Multilateralisme kan en moet resultaat opleveren

MEDEDELING

Te midden van opkomend unilateralisme moet de wereld de multilateraliteit versterken om wereldwijde bedreigingen zoals klimaatverandering en ongelijkheid aan te pakken. Het jaar 2025 zal cruciaal zijn voor de multilateraliteit. De uitdagingen waar we voor staan — toenemende ongelijkheden, klimaatverandering en de financieringskloof voor duurzame ontwikkeling — zijn urgent en met elkaar verbonden. Om deze aan te pakken is gedurfde, gecoördineerde actie vereist — niet een terugtrekking in isolatie, unilaterale acties of verstoring.

Drie belangrijke mondiale bijeenkomsten bieden een unieke kans om een pad te banen naar een rechtvaardiger, inclusiever en duurzamer wereld: de Vierde Internationale Conferentie over Financiering voor Ontwikkeling (FfD4) in Sevilla (Spanje), de 30e Conferentie van Partijen (COP30) bij de Verenigde Naties Overeenkomst inzake Klimaatverandering (UNFCCC) in Belém (Brazilië) en de G20-top in Johannesburg (Zuid-Afrika). Deze bijeenkomsten mogen geen routine zijn: ze moeten echte vooruitgang opleveren.

Een multilateraliteitsmoment dat we niet mogen verspillen

Het vertrouwen in multilaterale instellingen staat onder druk, maar de behoefte aan dialoog en wereldwijde samenwerking is nooit groter geweest. We moeten bevestigen dat multilateraliteit, wanneer deze ambitieus en actiegericht is, het meest effectieve middel blijft om gezamenlijke uitdagingen aan te pakken en gemeenschappelijke belangen te bevorderen.

We moeten voortbouwen op de successen van de multilateraliteit, met name de Agenda 2030 en de Overeenkomst van Parijs. De FfD4, COP30 en G20 moeten dienen als mijlpalen in een vernieuwde inzet voor inclusiviteit, duurzame ontwikkeling en gedeelde welvaart. Dit vereist sterke politieke wil, de volledige deelname van alle relevante belanghebbenden, een creatieve mindset en het vermogen om de beperkingen en prioriteiten van alle economieën te begrijpen.

Ongelijkheid aanpakken door een vernieuwde financiële architectuur

Inkomenongelijkheid neemt toe — zowel binnen als tussen landen. Veel ontwikkelingslanden kampen met onhoudbare schuldenlasten, beperkte fiscale ruimte en barrières voor eerlijke toegang tot kapitaal. Basisdiensten zoals gezondheidszorg of onderwijs moeten concurreren met stijgende rentetarieven.

Dit is niet alleen een morele tekortkoming; het is een economisch risico voor iedereen. De wereldwijde financiële architectuur moet worden hervormd om landen in het globale zuiden een grotere stem en vertegenwoordiging te geven en eerlijkere en voorspelbaardere toegang tot middelen te bieden.

We moeten schuldverlichtingsinitiatieven bevorderen, innovatieve financieringsmechanismen stimuleren en werken aan het identificeren en aanpakken van de oorzaken van de hoge kapitaalkosten waarmee de meeste ontwikkelingslanden te maken hebben. De G20, onder het Zuid-Afrikaanse voorzitterschap, geeft prioriteit aan deze drie gebieden.

Tegelijkertijd zal de FfD4 in Sevilla een bepalend moment zijn om toezeggingen te waarborgen voor sterkere internationale financiële samenwerking voor duurzame ontwikkeling, onder andere door betere belastingheffing van wereldwijde rijkdom en negatieve externaliteiten, de verbetering van de mobilisatie van binnenlandse middelen en voor een meer impactvolle en effectieve herschikking van Speciale Trekkingsrechten.

Rechters overgangen naar klimaatresiliente ontwikkeling

Voor veel ontwikkelingslanden blijven rechtvaardige klimaatovergangen buiten bereik door een gebrek aan fondsen en ontwikkelingsbeperkingen. Dit moet veranderen. Op de COP30 in Belém, een top die wordt gehouden in het hart van de Amazone, moeten we ervoor zorgen dat onze toezeggingen voor klimaatfinanciering zich vertalen in concrete actie.

Het succes van de COP30 zal afhangen van ons vermogen om de kloof tussen beloften en uitvoering te overbruggen. Onder de UNFCCC zullen belangrijke fundamenten voor de COP30 de indiening van nieuwe en ambitieuze Nationaal Bepaalde Bijdragen (NDC’s) door alle partijen zijn en de Baku naar Belém Routekaart om de financiering voor klimaatacties in ontwikkelingslanden op te schalen tot ten minste $1,3 biljoen per jaar tegen 2025.

We moeten de financiering voor klimaatadaptatie aanzienlijk verhogen, particuliere investeringen aanmoedigen en ervoor zorgen dat multilaterale ontwikkelingsbanken een grotere rol spelen in klimaatfinanciering. De FfD4 in Sevilla zal deze inspanningen aanvullen door ervoor te zorgen dat klimaatfinanciering niet ten koste gaat van ontwikkeling.

Een inclusieve reactie op mondiale bedreigingen

De wereld is steeds fragmentarischer, en precies daarom moeten we onze inspanningen verdubbelen om gemeenschappelijke grond te vinden. Sevilla, Belém en Johannesburg moeten dienen als bakens van multilaterale samenwerking, die laten zien dat landen zich kunnen verenigen rond gemeenschappelijke belangen.

In Sevilla zullen we werken aan het mobiliseren van zowel publiek als particulier kapitaal voor duurzame ontwikkeling, waarbij we erkennen dat financiële stabiliteit en klimaatactie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In Belém zullen we samen staan om onze planeet te beschermen. En in Johannesburg zal de G20 het belang van inclusieve economische groei bevestigen.

Terwijl we vooruitkijken naar 2025, roepen we alle landen, internationale instellingen, de particuliere sector en het maatschappelijk middenveld op om op te staan voor dit moment. Multilateraliteit kan en moet presteren — omdat de inzet te hoog is voor falen.