De werkelijke reden waarom Israël bendes in Gaza bewapent

OPINIE: De echte reden waarom Israël bendes in Gaza bewapent

De Israëlische regering creëert opzettelijk chaos in Gaza om haar koloniale heerschappij te rechtvaardigen. Al maandenlang volhouden Israël en zijn verdedigers dat Hamas humanitaire hulp steelt. Deze bewering werd gebruikt om de honger van twee miljoen mensen in Gaza te rechtvaardigen – door bakkerijen te bombarderen, voedselconvooien te blokkeren en wanhopige Palestijnen die in de rij staan voor brood te beschieten. Ons werd verteld dat dit een oorlog tegen Hamas was en dat gewone Palestijnen gewoon in de crossfire zaten.

Nu weten we de waarheid: Israël bewapent en beschermt criminele bendes in Gaza die zich bezighouden met het stelen van humanitaire hulp en het terroriseren van burgers. Een groep onder leiding van Yasser Abu Shabab, die naar verluidt verbonden is met extremistische netwerken en zich met verschillende criminele activiteiten bezighoudt, ontvangt rechtstreeks wapens van de regering van premier Benjamin Netanyahu.

En Netanyahu geeft het trots toe. “Wat is daar mis mee?” zei hij toen hij ermee werd geconfronteerd. “Het redt het leven van [Israëlische] soldaten.”

Wat is er mis? Alles.

Dit is niet alleen een tactische beslissing – het is een bekentenis van ware intenties. Israël heeft nooit de bedoeling gehad om Palestijnse burgers te beschermen. Het wil hen breken. Hen uithongeren. Hen tegen elkaar opzetten. En hen vervolgens de schuld geven van de resulterende chaos en het lijden.

Deze strategie is niet nieuw. Het is kolonialisme 101: creëer anarchie en gebruik die als bewijs dat de gekoloniseerden zichzelf niet kunnen besturen. In Gaza probeert Israël niet alleen Hamas te verslaan. Het probeert elke toekomst te vernietigen waarin Palestijnen misschien hun eigen samenleving kunnen besturen.

Maandenlang herhaalde de westerse media de onbewezen bewering dat Hamas hulp steelt. Er werd geen bewijs getoond. De Verenigde Naties zeiden herhaaldelijk dat er geen bewijs was. Maar het deed er niet toe. Het verhaal diende zijn doel – het rechtvaardigde de blokkade. Het deed honger eruitzien als een veiligheidstactiek. Het maakte collectieve straffen tot beleid.

Nu is de waarheid naar buiten gekomen. De bendes die de hulproutes terroriseren, zijn degenen die Israël steunde. De mythe is ingestort. En waar is de verontwaardiging?

Waar zijn de strenge verklaringen van de regeringen van de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk – dezelfde regeringen die beweerden om humanitaire levering te geven? In plaats daarvan krijgen we stilte. Of erger – een schouderophaal.

Netanyahu’s openlijke bekentenis is niet alleen arrogantie. Het is zelfvertrouwen. Hij weet dat hij het stille deel hardop kan zeggen. Hij weet dat Israël het internationaal recht kan schenden, criminele bendes kan bewapenen, scholen kan bombarderen, burgers kan uithongeren – en nog steeds welkom kan zijn op het wereldtoneel. Nog steeds wapens kan ontvangen. Nog steeds geprezen kan worden als een “bondgenoot”.

Dit is wat totale straffeloosheid eruit ziet.

En dit is de prijs van het geloven in de PR-machine van Israël – van het toestaan dat het zich voordoet als een onwillige bezetter, een humane militaire macht, een slachtoffer van omstandigheden. In werkelijkheid is het een regime dat niet alleen oorlogsmisdaden tolereert – het ontwerpt ze, financiert ze en gebruikt ze vervolgens als propaganda.

Het is niet alleen een oorlog tegen Palestijnse lichamen, huizen of zelfs overleven. Het is een oorlog tegen de Palestijnse droom – de droom om ooit een staat te hebben, om een toekomst op te bouwen met waardigheid en zelfbeschikking.

Decennia lang heeft Israël systematisch geprobeerd elke vorm van cohesieve Palestijnse leiderschap te voorkomen. In de jaren ’80 moedigde het stilletjes de opkomst van Hamas aan als een religieus en sociaal tegenwicht voor de seculiere Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Het idee was simpel: verdeel de Palestijnse politiek, verzwak de nationale beweging en fragment de drang naar staatsburgerschap.

