Deze feestperiode lijdt Gaza honger

Dit feestseizoen lijdt Gaza onder honger

De winter heeft het leven te midden van genocide voor ons nog miserabeler gemaakt. In Gaza, waar 1,9 miljoen Palestijnen zijn ontheemd, is de koude en regen een zware last. De afgelopen weken heeft het meerdere keren hard geregend, waardoor de tenten van de ontheemden zijn overstroomd, beschadigd of volledig vernietigd. Wat weinig mensen hadden, is door het water weggespoeld, waardoor veel gezinnen nog verder in de ellende zijn geraakt.

Een nieuwe tent kost momenteel tot $1.000, terwijl een tijdelijke schuilplaats met de benodigde hout en plastic honderden dollars kost. Een nieuwe deken kan oplopen tot $100. In de kampen heeft niemand zulke bedragen.

Veel van de ontheemden zijn gevlucht voor de bommen met alleen de kleren die ze aanhadden. Sommigen hebben geprobeerd kleding uit het puin te redden, maar slechts enkelen hebben daar succes mee gehad. Naarmate de winter naderde, stegen de prijzen van kleding explosief. Een licht pyjama kost nu $95; een jas kost al snel $100. Een paar schoenen, een schaars goed, kan oplopen tot $75. Tweedehands kledingmarkten zijn overal in Gaza verschenen om aan de overweldigende vraag te voldoen, maar ook daar zijn de prijzen te hoog.

Daardoor zitten de kampen vol mensen die het koud hebben in dunne zomerkleding. Kinderen lopen blootsvoets in de modder en plassen. Brandstof voor verwarming is voor de meeste gezinnen of niet beschikbaar of niet te betalen. De prijs van 8 kg gas is gestegen naar $72. Hout is iets goedkoper, maar nog steeds te duur voor de meesten.

Het gebrek aan kleding en brandstof voor verwarming vergroot het risico op verkoudheid, griep en andere ziekten tijdens de winter, die in Gaza levensbedreigend kunnen zijn. Een ondervoed, kwetsbaar lichaam, uitgeput door angst en trauma, kan zelfs tegen een eenvoudige verkoudheid niet op.

De ziekenhuizen in Gaza functioneren nauwelijks meer en zorgen voornamelijk voor ernstig gewonden als gevolg van de bombardementen. Door een gebrek aan voorraden en personeel kunnen ze geen zorg meer bieden voor eenvoudige ziektes. Ziekten verspreiden zich ook omdat hygiëne bijna onmogelijk is geworden. Leven in tenten, zonder toegang tot warm water, kunnen de ontheemden zich niet wassen of zelfs maar hun handen wassen. Een stuk zeep kost nu $5, terwijl een fles shampoo tot $23 kan kosten.

Maar misschien is het meest ondraaglijke feit over het leven in Gaza nu wel de hongersnood. De hoeveelheid humanitaire hulp die Gaza is binnengekomen, is sinds oktober aanzienlijk afgenomen en we voelen de verwoestende impact ervan in de hele strook. Het is niet alleen het noorden dat met honger te maken heeft; heel Gaza lijdt.

De prijs van het weinige beschikbare voedsel is onvoorstelbaar. Een enkele zak meel kost nu meer dan $300. Andere levensmiddelen zijn ook duur geworden. Een kilo (2,2 pond) linzen of een kilo rijst kost $7. Groenten zijn moeilijk te vinden en ook zeer kostbaar; 1 kg tomaten kost $14; een enkele ui $2. Rood vlees en kip zijn helemaal niet te vinden. We hebben maandenlang geen van beiden gezien.

De bakkerijen, die ooit een levenslijn voor gezinnen waren, zijn gesloten omdat ze geen voorraden kunnen krijgen. Brood, het eenvoudigste en meest basale voedsel, is een luxe die weinigen zich kunnen veroorloven. Zelfs als een gezin in staat is om meel te krijgen, is het vaak verontreinigd met insecten en smaakt het oud.

Mensen zijn nu gedwongen om te vertrouwen op “takaya” – liefdadigheidsoepkeukens – die kleine porties voedsel bieden die nauwelijks genoeg zijn voor een gezin. Deze organisaties openen om 11:00 uur, wat resulteert in grote rijen voor hun distributiecentra. De meeste gezinnen die erin slagen een maaltijd van hen te krijgen, hebben niets anders om hun kinderen te voeden.

Hongersnood is niet alleen de fysieke pijn die hongerige mensen ervaren; het heeft ook een ondraaglijke psychologische impact. Ouders zijn gedwongen om hun kinderen te zien huilen om voedsel tijdens de lange, koude nachten. Sommige ouders hebben ook moeten toekijken hoe hun kinderen van honger sterven. Deze psychologische marteling is met niets te vergelijken.

Terwijl ik deze woorden schrijf, lijd ik zelf honger en heb ik sinds de ochtend niets gegeten. Terwijl ik om me heen kijk, zie ik kinderen en volwassenen, bleek en mager, uitgeput door honger en kou. Ik vraag me af hoeveel meer ze nog kunnen verdragen; hoeveel meer van ons kan dit nog aan?

Het wreedste deel van dit lijden is de stilte van de wereld die van een afstand toekijkt maar niet handelt. Terwijl de kou ons bijt en de honger het verergert, voelen we ons geïsoleerd en verlaten, alsof we zijn afgesneden van de rest van de mensheid. En terwijl een groot deel van de wereld zich voorbereidt op een feestseizoen, bereiden wij ons voor om eenzaamheid, wanhoop en de dood onder ogen te zien.