Hongersnood en geweld: Palestijnen herinneren zich de verschrikkingen van de hulpmassaker in Rafah

Hongersnood en geweld: Palestijnen herinneren zich de verschrikkingen van de hulpmassaker in Rafah

Honger en kogels: Palestijnen herinneren zich de horror van de hulpmassacre in Rafah

Khan Younis, Gaza – Yazan Musleh, 13, ligt in een ziekenhuisbed dat is opgezet in een tent op het terrein van het Nasser Ziekenhuis, zijn t-shirt omhooggetrokken om een groot wit verband op zijn dunne torso te onthullen. Naast hem zit zijn vader, Ihab, ongerust, nog steeds geschokt door de bloedige ochtend die hij en zijn zonen meemaakten op zondag, toen Israëlische troepen vuur openden op duizenden mensen die zich hadden verzameld om hulp te ontvangen van de door Israël bedachte en door de Verenigde Staten gesteunde Gaza Humanitarian Foundation (GHF).

Ihab, 40, had Yazan en zijn 15-jarige broer, Yazid, vanuit hun schuilplaats in al-Mawasi, Khan Younis, naar het distributiepunt in Rafah gebracht dat de GHF beheert. Ze vertrokken voor zonsopgang en liepen ongeveer anderhalf uur naar het al-Alam-kruispunt in Rafah, vlakbij het distributiepunt. Bezorgd over de omvang van de hongerige menigte, vertelde Ihab zijn zonen te wachten op een verhoging nabij de GHF-poorten.

“Toen ik achter de heuvel keek, zag ik verschillende tanks niet ver weg,” zegt hij. “Een gevoel van vrees overviel me. Wat als ze vuur zouden openen of er iets zou gebeuren? Ik bad om Gods bescherming.”

Toen de menigte dichter bij de poorten kwam, brak er zware beschietingen uit vanuit alle richtingen. “Ik was doodsbang. Ik keek onmiddellijk naar mijn zonen op de heuvel en zag Yazan geraakt worden en in elkaar zakken,” herinnert hij zich. Yazid, die ook bij het bed van zijn broer zit, beschrijft de momenten van angst. “We stonden op de heuvel zoals onze vader ons had gezegd, en ineens openden de tanks het vuur.” Hij zegt: “Mijn broer werd meteen in de buik geraakt.”

“Ik zag zijn darmen eruit komen – het was afschuwelijk. Toen hielp iemand hem in een ezelskar naar het ziekenhuis te brengen.” Beneden bij de poorten had Ihab moeite om bij zijn zonen te komen, terwijl hij probeerde tegen de menigte in te vechten en de nog steeds klinkende schoten te vermijden. “Het geschut kwam uit alle richtingen – van tanks, quadcopters. Ik zag mensen mijn zoon helpen en hem uiteindelijk wegtrekken.”

LEZEN  Jordan voorkomt complot dat nationale veiligheid bedreigde

Toen Ihab erin slaagde om weg te komen van de menigte, rende hij zo goed als zijn ondervoede lichaam kon naar het Nasser Ziekenhuis, in de hoop dat Yazan daarheen was gebracht. Het voelde als meer dan een uur, zegt hij. Bij het Nasser Ziekenhuis leerde hij dat Yazan in de operatiekamer was.

“Ik haalde eindelijk adem. Ik dankte God dat hij nog leefde. Ik had de hoop volledig verloren,” zegt hij. De kogel die Yazan raakte, had zijn darmen en milt doorboord, en de artsen zeggen dat hij langdurige en intensieve behandeling nodig heeft. Naast hem zit zijn moeder, Iman, die wanhopig vraagt waarom iemand zou schieten op mensen die voedsel proberen te krijgen. Zij en Ihab hebben vijf kinderen, de jongste is een zeven maanden oud meisje. “Ik ging voedsel halen voor mijn kinderen. Honger doodt ons,” zegt Ihab.

“Deze hulpdistributies staan bekend als vernederend en beschamend – maar we zijn wanhopig. Ik ben wanhopig omdat mijn kinderen verhongeren, en zelfs dan worden we beschoten?” Hij had eerder geprobeerd om hulp te krijgen, zegt hij, maar beide keren kwam hij met lege handen terug. “De eerste keer was er een dodelijke paniek. We ontsnapten ternauwernood. Deze keer was mijn zoon gewond en weer… niets,” zegt hij. Maar hij weet dat hij niet kan stoppen met proberen. “Ik neem het risico voor mijn gezin. Of ik kom levend terug of ik sterf. Ik ben wanhopig. Honger doodt ons.”

