Atmosferische kwikniveaus dalen door wereldwijde inspanningen tegen giftige uitstoot
Mercurius in de Atmosfeer: Positieve Veranderingen Geconstateerd
Een recent onderzoek heeft aangetoond dat de niveaus van atmosferisch kwik in de afgelopen 20 jaar met bijna 70% zijn gedaald, een resultaat van wereldwijde inspanningen om kwikemissies te beperken. Dit is een belangrijke ontdekking, vooral gezien de toxiciteit van bepaalde vormen van kwik, zoals methylkwik, die schadelijk zijn voor de mens.
De onderzoekers, waaronder Yindong Tong, hebben kwikvervuiling over vier decennia bestudeerd op de top van de wereld, Mount Everest. “Onze bevindingen tonen aan dat wereldwijde inspanningen om vervuiling te verminderen effectief zijn; de kwikniveaus in de lucht rond de Mount Everest zijn de afgelopen twee decennia aanzienlijk gedaald,” zegt Tong.
Mensen dragen bij aan de kwikvervuiling door fossiele brandstoffen te verbranden, afval te verbranden en te delven. Milieu-inspanningen, zoals de Minamata-conventie over kwik, zijn gericht op het aanpakken van deze vervuilingsbronnen. De effectiviteit van de conventie wordt deels beoordeeld op basis van de hoeveelheid kwik in de atmosfeer.
De onderzoekers waren geïnteresseerd in het onderscheiden van nieuwe, door mensen veroorzaakte emissies en her-emissies van terrestrisch kwik dat in de bodem is opgeslagen. Hiervoor bestudeerden ze de patronen van kwikisotopen in de atmosfeer, hoewel reguliere metingen van kwikisotopen pas ongeveer een decennium worden verzameld.
Om terug te kijken in de tijd, richtten de onderzoekers zich op de bladeren van een kleine, laagblijvende vaste plant (Androsace tapete) die op grote hoogte op Mount Everest groeit. Deze plant groeit jaarlijks een nieuwe laag buitenste bladeren, die de omgevingscondities van de plant weerspiegelen. Door oudere bladeren van twee planten op Everest te bemonsteren, konden ze informatie over atmosferische kwikniveaus tot 1982 reconstrueren.
De resultaten toonden aan dat de totale atmosferische concentratie van elementair kwik tussen 2000 en 2020 met 70% is verminderd, waarbij terrestrische kwikemissies een groter aandeel van de totale emissies uitmaakten. Momenteel stoot de bodem significant meer kwik uit (62%) dan menselijke bronnen (28%).
De onderzoekers schrijven deze algehele daling toe aan de verminderde door mensen veroorzaakte kwikemissies, grotendeels als gevolg van inspanningen zoals de Minamata-conventie. Deze trends komen overeen met de dalingen in atmosferisch kwik die zijn waargenomen in gebieden van het Noordelijk Halfrond, zoals gerapporteerd in eerdere studies.
De conclusie van het onderzoek is dat, hoewel recente inspanningen gericht op menselijke emissies succesvol lijken te zijn, toekomstige inspanningen zich ook moeten richten op het verminderen van her-emissies van kwik uit de bodem.
