Zware metalen in Chinese haven vormen risico voor de voedselveiligheid van zeevruchten
Zware metalen komen van nature voor in de aardkorst, maar menselijke activiteiten kunnen hun concentratie in het milieu verhogen. Dit gebeurt onder andere door huishoudelijk afval, afvoer van vervuiling, uitlaatgassen van voertuigen, uitspoeling van kunstmest, mijnbouw en brandstoflekkages van schepen. Deze elementen, zoals arsenaat, lood en kwik, kunnen zelfs in kleine hoeveelheden zeer toxisch zijn en zich persistent bioaccumuleren, wat schadelijk blijkt te zijn voor zowel mensen als dieren in het wild.
Nieuwe onderzoeken, gepubliceerd in Frontiers in Marine Science, hebben beoordeeld hoe de vervuiling door zware metalen in de haven van Yangshan in China de aquatische omgeving beïnvloedt en welke gevolgen dit heeft voor de lokale bevolking. WenZhuo Zhu van de Zhejiang Ocean University in China en zijn collega’s onderzochten de concentratie van zeven zware metalen (arsenaat, cadmium, chroom, koper, lood, kwik en zink) in zeewater, sedimentmonsters en vijf soorten vissen en schaaldieren die op of nabij de zeebodem leven.
De onderzoekers ontdekten dat zware metalen zich in het sediment ophopen in hogere concentraties dan in de waterkolom. Dit correleerde met een grotere incidentie van toxiciteit bij benthische organismen die dicht bij de zeebodem leven en meer in contact komen met de bodem sedimenten, in vergelijking met vissen die zich op hogere niveaus in de waterkolom bevinden. Deze situatie kan verder worden verergerd door de verschillen in stofwisseling en detoxificatiemechanismen van vissen en schaaldieren, evenals tussen vissoorten die op verschillende diepten in de waterkolom leven met variërende niveaus van opgelost zuurstof.
De onderzoekers merken op dat antropogene factoren de belangrijkste oorzaak zijn van deze vervuiling door zware metalen, vooral in het havengebied dat het dichtst bij de monding van de Yangtze-rivier ligt. Deze verontreinigende stoffen zijn afkomstig van huishoudelijk en industrieel afvalwater, evenals lozingen uit de landbouw en visserij. Arsenicum was ook afkomstig van mariene constructies, met name voor de scheepvaartindustrie.
Over het algemeen vormden arsenaat en kwik de grootste bedreiging voor het mariene milieu in het onderzoeksgebied, waarbij het eerste het meest significante risico voor de menselijke gezondheid vormde door sporenelementenvergiftiging. Dit kan meerdere delen van het lichaam aantasten, waaronder de lever en huid, evenals het ademhalings-, cardiovasculaire en zenuwstelsel, en kan ook het risico op het ontwikkelen van kanker verhogen. Het gevaar is bijzonder verhoogd bij kinderen vanwege hun ontwikkelende stofwisselingssystemen en immuunsystemen, plus de snelle celgroei.
Vanwege de ophoping van toxiciteit door zware metalen in mariene organismen door de voedselketen, raden de auteurs aan dat de lokale bevolking hier, en in andere gebieden wereldwijd waar dit een probleem is, het consumeren van te veel zeevruchten vermijden om hun blootstelling te verminderen. Hoewel dit gunstig is voor de gezondheid, kan het ernstige sociaaleconomische implicaties hebben voor de lokale bevolking die afhankelijk is van de visserij in het havengebied voor hun levensonderhoud.
Deze onderzoeksresultaten zijn van groot belang voor het begrijpen van de toxiciteit van zware metalen in de oceaan en hoe dit niet alleen het mariene ecosysteem beïnvloedt, maar ook het welzijn van de lokale bevolking. Dit is cruciaal voor gemeenschappen en beleidsmakers om beschermingsmaatregelen te implementeren om de risico’s van vervuiling en de bijbehorende gevolgen te verminderen. In het bijzonder, naarmate de haven van Yangshan en andere havens wereldwijd uitbreidingsprojecten ondergaan, wordt de noodzaak om de toxiciteit van zware metalen te verminderen steeds dringender.