De groep die hulp distribueert

De GHF, gepresenteerd als een neutraal humanitair mechanisme, werd begin 2025 opgericht en gebruikt particuliere Amerikaanse militaire aannemers om “de distributiepunten te beveiligen.” De leidinggevende van de GHF, Jake Wood, nam twee dagen voordat de distributie begon ontslag, met de reden dat de stichting niet onpartijdig zou zijn of zou handelen in overeenstemming met humanitaire principes. Vijf dagen later, op 30 mei, trok de Boston Consulting Group, die betrokken was bij de planning en uitvoering van de stichting, zijn team terug en beëindigde zijn samenwerking met de GHF. Internationale hulporganisaties hebben unaniem kritiek geuit op de GHF en haar methoden.

LEZEN  Israël valt belangrijkste luchthaven van Jemen aan terwijl hoofd gezondheidsorganisatie van de VN aan boord gaat

‘We gingen op zoek naar voedsel voor onze hongerige kinderen’

In de nabijgelegen tent ligt Mohammed al-Homs, 40, een vader van vijf. Hij had ook vroeg op zondag geprobeerd wat voedsel voor zijn gezin te krijgen, maar kort nadat hij bij het al-Alam-kruispunt aankwam, “werd ik twee keer geschoten – eenmaal in mijn been en eenmaal in mijn mond, waardoor mijn voortanden verbrijzeld werden,” zegt hij. “Ik zakte in elkaar, er waren zoveel gewonden en doden om me heen. Iedereen schreeuwde en rende. Het geschut kwam van tanks, drones overal. Het voelde als het einde van de wereld.”

Hij lag bloederig op de grond voor wat als een uur aanvoelde, terwijl medische teams niet in staat waren om de gewonden te bereiken. Toen verspreidde het nieuws zich dat de poorten waren geopend voor de distributie, en degenen die zich konden bewegen, begonnen naar het centrum te gaan. Pas toen konden mensen de gewonden naar een nabijgelegen medisch punt brengen. “Dit was mijn eerste keer dat ik hulp probeerde te krijgen, en het zal mijn laatste zijn,” zegt Mohammed. “Ik verwachtte niet te overleven. We gingen op zoek naar voedsel voor onze hongerige kinderen en werden geconfronteerd met drones en tanks.”

‘Ik had nooit gedacht dat ik voor een doos voedsel het leven zou verliezen’

Ook in de tent is iemand die erin geslaagd was een hulppakket te bemachtigen op de eerste dag van de distributie, op 27 mei, en besloot het op zondag opnieuw te proberen: de 36-jarige Khaled al-Lahham. Al-Lahham zorgt voor 10 gezinsleden: zijn ouders, een tante en zeven broers en zussen, die allemaal zijn ontheemd in de tenten van al-Mawasi. Hij had die ochtend een rit weten te regelen met vijf vrienden, die zo dicht mogelijk bij het al-Alam-kruispunt reden. Toen de distributietijd naderde, begonnen de zes vrienden uit de auto te stappen.

LEZEN  Israëlische Leger Versterkt Dodelijke Operaties in Westelijke Jordaanoever, Twee Palestijnen Gedood

“Plotseling was er overal luid geschut en mensen schreeuwden. Ik voelde een scherpe pijn in mijn been – een kogel was door mijn dij heen gegaan,” zegt Khaled, die niet volledig uit de auto kon komen. “Ik schreeuwde en bloedde terwijl mensen om me heen renden en schreeuwden. Het schieten was chaotisch,” voegt hij toe. “Er waren tanks, quadcopters – het vuur kwam uit alle richtingen.” Gewond kon Khaled niet uit de auto komen en kroop daar tot een van zijn vrienden erin slaagde terug te komen en hem naar het ziekenhuis te rijden. “Ik had nooit gedacht dat ik voor een doos voedsel het leven zou verliezen,” zegt Khaled. “Als ze de hulp niet willen uitdelen, waarom liegen ze dan tegen mensen en doden ze hen zo?”

“Dit is allemaal opzettelijk. Verneder ons, degradeer ons, en dood ons dan – voor voedsel?”

Vergelijkbare berichten

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *