Wereldwijde Stilte en Verlatenheid na Vernietiging van Gaza’s Kamal Adwan Ziekenhuis

“Wereldwijde stilte en verlatenheid” terwijl het Kamal Adwan Ziekenhuis in Gaza wordt vernietigd

Het laatste operationele grote gezondheidscentrum in het noorden van Gaza wordt verwoest door Israëlische troepen. Palestijnen verzamelen zich na een Israëlische aanval op de binnenplaats van het Kamal Adwan Ziekenhuis in Beit Lahya, Gaza.

De dreun van tanks die door de straten buiten het Kamal Adwan Ziekenhuis rijden, maakte iedereen wakker; ze stonden al op scherp na maanden van directe Israëlische aanvallen. Vervolgens kwamen de luidsprekers die iedereen vroegen te evacueren – de zieken, de gewonden, het medische personeel en ontheemden die onderdak zochten – vroeg op vrijdagochtend.

Het was duidelijk dat het medische complex in het noordelijke Gaza, dat al maanden onder een verstikkende belegering leed, op het punt stond een Israëlische inval te ondergaan, zoals zoveel andere instellingen eerder. Het maakte niet uit dat, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie, het ziekenhuis de laatste grote gezondheidsfaciliteit was die operationeel was in het noorden van Gaza.

Omstreeks 6 uur ’s ochtends hoorde patiënt Izzat al-Aswad de Israëlische troepen die Dr. Hussam Abu Safia, de ziekenhuisdirecteur, via luidsprekers opriepen. Dr. Abu Safia kwam terug en vertelde de mensen in het ziekenhuis dat ze moesten evacueren. Hij was een zeldzame stem die blootlegde wat Israël met het ziekenhuis deed, maar werd door Israël gevangen genomen en is tot nu toe niet vrijgelaten, ondanks oproepen van de VN en internationale gezondheidsorganisaties.

Later vertelde al-Aswad dat Israëlische soldaten eisten dat alle mannen zich tot op hun ondergoed uitkleden om te mogen vertrekken. Bevend en bang, velen van hen gewond, werden de mannen bevolen naar een controlepost te lopen die de Israëli’s ongeveer twee uur verderop hadden opgezet. Daar gaven ze hun volledige naam op en werden er foto’s van hen gemaakt.

Een soldaat kraste vervolgens een nummer op hun borst en nek, wat aangaf dat ze doorzocht waren. Sommige mannen werden meegenomen voor ondervraging. “Ze sloegen mij en de mannen om mij heen,” zei al-Aswad. “Ze sloegen de gewonden zoals ik direct op onze verwondingen.”

Shorouq al-Rantisi, 30, een verpleegster in het laboratorium van Kamal Adwan, was een van de vrouwen die uit het ziekenhuis werden meegenomen. De vrouwen moesten naar dezelfde controlepost lopen, die in een school was, en wachtten daar uren in de kou. “We konden de mannen horen die werden geslagen en gemarteld. Het was ondraaglijk.”

Al-Rantisi gaf aan dat de vrouwen uiteindelijk werden achtergelaten bij een rotonde en te horen kregen dat ze niet terug konden naar Beit Lahya. “Hoe konden we vertrekken en de patiënten achterlaten? Geen van ons had ooit gedacht te vertrekken totdat we gedwongen werden,” zei ze.

Israël viel het ziekenhuis wekenlang aan voordat de inval plaatsvond. “Het ziekenhuis en de binnenplaats werden onophoudelijk gebombardeerd, dag en nacht, alsof het normaal was,” aldus al-Aswad. “Quadcopters schoten op iedereen die zich op de binnenplaats bewoog … ze richtten zich op generators en watertanks, terwijl het medische personeel worstelde om voor de patiënten te zorgen.”

De nacht voor de inval was “angstaanjagend,” voegde al-Aswad toe, met Israëlische aanvallen overal, inclusief op het “al-Safeer” gebouw. “Getuigen zeggen dat er ongeveer 50 mensen daar waren, inclusief verpleegsters van het ziekenhuis. Niemand kon hen redden of hun lichamen ophalen, ze liggen er nog steeds.”

Al-Aswad en de mannen die niet voor ondervraging werden meegenomen, werden na een volle dag van misbruik en vernedering vrijgelaten. “De soldaten bevalen ons om naar het westen van Gaza-stad te gaan en nooit meer terug te komen,” zei hij. “We liepen door de verwoesting en puin, bibberend, totdat mensen ons nabij Gaza-stad kwamen ontmoeten en hulp en dekens aanboden.”

“Verraad” en “verlating”

De inval van Israël verergerde slechts “de wereldwijde stilte en verlatenheid” waarmee Palestijnen in Gaza zijn geconfronteerd gedurende meer dan een jaar van onophoudelijke Israëlische aanvallen die meer dan 45.000 mensen het leven kostten, aldus al-Rantisi. “Meer dan 60 dagen van onophoudelijk beschieten – quadcopters, artillerie en gerichte aanvallen op generators,” zei ze.

“De smeekbeden van Dr. Hussam bleven onbeantwoord totdat het ziekenhuis werd bestormd en leeggehaald. Hoe kan de wereld dit laten gebeuren?” vroeg ze zich af.

“Ik voel dat we allemaal verraden zijn,” zei Fadi al-Atawneh, 32, bitter aan de telefoon. “Ik was gewond, dus ik bleef in het ziekenhuis, in de hoop dat de Wereldgezondheidsorganisatie ons zou evacueren of beschermen, maar dat is nooit gebeurd.”

“Ik ben diep bedroefd over wat ons is overkomen en het lot van Dr. Abu Safia. We staan er alleen voor in het gezicht van deze agressie.”