Hoe inheemse brandbeheer de bossen van Noord-Amerika blijft vormgeven

Restanten van rode dennenstompen met bewijs van brandbeschadiging en culturele aanpassing op Wisconsin en Minnesota Points. De schorswond, ontstaan in het voorjaar van 1842, vond plaats net voor de ondertekening van het verdrag van 1842 dat de gronden op Wisconsin Point overdroeg. Dit werd gevolgd door twee brandwonden in 1855 en 1866. Deze ontdekking onderstreept het belang van inheemse kennis in het beheer van bossen.

Inheemse kennis en westerse wetenschap komen samen om diverse, veerkrachtige en rechtvaardige brandherstelpraktijken te ontwikkelen die onze bossen ondersteunen. Deze bossen zijn cruciaal in de strijd tegen de opwarming van de aarde en de toename van bosbranden.

Een nieuw onderzoek, gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences, analyseerde ongeveer vijf eeuwen aan gegevens van boomringen, evenals traditionele ecologische kennis van inheemse gemeenschappen. Het toont aan hoe inheemse brandbeheer de bossen van Noord-Amerika heeft gevormd en hoe hedendaags inheems beheer het risico op bosbranden kan verminderen, landschapsdiversiteit kan bevorderen en de soevereiniteit van stammen kan ondersteunen. Dit onderzoek was een samenwerking tussen de Universiteit van Minnesota, stampartners en andere organisaties.

Volgens de hoofdauteur, Michael Dockry, een universitair docent aan de College of Food, Agricultural and Natural Resource Sciences, biedt inheemse kennis unieke inzichten die voortkomen uit duizenden jaren van nauwe betrokkenheid bij lokale landschappen. Westerse wetenschap kan op haar beurt extra begrip bieden van de opkomst van klimaats- en ecologische omstandigheden die nieuw zijn op evolutionaire tijdschalen.

De bevindingen van het onderzoek geven een completer beeld van de menselijke interactie met de gebieden die vaak worden aangeduid als Wisconsin en Minnesota Points aan de kop van het Lake Superior. Het onderzoek toont aan dat:

• Geïnspireerd door mondelinge geschiedenissen, archeologische gegevens en boomringdata, heeft het onderzoek aangetoond hoe het brandbeheer van de Anishinaabe ecologisch en cultureel belangrijke gemeenschappen van pijnbomen langs de oevers van het Lake Superior in centraal Noord-Amerika heeft behouden.
• De boomringen tonen duidelijk aan dat de stammen vuur gebruikten over het landschap, maar dat het verlies van land tijdens de verdragperiode (midden 1800) samenviel met een dramatische vermindering van vuurgebruik.
• Het staken van branden, gedreven door koloniale beleidsmaatregelen die inheemse praktijken onderdrukten, verstoorde deze systemen en bedreigde hun diversiteit en veerkracht.

Dockry voegt eraan toe: “Het samenvoegen van inheemse kennis en westerse wetenschap benadrukt de noodzaak om culturele branden opnieuw in te voeren om deze zeldzame socio-ecologische systemen te ondersteunen.” Dit biedt een wereldwijd relevant model om inheems vuurgebruik te bevorderen, dat de inheemse soevereiniteit en landbeheerpraktijken erkent, en de diversiteit en veerkracht van landschappen in het licht van klimaatverandering versterkt.

Het team werkt samen met stammen in de Great Lakes-regio aan een reeks luistersessies om langdurig onderzoek te ontwikkelen ter ondersteuning van inheemse brandpraktijken, gericht op het verbeteren van bosbeheer, landschapsdiversiteit, vermindering van ongecontroleerde bosbranden en culturele revitalisatie.

De visie is dat samenwerking tussen stammen in de regio, faculteit, studenten en personeel van de Universiteit van Minnesota, de Universiteit van Wisconsin, Michigan State University, de Amerikaanse Forest Service, het Lake States Fire Consortium, lokale inheemse hogescholen en anderen zal leiden tot een transformatie van de training in voorgeschreven branden, ondersteuning van cultureel vuurgebruik en de ontwikkeling van modellen voor inheemse en westerse brandpraktijken in de Great Lakes en daarbuiten.