Israëlische functionarissen geloofden dat het ondersteunen van islamistische organisaties op de bezette Westelijke Jordaanoever en in Gaza interne conflicten onder Palestijnen zou creëren – en dat gebeurde. Spanningen tussen islamistische en seculiere groepen namen toe en resulteerden in confrontaties op universiteitscampussen en in de politieke arena.

Het beleid van Israël was niet gedreven door een misverstand. Het was strategisch. Het wist dat het versterken van rivalen van de PLO de Palestijnse eenheid zou fragmenteren. Het doel was niet vrede – het was verlamming.

Diezelfde strategie gaat vandaag de dag door – niet alleen in Gaza, maar ook op de bezette Westelijke Jordaanoever. De Israëlische regering ontmantelt actief de mogelijkheid van de Palestijnse Autoriteit (PA) om te functioneren. Het houdt belastinginkomsten achter die de meerderheid van het budget van de PA uitmaken, waardoor het op de rand van instorting komt.

Het beschermt kolonistenmilitias die Palestijnse dorpen aanvallen. Het voert dagelijkse militaire invallen uit in door de PA beheerde steden, waardoor de troepen worden vernederd en ze er machteloos uitzien. Het blokkeert internationale diplomatieke inspanningen van de PA terwijl het de legitimiteit ervan bespot.

En dit beleid stopt niet bij de grenzen van het bezette gebied. Binnen Israël worden Palestijnse burgers geconfronteerd met een vergelijkbare tactiek: opzettelijke verwaarlozing, verarming en gecreëerde chaos. Criminaliteit mag in hun gemeenschappen uit de hand lopen terwijl infrastructuur en diensten ondergefinancierd zijn. Hun economische potentieel wordt verstikt – niet per ongeluk, maar met opzet. Het is een stille oorlog tegen de Palestijnse identiteit zelf: een strategie van uitwissing die erop gericht is Palestijnen te veranderen in een stille, onopvallende minderheid die beroofd is van rechten, erkenning en nationaliteit.

Door instabiliteit te creëren en vervolgens die instabiliteit aan te wijzen als bewijs van falen, schrijft Israël het script en geeft het ons de schuld voor het leven ervan.

Dit is niet alleen een militaire strategie – het is narratieve oorlogsvoering. Het gaat erom ervoor te zorgen dat het Palestijnse volk voor altijd niet wordt gezien als een natie die naar vrijheid streeft, maar als een bedreiging die ingedamd moet worden.

Israël gedijt op chaos omdat chaos de Palestijnse autonomie ondermijnt. Het stelt Israël in staat te zeggen: “Kijk, ze kunnen zichzelf niet besturen. Ze begrijpen alleen geweld. Ze hebben ons nodig.”

Het is niet alleen wreed. Het is diep doorgerekend.

Maar Gaza en de Westelijke Jordaanoever zijn geen gefaalde staten. Het zijn plaatsen die systematisch de kans is ontzegd om er een te worden.

Gaza is mijn thuis. Het is waar ik ben opgegroeid. Het is waar mijn familie nog steeds aan het leven vasthoudt. Ze verdienen beter – beter dan een koloniaal regime dat hen bombardeert, uithongert en de mensen financiert die hun voedsel stelen.

De wereld moet stoppen met het behandelen van Gaza en de Westelijke Jordaanoever als testterreinen voor militaire doctrine, propaganda en geopolitieke onverschilligheid. De mensen van Palestina zijn geen gefaalde proef. Ze zijn een belegerd volk, onophoudelijk de soevereiniteit ontzegd. En toch proberen ze – om hun kinderen te voeden, hun doden te begraven en menselijk te blijven in het aangezicht van dehumanisering.

Als de regering van Netanyahu kan toegeven dat ze criminele bendes bewapent en nog steeds geen gevolgen ondervindt, dan is het probleem niet alleen Israël. Het is ons – de zogenaamde internationale gemeenschap die wreedheid beloont en overleven bestraft.

Wat nodig is – met spoed – zijn concrete acties om Palestijnse levens te beschermen en het recht op Palestijnse staatsvorming te waarborgen voordat het volledig wordt gewist. Dreigingen om een Palestijnse staat te erkennen zullen niet volstaan.

Als de wereld blijft wegkijken, zal niet alleen Palestina worden vernietigd – het is de geloofwaardigheid van het internationaal recht, mensenrechten en elk moreel principe waarvoor we zeggen te staan.