De schade door verkeerde berichtgeving van journalisten

OPINIE

De schade die ontstaat wanneer journalisten het verhaal verkeerd hebben, is aanzienlijk. De ongefundeerde hysterie rondom China in de Canadese media heeft niet alleen reputaties beschadigd, maar ook de aandacht afgeleid van echte dreigingen die zich aan de horizon aandienen.

Bijna twee jaar geleden schreef ik verschillende columns waarin ik waarschuwde dat een racistische hysterie Canada in zijn greep had. De McCarthy-achtige gekte stelde de loyaliteit van toegewijde politieagenten, een voormalige gouverneur-generaal van Canada, en Chinese-Canadese burgers, waaronder zittende parlementariërs, ter discussie.

Deze diep corrosieve hysterie werd voornamelijk aangewakkerd door een handvol hongerige verslaggevers die hand in hand werkten met, vermoedelijk, enkele zogenaamde “inlichtingsofficieren”. De samenzwering van spionnen die snippets van bewerkte “informatie” aan goedgelovige schrijvers leverden, deed verwerpelijke beschuldigingen over hele etnische gemeenschappen en verschillende prominente figuren.

Voor twee jaar lang domineerde dit hyperbolische samenspel van zelfverzekerde spionnen en credibele verslaggevers het politieke en medialandschap van Canada. De verhalen beweerden onder andere dat het parlement een nest van “verraders” herbergde die samenwerkten met buitenlandse machten om de Canadese democratie te ondermijnen.

In januari deed commissaris Marie-Josee Hogue haar bevindingen bekend, na het horen van talloze getuigen en het bekijken van duizenden geheime documenten. Haar conclusies vormen een veroordeling van de verslaggevers en grote nieuwsorganisaties die hun gewaardeerde bronnen met veel meer voorzichtigheid en scepsis hadden moeten behandelen.

Hogue bevestigde dat er “geen bewijs” was voor de aanwezigheid van “verraders” in het parlement en dat de democratische instellingen van Canada niet beïnvloed waren door enige “interferentie”.

Ze verklaarde dat er geen reden was voor “wijdverspreide alarm”. Dit “alarm” werd echter opgewekt door politici en verslaggevers die veel Canadezen ervan overtuigden dat China een existentiële bedreiging vormde voor de nationale soevereiniteit.

Hogue schreef dat de vermeende bedreiging “overdreven” was. Ze wees ook verhalen af die beweerden dat de Liberale MP Han Dong contact had opgenomen met Chinese diplomaten om de vrijlating van twee Canadezen te vertragen als onjuist.

Dong eiste in een persbericht dat “Global News… hun valse verhalen over mij intrekken en excuses aanbieden voor de schade die ze hebben veroorzaakt”. Tot nu toe heeft Global News deze verhalen nog niet ingetrokken of excuses aangeboden, wat beschamend is.

Hogue bevestigde de kern van mijn getuigenis voor verschillende commissies van het Lagerhuis in de lente van 2023, waarin ik parlementariërs waarschuwde om de “onthullingen” voorzichtig te behandelen aangezien “informatie” verre van bewijs is.

De rapporten van Hogue en de voormalig gouverneur-generaal David Johnston, die was aangesteld om de beschuldigingen van Chinese inmenging te onderzoeken, zijn opmerkelijk vergelijkbaar. Johnston onderging echter ongefundeerde aanvallen door politici en media die meer geïnteresseerd waren in “schandalen” dan in de waarheid.

Nu staat het rapport van Hogue als een duidelijke bevestiging van Johnston’s intelligente en zorgvuldige werk. Johnston verdiend ook excuses.

Ondertussen heeft de president van de Verenigde Staten plannen gelanceerd om het grote, grotendeels onbewoonde noorden om te vormen tot de 51e staat van Amerika. Blijkbaar waren de “moedige” spionnen van Canada te druk bezig met het aanwijzen van beschuldigingen naar Beijing om de echte en directe dreiging in de gaten te houden.