Israël voortgang met strategie om buurlanden Libanon en Syrië verzwakt te houden

Israël’s Strategie om Buurlanden te Verzwakken in Libanon en Syrië

De voortdurende aanvallen van Israël zijn gericht op het instabiel, zwak en gefragmenteerd houden van zijn buren, zeggen analisten. Deze acties dragen bij aan het ondermijnen van bestuursprojecten in zowel Libanon als Syrië.

Deskundigen, analisten en diplomaten geloven dat Israël de twee staten zwak en verdeeld wil houden, zodat het zelf de sterkste regionale macht blijft.

Libanon en Syrië, de doelwitten van de Israëlische aanvallen, hebben grotendeels niet gereageerd op de Israëlische agressie, die hen militair, financieel en technologisch overtreft.

Fragiele Situatie in Libanon en Syrië

Libanon verkeert al minstens zes jaar in een ernstige economische crisis, vergezeld van politieke verlamming. Het land heeft onlangs een langdurige Israëlische aanval overleefd die meer dan 4.000 levens heeft geëist en grote delen van het land heeft verwoest. Deze oorlog heeft ook de gewapende beweging Hezbollah, een belangrijke binnenlandse acteur sinds de jaren ’80, ernstig beschadigd. De strijd eindigde ogenschijnlijk met het staakt-het-vuren op 27 november.

Syrië is ondertussen net hersteld van een bijna 14 jaar durende oorlog die miljoenen mensen op de vlucht heeft gedreven en honderdduizenden levens heeft gekost. De overgangsregering werkt aan het verenigen van gewapende facties, stabiliseren van de economie en het verkrijgen van internationale erkenning.

Israël heeft het staakt-het-vuren met Libanon geschonden sinds het werd ondertekend, en rechtvaardigt elke schending door te beweren dat het “Hezbollah-doelen” heeft geraakt. De situatie is bijzonder gruwelijk langs de zuidelijke grens van Libanon, waar sommige dorpen tijdens de oorlog zijn verwoest en andere volledig zijn afgebroken sinds het staakt-het-vuren werd overeengekomen.

Israël heeft ook geweigerd volledig uit Libanon te vertrekken, zoals het staakt-het-vuren voorschrijft, en houdt zijn troepen aan vijf punten vast die experts zeggen waarschijnlijk worden vastgehouden voor toekomstige onderhandelingen over de afbakening van de Libanon-Israël-grens.

Israël’s Aanvallen op Syrië

In de chaos die volgde op de afzetting van het Assad-regime op 8 december, lanceerde Israël aanvallen op militaire infrastructuur in het hele land, met de focus op het zuiden en het verder oprukken van zijn troepen in Syrisch grondgebied. De Syrische overgangsregering heeft verklaard geen interesse te hebben in een regionale oorlog en zegt dat het geen intentie heeft om Israël aan te vallen, en respecteert de 1974 Overeenkomst over Uittreding tussen de twee landen.

Toch zijn de aanvallen doorgegaan, ondanks de oproepen van de Syrische regering. De Israëlische regering heeft onmiddellijk haar standpunt over de nieuwe Syrische regering onthuld na de afzetting van president Bashar al-Assad, en noemde het “een terreurgroep uit Idlib die Damascus met geweld heeft ingenomen”. Sindsdien heeft Israël herhaaldelijk Syrië gebombardeerd en gebieden langs de grens tussen de bezette Golanhoogten en de rest van Syrië veroverd.

Israëlische luchtaanvallen op Syrië zijn in maart toegenomen en uitgebreid naar nieuwe gebieden, met een stijging van 30 procent in grondinvasies, inclusief in de zuidelijke gebieden van Deraa en al-Quneitra. “De impact op burgers is steeds dodelijker geworden,” zei Muaz al-Abdullah, onderzoeksmanager voor het Midden-Oosten van ACLED, in een verklaring.

Om zichzelf te verdedigen, hebben inwoners van het dorp Kuya in Deraa waarschuwingsschoten afgevuurd om de Israëlische troepen te ontmoedigen om het dorp op 25 maart binnen te dringen. De reactie van de Israëlische troepen was een luchtaanval en beschietingen van het dorp, waarbij minstens zes burgers omkwamen.

De Onzekerheid in de Regio

Analisten zien weinig dat de bijna dagelijkse aanvallen van Israël op Libanon en Syrië kan stoppen. De wapens van Hezbollah fungeerden ooit als een afschrikking, maar de laatste oorlog heeft die berekening veranderd. “Alle afschrikking is verloren gegaan,” zei Hage Ali.

Zonder enige diplomatieke of militaire druk lijkt Israël vastbesloten om elke voortgang in Libanon en Syrië te verstoren en hen in chaos te houden. “Zo ziet Israël zijn beste scenario’s in de regio,” zei Ayoub. “Dit getuigt van een diep cynisme dat ten grondslag ligt aan de Israëlische politiek, voortkomend uit decennia van militarisme dat genormaliseerd is als een onderdeel van de dagelijkse Israëlische politieke cultuur.”

Vele analisten hebben gesproken over de noodzaak van een “eeuwige oorlog” in de regio, iets waar Israël “vrij comfortabel” mee zou zijn, aldus Natasha Hall, senior fellow bij het Midden-Oosten Programma van het Center for Strategic and International Studies.