Onderzoek: Luchtkwaliteitsmonitoring onderschat giftige emissies naar gemeenschappen rond het Salton Sea

Een recent gepubliceerde studie toont aan dat de Salton Sea in Californië waterstofsulfide uitstoot, een giftig en doordringend ruikend gas, op niveaus die regelmatig de luchtkwaliteitsnormen van de staat overschrijden. De aanwezigheid van deze emissies in gemeenschappen rond de Salton Sea wordt door de overheidssystemen voor luchtkwaliteitsmonitoring “aanzienlijk onderschat”, aldus de onderzoekers.

De studie, gepubliceerd in het tijdschrift GeoHealth, benadrukt het risico dat waterstofsulfide-emissies vormen voor gemeenschappen die al belast zijn door andere milieu- en sociaaleconomische stressfactoren. “De gemeenschappen rond de Salton Sea staan aan de frontlinie van een verslechterende milieugezondheidscrisis,” zegt studieco-auteur Mara Freilich, assistent-professor aan de afdeling Aarde, Milieu en Planetair Wetenschappen van Brown University.

“Onze studie toont aan dat de waterstofsulfide-emissies niet alleen intensiever zijn dan eerder werd gemeten, maar ook systematisch worden ondergerapporteerd—vooral wanneer sensoren verder van het meer zijn geplaatst of niet in lijn staan met de heersende winden.”

De Salton Sea, gelegen op ongeveer 160 mijl ten oosten van Los Angeles, is het grootste meer van Californië. Hoewel eerdere waterlichamen het bekken vulden, ontstond het huidige meer in 1905, toen water uit de Colorado-rivier een irrigatiekanaal doorbrak en in de Salton Sink stroomde. Sinds 1907 wordt het meer voornamelijk onderhouden door afvoer uit het omliggende bekken, waaronder landbouwafvoer en afvalwater, wat de Salton Sea zouter maakt dan de Stille Oceaan.

Tijdens de jaren veertig en vijftig werd het gebied een populaire vakantiebestemming, en nieuwe bewoners trokken naar de buurten nabij de kust van het meer. Maar in de tweede helft van de 20e eeuw begonnen de waterstanden snel te dalen, deels als gevolg van een warmer en droger klimaat en deels door beleid dat meer water uit het dal afleidde.

De toenemende concentraties zout en voedingsstoffen uit landbouwafvoer creëerden algengroei die het meer van zuurstof beroofde, met de dood van vissen en plantaardig leven als gevolg. Dat uitdrogende organische materiaal stoot waterstofsulfide uit, wat hoofdpijn, misselijkheid, vermoeidheid en zelfs langdurige neurologische en ademhalingsproblemen kan veroorzaken, zelfs bij lage blootstellingsniveaus, zeggen de onderzoekers.

Voor deze studie werkten onderzoekers van Brown, de Universiteit van Californië, Los Angeles, Loma Linda University en de Universiteit van Californië, Berkeley, samen met Alianza Coachella Valley, een lokale non-profitorganisatie, om de oorzaken van waterstofsulfide-emissies uit het meer te onderzoeken. De onderzoekers gebruikten gegevens van weerstations en luchtkwaliteitsensoren die zijn geïnstalleerd door het South Coast Air Quality Management District (SCAQMD), een lokale overheidsinstantie die de regio Zuid-Californië bedient. Deze gegevens werden gecombineerd met gegevens van remote sensing-observaties en aanvullende luchtkwaliteitsensoren die het onderzoeksteam in het meer plaatste.

De studie ontdekte dat tussen 2013 en 2024 de SCAQMD-sensoren in de gemeenschappen Indio, Mecca en het Torres Martinez Indian Reservation vaak waterstofsulfidewaarden toonden die de normen van de staat Californië overschreden. De overschrijdingen kwamen vooral voor in de zomer en waren het meest uitgesproken op de Torres Martinez-locatie, die het dichtst bij het meer ligt. In de maand augustus van elk jaar van 2013 tot 2024 had Torres Martinez gemiddeld meer dan 250 uur met metingen die de staatsnormen overschreden.

Een vergelijking van windrichtingsdata bevestigde dat overschrijdingen zich vaak voordeden wanneer de wind vanuit de richting van het meer naar de gemeenschappen waait. Een aanvullende sensor die het onderzoeksteam in de ondiepe wateren van het meer plaatste, registreerde consistent hoge niveaus van waterstofsulfide, ongeacht de windrichting. Dit helpt te bevestigen dat het meer inderdaad de bron van de waterstofsulfide-emissies is en suggereert dat slechts een fractie van de totale emissies wordt vastgelegd door de op de gemeenschap gebaseerde regulerende sensoren.

Momenteel worden slechts drie van de vele gemeenschappen langs de lange kustlijn van de Salton Sea gemonitord door regulerende instanties. “Onze resultaten geven aan dat een significant deel van de [waterstofsulfide] emissies niet wordt meegerekend, en mogelijk naar gemeenschappen wordt getransporteerd zonder luchtmonitoringstations,” schreven de onderzoekers.

De bevindingen benadrukken de noodzaak van verbeterde luchtkwaliteitsmonitoring rond de Salton Sea, zeggen de onderzoekers. Er is ook behoefte aan verder onderzoek naar de gevolgen voor de volksgezondheid van deze emissies. “Gemeenschapsbewoners die worden blootgesteld aan waterstofsulfide worden niet alleen in hun fysieke gezondheid beïnvloed—met ademhalingsirritaties, hoofdpijn en vermoeidheid—maar ook in hun kwaliteit van leven,” zei Diego Centeno, co-auteur van de studie, die dit werk uitvoerde als onderzoeker aan Brown University en nu promovendus is aan UCLA.

“Naarmate de kustlijn van het meer blijft terugtrekken en de sulfaatconcentraties toenemen, groeit de bezorgdheid dat waterstofsulfide vaker en in grotere hoeveelheden zal worden uitgestoten.” De bewoners van de getroffen gemeenschappen zijn voornamelijk Latinx en inheems (Torres Martinez Desert Cahuilla Indians) en hebben al hogere percentages van astma en andere ademhalingsziekten.

“Dit is een schoolvoorbeeld van milieurechtvaardigheid,” zei Aydee Palomino, projectmanager voor de campagne voor bloeiende gemeenschappen rond de Salton Sea bij Alianza Coachella Valley en co-auteur van de studie. “Mensen in de Coachella en Imperial valleys ademen verontreinigende stoffen in die onder de radar van traditionele monitoringsystemen vallen. Ons werk benadrukt de kracht van gemeenschapswetenschap om deze hiaten bloot te leggen en te pleiten voor rechtvaardige oplossingen.”