Klimaatverandering vanuit de frontlinie: Onderzoek naar standpunten van eilandstaten

Percepties van kwetsbaarheid voor extreem weer. Respondenten werd gevraagd: “Hoeveel denkt u dat extreem weer (zoals extreme hitte, droogte, zware stormen, overstromingen, orkanen of bosbranden) mensen in uw gemeenschap de komende 5 jaar zal schaden?”

Kleine eilandstaten behoren tot de meest kwetsbare gebieden voor klimaatverandering, maar er is verrassend weinig onderzoek gedaan naar wat de bewoners van deze gebieden denken over deze bedreigingen, zegt Parrish Bergquist, assistent-professor politieke wetenschappen aan de School of Arts & Sciences.

“Dit segment van de bevolking is cruciaal voor wereldwijde gesprekken over klimaatverandering. Hun leiders zijn prominent aanwezig tijdens deze discussies, maar we weten zo weinig over wat de inwoners van deze gebieden denken en voelen.”

Een artikel gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences onderzoekt precies dat probleem. Via een eerste enquête van zijn soort, uitgevoerd door Bergquist en nationale collega’s, kregen de onderzoekers inzicht in hoe bewoners uit 55 kleine eilandstaten en territoria omgaan met klimaatverandering.

De ondervraagde gebieden zijn wereldwijd verspreid en omvatten landen zoals Jamaica en de Filipijnen, evenals territoria zoals Puerto Rico. Sommige zijn belangrijke toeristische bestemmingen; andere hebben slechts ongeveer 10.000 inwoners. Om zelfs de meest afgelegen plekken te bereiken – en om de kosten te verlagen – wendde het team zich tot Facebook, een steeds populairder platform onder onderzoekers voor enquêtes.

“Facebook en sociale media geven je toegang tot echte mensen in de wereld,” zegt Bergquist. “Je kunt censusgegevens gebruiken om quotacellen aan te wijzen op basis van leeftijd, geslacht en geografie, wat helpt om een diverser en representatiever monster te creëren.” Het team bereikte ongeveer 40.000 mensen, die vragen beantwoordden zoals hoeveel zeewater hun drinkwaterbronnen had verontreinigd, of klimaatverandering de stormen in hun gebieden verergerd had.

Bergquist merkt op dat sommige bevindingen vrij consistent waren. “Een belangrijke conclusie was hoe hoog de niveaus van bezorgdheid in deze gebieden zijn,” zegt ze. “Mensen begrijpen dat dit aan de gang is en ze maken zich er zorgen over. Ze beschouwen zichzelf als behoorlijk kwetsbaar voor klimaatverandering – daar is echt geen aarzeling.”

Binnen dat gedeelde begrip ligt een dieper gevoel van verbinding en collectieve identiteit. Respondenten van de enquête die zich zorgen maakten over de stijging van de zeespiegel, waren niet altijd gevestigd in gebieden die direct bedreigd worden door verlies van land. “Ze denken niet alleen: ‘Oh, mijn huis is in gevaar,'” zegt Bergquist. “Het is meer als: ‘Oh, mijn hele eiland is in gevaar.'”

Deze bevinding verraste Bergquist en haar collega’s – en het was niet de enige. Een andere bevinding had betrekking op de sentimenten ten opzichte van wereldmachten.

Volgens de Environmental Protection Agency en vele andere instellingen behoren de Verenigde Staten en China tot de grootste uitstoters van koolstofemissies ter wereld, hetzij historisch (de VS) of momenteel (China). Hoewel mensen die in klimaat-vulnerabele gebieden wonen deze grootmachten als verantwoordelijker voor het probleem beschouwen dan hun eigen landen, zegt Bergquist: “Het is veel gematigder dan we hadden verwacht.” Respondenten van de enquête voelen nog steeds dat hun landen en territoria enige verantwoordelijkheid hebben voor het oplossen van het probleem, wat duidt op een breder geloof dat de last bij iedereen ligt.

De enquête is slechts het begin van een veel grotere samenwerking: Bergquist zegt dat er meerdere “spin-off artikelen” in de maak zijn die onderwerpen zoals klimaatgedreven migratie en opvattingen over internationale hulpfinanciering behandelen. “Uiteindelijk,” zegt ze, “zijn we echt geïnteresseerd in hoe mensen denken over hun eigen kwetsbaarheid en wat ze willen dat er gedaan wordt om het aan te pakken.”