Everglades-ecosystemen reageren gemengd op stijgende zeespiegels

Wetenschappers van de Yale School of Environment hebben ontdekt dat veranderingen in het klimaat en de waterstanden de capaciteit van sommige ecosystemen in de Everglades verminderen om koolstof vast te leggen. Tegelijkertijd verbeteren de omgevingsveranderingen de mogelijkheden voor koolstofopname door scrubmangroven.

Met de voortdurende stijging van de zeespiegel worden kustgebieden bedreigd door onderdompeling en toenemende zoutgehaltes. Om deze onevenwichtigheid te beoordelen, heeft een multidisciplinair team van wetenschappers, waaronder onderzoekers van de Yale School of the Environment, de veerkracht van mangroven in de Florida Everglades geëvalueerd. Ze vonden een verrassend resultaat: de onevenwichtigheid zou de koolstofopname in de komende eeuw kunnen vergroten, omdat scrubmangroven zich verder landinwaarts uitbreiden, wat resulteert in een jaarlijkse toename van 12% (131 ton) koolstof.

De bevindingen, gepubliceerd in het Journal of Environmental Management, kunnen helpen bij het informeren van best practices voor het beheer in de toekomst en het verbeteren van ons begrip van het belang van de overgang van zoetwaterecosystemen naar zoutere omgevingen, merkte Sparkle Malone op, assistent-professor in ecosysteemkoolstofvastlegging aan de Yale School of the Environment en lid van het wetenschappelijke leiderschapsteam van het Yale Center for Natural Carbon Capture, die mede-auteur is van de studie.

“We verwachten dat mangroven verder landinwaarts zullen moeten verhuizen. Als dit gebeurt, kan het de koolstofopname op die nieuwe locaties versterken. We moeten ervoor zorgen dat we voldoende ruimte bieden voor hun overgang en voorkomen dat er barrières ontstaan die hun beweging naar deze gebieden belemmeren,” zei ze.

De studie, uitgevoerd in samenwerking met het Florida Coastal Everglades LTER-programma van het Florida International University Institute of Environment, onderzocht drie specifieke ecosystemen: een grasgebied dat een marl prairie wordt genoemd; een gemengde zone van zoet en zout water, bekend als een ecotone; en een type wetlands gekarakteriseerd door zouttolerante bomen, de scrubmangroven. In hun analyse introduceerden de onderzoekers het concept van “klimaatschuld,” dat het verschil aangeeft tussen de huidige staat van een ecosysteem en de optimale staat als het volledig is aangepast aan nieuwe omgevingsvoorwaarden.

“Bij het voorspellen van de impact van de stijgende zeespiegel en klimaatverandering op deze ecosystemen, zou men kunnen aannemen dat ze onder de meeste stress staan en een hoog risico op achteruitgang lopen. Echter, wanneer we onderzoeken hoe deze ecosystemen reageren op de veranderende omstandigheden, dan zien de voorspellingen er heel anders uit,” zei Malone.

De onderzoekers ontdekten dat de ecosystemen verschillend reageren op de stijgende zeespiegel. Scrubmangroven blijven effectief in het absorberen van koolstof, zelfs als de waterstanden stijgen. Daarentegen vertonen marl prairie en ecotone-systemen een afname in koolstofvastlegging, waarbij marl prairie de grootste klimaatschuld ervaart door de beperkte mogelijkheid om zich aan te passen aan hogere waterstanden.

De bevindingen benadrukken de noodzaak om beheerspraktijken aan te passen aan de specifieke behoeften van elk ecosysteemtype als onderdeel van de voortdurende inspanningen om de Everglades te herstellen, stellen de auteurs.

“Het herstellen van zoetwatersystemen is zeer belangrijk en zal essentieel blijven. Echter, naarmate we de veranderingen overwegen die voortkomen uit de stijgende zeespiegel, moeten we ervoor zorgen dat onze inspanningen om zoetwatersystemen te herstellen, in lijn zijn met de noodzakelijke aanpassingen langs de kustlijn,” voegde Malone toe.

“Dit kan betekenen dat sommige gebieden moeten overgaan naar zoutere ecosystemen. Wat voorheen werd gezien als een teken van slecht herstel, kan in de toekomst worden beschouwd als een positieve stap richting herstel. Dit vertegenwoordigt een significante verandering in denkwijze.”