaan-3, dat als eerste ter wereld landde nabij de Zuidpool van de maan, werd kort na de lancering op vrijdag 14 juli 2023 vanuit het Satish Dhawan Space Centre in Sriharikota, India, getoond. New Delhi, India – India heeft donderdagmorgen met succes het docken van de ene satelliet aan de andere uitgevoerd, waarmee het zich voegt bij een selecte groep elite ruimtevaartlanden die deze complexe technologische prestatie in gewichtloosheid hebben uitgevoerd.

Slechts de Verenigde Staten, Rusland en China hebben ruimte-dockingmissies uitgevoerd, die afzonderlijke satellieten in staat stellen als een team te functioneren, hun taken te coördineren en middelen te delen die niet op één ruimtevaartuig kunnen worden meegenomen.

De Indiase missie, die de naam Space Docking Experiment (SpaDeX) heeft gekregen, steeg op 30 december op vanuit het Satish Dhawan Space Centre in de zuidelijke staat Andhra Pradesh, met twee satellieten aan boord, genaamd Chaser en Target.

Net als eerdere opvallende ruimteprojecten van India – van het landen op een uitdagend deel van de maan tot het lanceren van een Marsmissie – werd SpaDeX gebouwd en gelanceerd met een beperkt budget.

Hoe plaatst dit India ten opzichte van ruimte-supermachten? En hoe houdt India zijn ruimtekosten laag?

Wat deed SpaDeX?

Chaser en Target wegen elk ongeveer 220 kg. Na samen te zijn gelanceerd op 30 december, scheidden de twee satellieten in de ruimte. Ze vlogen 470 km boven de aarde, waar ze zorgvuldig in dezelfde baan werden geplaatst – maar ongeveer 20 km van elkaar verwijderd. Daar testten ze een reeks manoeuvres ter voorbereiding op de docking.

Vervolgens duwde Chaser langzaam naar zijn partner, Target, voordat ze in de vroege uren van donderdag samenkwamen. De dockingpoging was eerder gepland voor 7 januari, maar werd uitgesteld door de Indian Space Research Organisation (ISRO) vanwege een grotere drift tussen de twee satellieten dan verwacht.

Er brak een feeststemming uit op het hoofdkantoor van ISRO, terwijl premier Narendra Modi ook het ruimteagentschap feliciteerde met “de succesvolle demonstratie van de docking van satellieten.” Modi beschreef de docking als een “significante stap voorwaarts voor de ambitieuze ruimte-missies van India in de komende jaren.”

Waarom is de docking significant?

In de aanloop naar de missie zei Jitendra Singh, de Indiase minister van Wetenschap en Technologie, dat de missie “van vitaal belang is voor India’s toekomstige ruimteambities.” Singh verwees naar een reeks projecten die door ISRO worden ondernomen, waaronder het sturen van een man naar de maan tegen 2040, het bouwen van het eerste ruimte station van India, en het sturen van een orbiter naar Venus.

Dockingtechnologie zal cruciaal zijn bij het assembleren van het ruimte station en bij bemande missies, waarbij essentiële faciliteiten worden geboden, waaronder bijtanken in de ruimte en het samenstellen van zware infrastructuur in microzwaartekracht.

“ISRO heeft aangetoond dat het goed is in het lanceren en in een baan brengen van dingen, evenals het landen,” zei astrofysicus Somak Raychaudhury, vice-kanselier aan de Ashoka University aan de rand van New Delhi. “Nu is docking een belangrijk onderdeel van de komende missies – en ISRO maakt nu een significante stap voorwaarts.”

In augustus 2023 werd de Indiase missie Chandrayaan-3 de eerste ter wereld die landde nabij de Zuidpool van de maan. Sindsdien zijn de ambities van ISRO alleen maar gegroeid. De volgende fase van de maanmissie – Chandrayaan-4 – zal een capsule omvatten die monsters van de maan verzamelt en vervolgens dockt met een terugkeer ruimtevaartuig voor de reis terug naar de aarde.

“Missies zoals Chandrayaan-4 zijn zo gecompliceerd dat ze niet in één stuk kunnen worden gelanceerd. Het is te zwaar en de onderdelen moeten in de ruimte worden samengevoegd voordat ze op de maan landen om maanstenen te verzamelen,” legt Raychaudhury uit.

Het demonstreren van zijn dockingscapaciteiten stelde ISRO ook in staat om diensten aan anderen aan te bieden, voegde Raychaudhury toe.

Pallava Bagla, mede-auteur van Reaching for the Stars: India’s Journey to Mars and Beyond, was het ermee eens dat “ISRO deze technologie moet beheersen voor toekomstige missies.”

Een unieke aanvulling op de SpaDeX-missie is de opname van twee dozijn experimenten door niet-gouvernementele entiteiten, waaronder ruimte-tech startups en academische instellingen.

“Door dit platform toegankelijk te maken [voor de private sector], verlagen we de toetredingsdrempels en stellen we een breder scala aan entiteiten in staat om bij te dragen aan de ruimte sector,” zei Pawan Goenka, voorzitter van India’s ruimte toezichthoudende instantie, het Indian National Space Promotion and Authorisation Centre.

Bagla was het daarmee eens.

