Analyse toont aan dat krachtige noordoosten, de ‘perfecte stormen’ van de Atlantische Oceaan, verhevigen

Satelietbeeld van een snel verergerende sneeuwstorm aan de noordoostkust van de Verenigde Staten op 4 januari 2018.

Nor’easters zijn krachtige en vaak destructieve cyclonale stormen die voornamelijk de oostkust van Noord-Amerika beïnvloeden. Sommige van deze weersverschijnselen zijn zo heftig geweest dat ze de namen “Perfect Storm,” “Storm van de Eeuw,” en “Snowmaggedon” hebben gekregen.

Historische gegevens en klimaatscenario’s zijn het erover eens dat deze destructieve stormen minder vaak voorkomen als gevolg van een opwarmend klimaat. Minder frequent betekent echter niet dat ze minder intens zijn. Nieuw onderzoek, gepubliceerd in de Proceedings of the National Academy of Sciences, toont aan dat hoewel nor’easters minder vaak voorkomen, de sterkste exemplaren intenser worden, met krachtige winden en grotere hoeveelheden neerslag. Dit is een zorgwekkende trend voor stormen die miljarden dollars aan schade hebben veroorzaakt, evenals letsel en overlijden.

Deze intensificeringstrend werd over het hoofd gezien in eerdere studies, die meer gericht waren op gemiddelden dan op extremen. Ook andere studies die weinig of geen veranderingen in de intensiteit van nor’easters suggereerden, slaagden er vaak niet in om belangrijke factoren zoals windsnelheden en neerslagtrends direct te beoordelen.

Om de evolutie van nor’easters te identificeren en te volgen, hebben de onderzoekers een cycloon-trackingtechniek toegepast op een dataset die de jaren 1940 tot 2025 beslaat, om een uitgebreide stormregistratie te creëren. Hieruit definieerden ze wat zij categoriseerden als “impactvolle nor’easters,” die een specifieke minimale zeeniveau druk hebben die minstens 24 uur aanhoudt en meer dan 1.000 km aflegt.

Hun analyse onthulde dat de maximale windsnelheden van de meest intense en impactvolle nor’easters, die boven de 66ste percentiel liggen, aanzienlijk zijn toegenomen in deze 85-jarige periode. Ook de uurlijkse neerslaghoeveelheden zijn gestegen.

De onderzoekers stellen dat deze toename in intensiteit waarschijnlijk werd aangedreven door de gecombineerde invloed van hogere oceaantemperaturen en de verhoogde vochtcapaciteit van een opwarmende atmosfeer. De naam “nor’easter” komt van de richting van hun cyclonale windpatronen zoals ervaren vanuit kustgebieden. Deze stormen ontstaan wanneer een koude, droge poolluchtmassa van het noorden naar beneden komt en in aanraking komt met warme, vochtige lucht die noordwaarts langs de Noord-Amerikaanse kust beweegt. De scherpe temperatuur- en vochtigheidsverschillen van deze botsende luchtmassa’s zijn wat hen hun kracht geeft.

Terwijl een systeem van lage druk zich boven de kust opbouwt, haalt het kracht uit de straalstroom in de bovenste atmosfeer. Het systeem bouwt zich op en draait tegen de klok in terwijl het over de warme wateren in de Atlantische Oceaan beweegt. Wanneer het land nadert, brengt de storm een krachtige stormvloed en harde winden met zich mee. Uiteindelijk beweegt de storm ofwel de zee op of gaat verder naar de Canadese Maritieme provincies, waarbij het uiteindelijk verzwakt als de toevoer van warme, vochtige lucht wordt afgesloten.

Volgens de auteurs: “Onze analyse van de kenmerken van nor’easters onthult dat de sterkste nor’easters sterker worden, met zowel de maximale windsnelheden van de meest intense (>>66ste percentiel) nor’easters als de uurlijkse neerslaghoeveelheden die sinds 1940 zijn toegenomen, wat suggereert dat dit bijdraagt aan de kustrisico’s in een opwarmende wereld.”