Had God de bedoeling dat Trump Iran zou bombarderen?
OPINIE: Israël-Iran Conflict
Heeft God gewild dat Trump Iran bombardeert? Door God in te roepen voor het bombarderen van Iran, herleeft Trump een dodelijke traditie van religieus gerechtvaardigd geweld door de VS.
President Donald Trump sprak op 24 juni 2025, terwijl hij op weg was naar de NAVO-top in Den Haag, over het Israël-Iran conflict. Na het geven van de opdracht aan het Amerikaanse leger om Iran te bombarderen, hield hij een korte toespraak in het Witte Huis waarin hij de “massale precisieslag” prees die naar verluidt een einde had gemaakt aan de nucleaire dreiging van de grootste staatssponsor van terrorisme ter wereld.
De toespraak, die minder dan vier minuten duurde, eindigde met het inroepen van Gods naam maar liefst vijf keer in zeven seconden: “En ik wil iedereen bedanken, en in het bijzonder God. We houden van U God, en we houden van ons geweldige leger – bescherm hen. God zegene het Midden-Oosten, God zegene Israël, en God zegene Amerika.”
De gebruikte terminologie in de toespraak was al problematisch voordat we de snelle vermelding van de Almachtige bereikten door een man die nooit bijzonder religieus is geweest. Iran heeft simpelweg niet de kwalificaties om de wereld’s “nummer één staatssponsor van terrorisme” te zijn; die positie wordt al ingenomen door de VS zelf, die, in tegenstelling tot Iran, de hele moderne geschiedenis heeft besteed aan bombarderen en anderszins vijandig zijn tegenover mensen in elke uithoek van de aarde.
De VS heeft ook als nummer één staatssponsor van Israël gefunctioneerd, wiens langdurige beleid van terroriseren van Palestijnen en andere Arabieren nu heeft geleid tot een genocide in de Gazastrook, terwijl Israël probeert het gebied en zijn inwoners uit te roeien.
“God zegene Israël.” Dit was zeker niet de eerste keer dat Trump op God vertrouwde om goedkeuring te geven voor wereldse gebeurtenissen. In 2017, tijdens zijn eerste termijn als president, maakte de godheid verschillende verschijningen in Trump’s officiële verklaring na een Amerikaanse militaire aanval op Syrië. God lijkt niet genoeg te kunnen krijgen van oorlog.
In januari 2025 maakte God opnieuw een prominente terugkeer in Trumps inauguratie-toespraak, een herinnering dat de scheiding van kerk en staat een van de meer doorzichtige en oneerlijke pijlers van de Amerikaanse “democratie” blijft. In zijn toespraak onthulde de president de ware reden waarom hij de veelbesproken moordaanslag in Pennsylvania in juli 2024 had overleefd: “Ik werd door God gered om Amerika weer groot te maken.”
Een deel van het weer groot maken van Amerika zou moeten zijn om ons op onszelf te concentreren in plaats van ons te laten meeslepen in de oorlogen van anderen in het buitenland. Maar de schoonheid van het hebben van God aan je zijde betekent dat je eigenlijk niet te veel hoeft uit te leggen; het is tenslotte allemaal de goddelijke wil.
De toenemende afhankelijkheid van Trump van de Almachtige kan nauwelijks worden geïnterpreteerd als een moment van bekering of een plotselinge omarming van het geloof. In plaats daarvan komt het spreken over God van pas in de omgang met blanke evangelische christenen, van wie velen Trump zelf al als een redder beschouwen vanwege zijn dappere wereldwijde strijd tegen abortus, naast andere campagnes die aardse lijden aan kwetsbare mensen toebrengen.
De evangelische obsessie met Israël betekent dat Trump ook in dat domein grote redderpunten heeft verdiend. In 2019 bedankte de president bijvoorbeeld Wayne Allyn Root – een Amerikaanse jood die evangelisch conservatief radiopresentator is geworden en een gevestigde complottheoreticus – voor zijn “zeer mooie woorden”, waaronder dat Trump de “beste president voor Israël in de geschiedenis van de wereld” was en dat Israëlische joden “hem liefhebben als de koning van Israël”.
Israëli’s “houden ook van hem alsof hij de wederkomst van God is”. Iedereen met een ego zo groot als dat van Trump heeft uiteraard geen problemen om God te spelen – vooral niet als hij al gelooft dat elke proclamatie van hem spontaan werkelijkheid zou moeten worden, zoals in het bijbelse scheppingsverhaal.
Voormalig gouverneur van Arkansas en enthousiaste evangelische Mike Huckabee, die ooit verklaarde dat “er geen Palestijnen bestaan” en die nu dient als Trumps ambassadeur in Israël, heeft zijn eigen bijdrage geleverd om de messiascomplex van de president aan te moedigen, door in een sms aan Trump te schrijven: “Ik geloof dat je van de hemel hoort… Je zocht dit moment niet. Dit moment zocht JOU!”
Het was dus passend dat Trump God bedankte en zijn liefde voor Hem bekende na het bombarderen van Iran in overeenstemming met de wensen van Israël – niet dat de Amerikaanse en Israëlische belangen niet op één lijn liggen als het gaat om het zaaien van regionale chaos en het waarborgen van de geldstroom naar de wapenindustrie.
En toch, Trump is niet de enige Amerikaanse staatshoofd die heeft genoten van oorlogstijd communicatie met God. Denk aan het moment in 2003 dat de toenmalige president en “oorlog tegen terrorisme” hoofd George W. Bush de Palestijnse ministers informeerde over zijn “missie van God”.
De Palestijnse minister van Buitenlandse Zaken Nabil Shaath zou later fragmenten uit Bush’s kant van het gesprek citeren: “God zou me vertellen: ‘George, ga en vecht tegen die terroristen in Afghanistan.’ En dat deed ik, en toen zou God me zeggen: ‘George, ga en beëindig de tirannie in Irak.’ En dat deed ik.”
Nu houdt Trump er niet van om orders van iemand te ontvangen, zelfs niet als ze van hogerhand komen. Hij heeft echter duidelijk gemaakt dat hij niet tegen het ingratiëren met God is in het belang van politieke opportuniteit.
Sommige evangelische aanhangers zien de huidige onrust in het Midden-Oosten als potentiële versnelling van de zogenaamde “eindtijd” en de wederkomst van Jezus – wat betekent dat hoe meer oorlog, hoe beter. En hoe meer God kan worden afgebeeld als een bondgenoot in de door de VS en Israël veroorzaakte verwoesting, hoe beter voor Trumps illusies van deificatie.
