Humanitaire Hulp in Gaza: Dodelijke Gevolgen

Opinie: Hulp in Gaza leidt tot meer doden

In Gaza zijn de door de VS en Israël gesteunde ‘humanitaire’ centra opnieuw een dodelijke PR-stunt gebleken die meer dood dan redding met zich meebrengt. Vandaag zijn drie Palestijnen gedood en 35 gewond geraakt door Israëlisch vuur nabij een hulppunt in de zuidelijke stad Rafah. Deze aanval volgde op een incident waarbij Israëlische tanks op duizenden wanhopige en hongerige Palestijnen schoten, wat leidde tot minstens 31 doden. Ook werd één persoon doodgeschoten bij een ander distributiepunt nabij de Netzarim Corridor in centraal Gaza.

Er zijn momenteel slechts vier distributiepunten die voedsel uitgeven aan de hongerige bevolking van Gaza, die bestaat uit twee miljoen mensen. Al bijna drie maanden worden zij geconfronteerd met een totale Israëlische blokkade die de toegang van alle hulp tot het gebied verhinderde.

Op 19 mei besloot de Israëlische premier Benjamin Netanyahu om een “minimale” herstart van de voedselhulp aan Gaza toe te staan, nadat hij had vastgesteld dat de dreigende massale hongersnood een “rode lijn” was die de onwrikbare steun van de VS zou kunnen bedreigen, de traditionele partner van Israël in deze misdaden.

Toch suggereren deze massale moorden dat de nieuwe “minimale” regeling de Palestijnen een vreselijke keuze biedt: of sterven van honger of sterven terwijl ze proberen voedsel te verkrijgen. Dit zijn echter niet de enige twee manieren waarop men kan sterven in een genocideoorlog waarin Israël willekeurig ziekenhuizen, vluchtelingenkampen en alles wat gebombardeerd kan worden, heeft gebombardeerd, met meer dan 54.400 doden als gevolg.

De hulppunten worden beheerd door een dubieuze organisatie genaamd de Gaza Humanitarian Foundation (GHF), een Israëlisch initiatief dat opereert als een particuliere hulporganisatie geregistreerd in zowel Zwitserland als de Amerikaanse staat Delaware. Zoals opgemerkt door een krant, heeft de GHF “geen ervaring met het distribueren van voedsel in een hongersnoodzone”. De organisatie heeft echter wel banden met de Amerikaanse en Israëlische regeringen en stelt voormalige militaire en inlichtingenofficieren uit de VS aan.

Voedselverdeling in Gaza vindt nu plaats onder toezicht van gewapende Amerikaanse beveiligingscontractanten bij centra die handig zijn gelegen nabij Israëlische militaire posities. De vier operationele locaties bevinden zich in centraal en zuidelijk Gaza, terwijl een aanzienlijk deel van de bevolking zich in het noorden bevindt. Veel Palestijnen moeten lange afstanden lopen en Israëlische militaire lijnen oversteken om bij de hulppunten te komen, wat hun leven verder in gevaar brengt.

Er is geen mechanisme om voedsel te distribueren naar oudere, zieke of gewonde Palestijnen, laat staan naar hongerige mensen die niet in staat zijn om fysiek te bewegen in de hoop iets te kunnen eten.

Bovendien speelt het GHF-initiatief in op Israëls gedwongen verplaatsingsschema, waarbij overlevende Palestijnen in het zuiden worden geconcentreerd ter voorbereiding op hun uiteindelijke uitzetting, volgens het plan van de Amerikaanse president Donald Trump voor een herboren Gazastrook die grotendeels vrij is van Palestijnen.

Met andere woorden, de GHF is niet in Gaza om honger te verlichten of te voorzien in de behoeften van de bevolking; de voedselverdelingscentra zijn eerder een lucratieve PR-stunt die bedoeld is om een “humanitaire” afleiding te creëren van een voortgaande politiek van opzettelijke honger en genocide.

De Verenigde Naties en hulporganisaties hebben de wapens van humanitaire hulp veroordeeld, terwijl de situatie blijkbaar zelfs te veel was voor Jake Wood, de voormalige Amerikaanse mariniersnipe die diende als uitvoerend directeur van de GHF, voordat hij onlangs ontslag nam op de grond dat “het niet mogelijk is om dit plan uit te voeren terwijl we ook strikt vasthouden aan de humanitaire principes van menselijkheid, neutraliteit, onpartijdigheid en onafhankelijkheid”.

De massa-executies van de afgelopen twee dagen zijn niet de eerste incidenten die zich hebben voorgedaan onder toezicht van de GHF. Sinds de lancering van het initiatief eind mei zijn er talrijke moorden op Palestijnen geweest nabij distributiepunten. Volgens het mediakantoor van de regering van Gaza is het totale aantal mensen dat gedood is terwijl ze hulp zochten bij dit programma tot nu toe op 52 gekomen.

Toch is de slachting van Palestijnen in Gaza, die proberen deel te nemen aan die meest noodzakelijke menselijke activiteit van eten, nauwelijks nieuw. Denk terug aan 29 februari 2024, toen minstens 112 wanhopige Palestijnen werden vermoord terwijl ze in de rij stonden voor bloem ten zuidwesten van Gaza-Stad. Meer dan 750 mensen raakten gewond.

Na dat specifieke voorval kondigde toenmalig president Joe Biden aan dat de VS voedsel in Gaza zouden laten vallen, een ander kostbaar PR-spectakel dat zelfs niet in staat was om een druppel op de gloeiende plaat te bieden in termen van de humanitaire behoeften van de bevolking. Een eenvoudigere en efficiëntere stap zou uiteraard zijn geweest om druk uit te oefenen op de Israëliërs om te stoppen met het blokkeren van hulplorries die via land Gaza binnenkomen – en dat de VS, u weet wel, zouden stoppen met het bombarderen van Israël met miljarden dollars aan hulp en wapens.

Het bleek dat luchtdroppingen ook dodelijk kunnen zijn, en slechts een week na de aankondiging van Biden werden vijf Palestijnen gedood toen een parachute die aan een hulppallet was bevestigd, niet openging. Er zijn weinig dingen zo afschuwelijk ironisch als hongerige mensen die worden gedood door voedselhulp die letterlijk op hun hoofden valt.

Noem het humanitaire slachting.

Toen was er Biden’s $230 miljoen humanitaire hulpprogramma, dat in juli werd stopgezet na slechts 25 dagen dienst. Het werd zwaar bekritiseerd door hulporganisaties als een andere dure, complexe en ineffectieve manier om voedsel en andere hulp in Gaza te krijgen. Maar nogmaals, effectiviteit was nooit het doel.

Als de GHF’s debuut in Gaza enige indicatie is, zal de gemilitariseerde voedselverdeling blijven zorgen voor mogelijkheden voor massamoord terwijl hongerige Palestijnen zich rond de hulppunten verzamelen. De uitdrukking “vissen schieten in een ton” komt in me op – alsof de Gazastrook al niet genoeg een ton was.

Zeker, het idee om hongerige mensen naar specifieke geografische punten te lokken om Israëls genocidale verovering te vergemakkelijken is buitengewoon diabolisch. En terwijl de VS doorgaat met het mogelijk maken van Israëls benadering, zou elke moreel verantwoordelijke wereld deze regeling niet langer kunnen verteren.