Dagelijks verschil tussen temperatuur en luchtvochtigheid beschermt nevelwouden tegen droogte
Chi-Lan cloud forest, Taiwan, onder heldere dag (links) en onder mistige omstandigheden (rechts)
Een dagelijkse mismatch tussen temperatuur en luchtvochtigheid, die in bepaalde berg- en watergebieden wordt waargenomen, helpt de atmosferische droogte te reguleren. Volgens een nieuwe studie gepubliceerd in Science Advances, kan dit beschermende effect verzwakken door de opwarming van de aarde.
De meeste mensen gaan ervan uit dat temperatuur en relatieve vochtigheid altijd in tegengestelde richtingen bewegen gedurende de dag: wanneer de lucht opwarmt, wordt deze droger, en omgekeerd. Dit gebruikelijke patroon zorgt ervoor dat de lucht het droogst is in de namiddag, rond het moment van de dagelijkse maximale temperatuur.
Echter, onderzoekers van de Afdeling Atmosferische Wetenschappen en de Afdeling Geografie van de Nationale Universiteit van Taiwan, die het cloud forest in Chi-Lan bestudeerden, ontdekten iets ongewoons. In dit bos is het droogste moment van de dag vóórdat de temperatuur zijn piek bereikt.
Dit betekent dat temperatuur en luchtvochtigheid niet overeenkomen, een patroon dat de onderzoekers “diurnale T/RH-hysterese” noemen. Deze dagelijkse tijdsvertraging tussen temperatuur en vochtigheid verandert het typische verloop van atmosferische droogte, wat invloed kan hebben op lokale watercycli en de stress op planten kan verminderen.
Aangevuurd door de bevindingen in Taiwan, breidden ze de analyse uit naar weersgegevens wereldwijd. Ze vonden soortgelijke mismatches in verschillende water- en berggebieden, vooral in de Andes, de Himalaya, Zuidwest-Arabië en Nieuw-Guinea.
Veel van deze gebieden zijn cloud forests of omgevingen die gevoelig zijn voor mist. De hysterese lijkt beïnvloed te worden door lokale vallei- of zeebriesen die vocht transporteren, samen met oppervlakteverdamping, wat een mismatch tussen temperatuur en luchtvochtigheid creëert.
De onderzoekers ontdekten dat dit hysterese-patroon de piek in atmosferische droogte gedurende de dag vermindert, wat planten kan beschermen tegen vochtstress. Echter, naarmate het klimaat blijft opwarmen, lijkt dit natuurlijke buffereffect te verzwakken. Ecosystemen die ooit voordeel haalden uit deze bescherming kunnen nu worden geconfronteerd met verhoogde risico’s van droogte, hitte-stress en extreme klimaatomstandigheden.
“Regio’s die een diurnale mismatch tussen temperatuur en luchtvochtigheid vertonen, kunnen dienen als belangrijke indicatoren voor vroege detectie van klimaatgerelateerde risico’s en verdienen blijvende aandacht en monitoring,” aldus Ph.D. student Ching-Hung Shih en Prof. Min-Hui Lo.
