Virtuele realiteit bevordert begrip en betrokkenheid bij verre gemeenschappen

Een nieuwe studie van de Stanford Universiteit onthult hoe virtual reality (VR) de afstand tot klimaatverandering kan verkleinen. Hierdoor kunnen gebruikers verre plaatsen verkennen, een gevoel van verbondenheid ontwikkelen en zich meer bekommeren om de gevolgen van een opwarmende wereld voor mensen die ze nauwelijks kennen.

De bevindingen, gepubliceerd in Scientific Reports, tonen aan dat VR-ervaringen de onverschilligheid van mensen ten opzichte van klimaatverandering en de schade in verre gebieden aanzienlijk verminderen in vergelijking met het bekijken van statische beelden. Dit biedt hoop voor het overbruggen van politieke verschillen over het onderwerp en inspireert mensen om constructieve actie te ondernemen, zoals het ondersteunen van milieuvriendelijke organisaties en beleid.

Monique Santoso, de hoofdauteur van de studie en promovendus communicatie aan de Stanford School of Humanities and Sciences, zei: “Virtual reality kan de impact van klimaatverandering in verre gebieden onmiddellijk en persoonlijk relevant maken. Door mensen te helpen emotionele verbindingen met verre plaatsen te vormen, bevordert VR constructieve emoties die motivatie tot engagement aanmoedigen in plaats van verlammende angst.”

Van onverschilligheid naar actie

In de nieuwe studie werden 163 studenten van Stanford willekeurig toegewezen aan een van de negen locaties in de VS, zoals New York City, Des Moines, Miami en de North Shore van Massachusetts, via VR of statische beelden. De deelnemers luisterden naar een nieuwsverhaal over klimaatverandering en overstromingen in die locatie terwijl ze virtueel door een realistische 3D-versie van die plek vlogen.

De deelnemers die verre locaties in VR bekeken, waren minder afwijzend en meer gefrustreerd door het verhaal over klimaatverandering op die locatie. Onderzoekers linken deze reactie aan motivatie in plaats van wanhoop. VR-deelnemers gaven ook aan sterkere gevoelens van verbondenheid en bezorgdheid te ontwikkelen voor de plaatsen die ze virtueel bezochten—gevoelens die doorgaans worden gedeeld door zowel conservatieve als liberale deelnemers.

Jeremy Bailenson, senior auteur van de studie en directeur van Stanford’s Virtual Human Interaction Lab, merkte op: “Een van de belangrijkste obstakels in ons eerdere werk was dat mensen geen headset opzetten om angstwekkende verhalen over milieudegradatie te ervaren. Met Monique’s werk verkennen mensen plaatsen, ontwikkelen ze een band met die plaatsen, en dan zijn er positieve effecten die voortkomen uit die band.”

Gevolgen voor klimaatcommunicatie

Terwijl veel communicatie-inspanningen rond klimaatverandering zich richten op emotioneel geladen verhalen die angst of schuld oproepen, suggereert de studie dat het simpelweg mogelijk maken voor mensen om verre plaatsen te verkennen en een band te vormen, de bezorgdheid en risicoperceptie kan verhogen—zonder de nadelen van negatieve emotionele overbelasting. Deze aanpak zou cruciaal kunnen zijn voor klimaateducatie, journalistiek en campagnevoering die positieve betrokkenheid bij milieuproblemen willen bevorderen.

Naarmate VR-technologie toegankelijker en betaalbaarder wordt, kan het een schaalbare manier bieden om mensen te helpen emotionele verbindingen te ontwikkelen met klimaatgetroffen gebieden wereldwijd. De studie gebruikte goedkope consumenten-VR-software die deelnemers in staat stelt om door een 3D-kaart te vliegen, zoals Google Earth VR en Fly. Deze ervaringen zijn uiterst populair, zoals blijkt uit duizenden positieve beoordelingen op softwareplatforms zoals Steam en de Meta Horizon Store.

Bailenson concludeerde: “Het afgelopen decennium van VR-onderzoek naar klimaatverandering was gebaseerd op ervaringsverhalen over hoe de toekomst er somber uit zal zien. Deze simulaties kostten vaak jaren en honderdduizenden dollars om te bouwen. Deze studie toont aan dat je geen moeilijk verhaal hoeft te vertellen—het simpelweg spelen van een leuk VR-spel dat je naar een verre plek transporteert, is genoeg om ervoor te zorgen dat je om die plek geeft.”