“Het is niet langer een Indiase overheidsruimteorganisatie,” zei hij over ISRO. “Het is nu een Indiaas ruimte-ecosysteem waarin ISRO de belangrijkste speler is die nu private startups en instellingen ondersteunt.”

Innovatie, niet zuinigheid

Terwijl ISRO blijft streven naar de sterren, merkte een rapport van Tracxn, een marktonderzoeksplatform, op dat de financiering in de Indiase private ruimte sector in 2024 met 55 procent is gedaald tot $59,1 miljoen van $130,2 miljoen in 2023, de eerste daling in de afgelopen vijf jaar. (Reuters meldde dat de daling plaatsvond te midden van een wereldwijde daling van 20 procent in investeringen in de ruimte sector.)

Ondertussen is de overheidsfinanciering voor het Indiase ruimteagentschap gestegen. Na de historische landing van Chandrayaan-3 op de maan en de lancering van een zonneproef, Aditya-L1, heeft de Indiase regering het grootste bedrag ooit toegewezen voor toekomstige ruimteprojecten – een pot van 10 miljard roepies ($116 miljoen) – aangekondigd in oktober vorig jaar.

Het ruimteagentschap gaf eerder $74 miljoen uit aan het sturen van de Mars orbiter en $75 miljoen aan de Chandrayaan-3 van vorig jaar. Ter vergelijking, de Mars orbiter van NASA kostte $582 miljoen in 2013, terwijl de maanmissie van Rusland die twee dagen vóór de landing van Chandrayaan-3 crashte, $133 miljoen kostte. Of kijk naar het budget van bekende ruimte-georiënteerde thrillers zoals Christopher Nolan’s Interstellar ($165 miljoen) en Alfonso Cuaron’s Gravity ($100 miljoen).

Maar is dit een kenmerk of een gebrek van het Indiase ruimteprogramma?

Mylswamy Annadurai, die 36 jaar bij ISRO heeft gewerkt en als directeur van het satellietcentrum diende, herinnerde zich beroemde foto’s van Indiase wetenschappers die in 1963 delen van raketten op een fiets vervoeren, vóór de eerste lanceringsmissie van het land.

Annadurai leidde de eerste diep ruimte missie van India, Chandrayaan-1, die de cruciale ontdekking van water op de maan deed – en hem de titel van India’s “Moonman” opleverde. Hij was ook verantwoordelijk voor het opstellen van projectverslagen, inclusief begrotingsverzoeken aan de regering.

“Ik wist heel goed dat we geen begroting konden vragen [die] buiten de mogelijkheden van de Indiase regering ligt. Ik moest de kosten rechtvaardigen aan de beleidsmakers,” zei hij, terwijl hij de reden uitlegde waarom ze een fractie van wat andere ruimtevarende naties in missies steken hebben uitgegeven.

“Ik ken de mogelijkheden van mijn vader om mijn hogere opleiding te financieren,” voegde Annadurai lachend toe. “We hebben ons ook beperkt om de missie [Chandrayaan-1] mogelijk te maken binnen dat budget [3,8 miljard roepies ($44 miljoen)] – en die vraag van ‘hoe’ leidde tot vindingrijke manieren.”

Hier is hoe.

“We hebben slechts één hardwaremodule gemaakt en gevlogen, in tegenstelling tot vier tot vijf testers door andere agentschappen,” zei Annadurai, terwijl hij de manieren opsomde waarop de Indiase ruimtewetenschappers de kosten verlaagden. “Door bescheidener lanceervoertuigen te gebruiken, vindingrijke ontwerpen, langere en langzamere reizen te plannen en minder brandstof te gebruiken.”

Daarna grapte hij: “We zijn nergens minderwaardig in termen van de ruimteprogramma’s, maar we zijn minderwaardig aan iedereen als het gaat om salarissen,” zei Annadurai opnieuw lachend, “en dat is een redelijk goede reden voor lage kosten.”

Volgens Raychaudhury van de Ashoka University is jugaad (een informeel Hindi-woord dat een benadering voorstelt om een probleem op te lossen met eenvoudige middelen) “een van de onderscheidende kenmerken van de ISRO-missies.”

Toch gelooft hij dat de focus op de lage-begroting successen van ISRO ook een erfenis is van de historische kritiek en het bespotten van India’s ruimte-inspanningen door de westerse media. In 2014, na de lancering van de Mars-robotproef, publiceerde The New York Times een beruchte cartoon waarin een boer met een koe aanklopte bij de deur van een kamer gemarkeerd “Elite Space Club”, waar goedgeklede mannen zaten. De cartoon werd bestempeld als “racistisch” en de krant verontschuldigde zich na de controverse.

“We blijven proberen te rechtvaardigen dat we het tegen lage kosten doen. De ISRO heeft vernieuwende benaderingen en zorgt ervoor dat middelen op een zeer zuinige manier worden gebruikt,” zei Raychaudhury.

Maar ISRO zou ook lof moeten krijgen voor zijn innovaties, voegde hij eraan toe.

“Deze fixatie op het budget wordt nu een obstakel,” zei Raychaudhury. “Innovatie zou de identiteit van ISRO moeten zijn, niet zuinigheid.”