Zus van Romy, 14, spreekt over het verlies van haarzelf door de drievoudige moord

Spanningen en emoties liepen opnieuw hoog op in de rechtbank van Rotterdam op de derde dag van het proces tegen Fouad L., die beschuldigd wordt van het vermoorden van drie mensen in Rotterdam in september 2023. Vandaag spraken de overlevende geliefden van L.’s buurvrouw Marlous en haar 14-jarige dochter Romy. Romy’s tweelingzus beschuldigde L. ervan een deel van zichzelf weg te nemen. “Vanwege jou zal ons leven nooit meer hetzelfde zijn. Ik geef je daar echt de schuld van,” zei Romy’s tweelingzus. “Het verlies van Romy voelt als een deel van mij dat weg is. Ik voel me verloren.”

Romy’s oudere zus uitte haar bezorgdheid over hun kleine broer. “Ik maak me zorgen om hem. Hij is te jong om alles goed te begrijpen en ik zie dat hij het moeilijk heeft.” Romy’s vader sprak L. rechtstreeks aan. “Heb je gekregen wat je wilde? Was het het waard, al dat verlies, verdriet en pijn? Toen duidelijk werd dat je je medische diploma niet zou halen, bedacht je een bizarre plannen en moesten er mensen sterven. Ik kan het niet begrijpen.”

Hij prees Marlous, die L. bij de politie had aangegeven wegens dierenmishandeling, wat resulteerde in dreigementen van hem en uiteindelijk haar en hun dochter doodde. “Wat Marlous deed was de juiste keuze. Ze was zo sterk en dapper om niet toe te geven aan jouw bedreigingen. En anderen waren ook moedig, zodat jij geen dokter kon worden.”

L. heeft al bekend dat hij eerst Romy en daarna haar moeder in hun huis op Heiman Dullaertplein in de Rotterdamse wijk Delfshaven op 28 september 2023 heeft neergeschoten. Hij ging daarna naar Erasmus MC, waar hij de 43-jarige docent en huisarts Jurgen Damen doodschoot. Hij stak branden aan in zowel zijn huis als de collegezaal waar hij Damen vermoordde.

De geliefden van de docent spraken dinsdag in de rechtbank. “Mijn laatste beeld van Jurgen is hem die het materiaal met een grote glimlach uitlegt. Het volgende beeld is Jurgen in een kist in de hal van Erasmus,” zei geneeskundestudent en Damen’s assistent Jasper. Hij stond naast Damen toen L. hem van dichtbij doodschoot. “Je hebt mijn leven in een hel veranderd. Ik panikeer nog elke dag. Ik kan het geen leven noemen, ik overleef. Ik zie schot na schot en ik ben bang voor harde geluiden. Het maakt me doodsbang.”

Jasper voelt ook schuld. Hij en de andere studenten vluchtten terwijl L. de sprinklers uitschakelde en brand stichtte. “Ik heb Jurgen achtergelaten en elke nacht denk ik na over hoe ik jou had kunnen stoppen. Er zijn momenten dat het beter voelde om weg te zijn, maar jij bent het niet waard.”

“Ik kan je op een bepaalde manier begrijpen. Je droom om dokter te worden viel uit elkaar. Je zei dat het je roeping was. Maar zie je niet dat je niet geschikt was om dokter te zijn? Je hebt geen empathie, geen spijt. Jurgen heeft met zijn leven betaald omdat hij jou wilde tegenhouden om zoveel mensen als dokter te schaden,” zei Jasper. “Ik wil dat je één ding onthoudt: ik ga een dokter worden, een goede dokter, net als Jurgen. Een titel die jij nooit zult dragen. Bovenal zal ik een goed mens zijn, net als Jurgen. Iets wat jij nooit zult zijn.”

Damen’s vrouw, dochter en zus besloten om niet naar het proces te gaan, maar dienden wel schriftelijke verklaringen in. Zijn dochter zei dat ze aanvankelijk niet bezorgd was toen ze over de schietpartij bij Erasmus MC hoorde, maar steeds bezorgder werd toen haar vader niet reageerde op haar berichten. Ze raakte in paniek toen de politie voor de deur stond.

Damen’s vrouw zei dat de glans uit haar leven is verdwenen. Ook zijn zus kan niet meer van het leven genieten en wordt elke ochtend wakker met een donkere wolk boven alles. Ze is ook trots op wat haar broer met zijn leven heeft bereikt. “Hij moedigde zijn studenten aan om betere dokters te worden.”

L. kreeg maandag de kans om te spreken. Hij zei dat woede en frustratie over het feit dat hij niet zou afstuderen hem ertoe brachten om “een vreselijk plan” te bedenken waarbij “veel mensen moesten sterven.” Hij zei dat hij “afstand” voelt van wat hij heeft gedaan. “Het is een gevoel. Ik ben inderdaad schuldig en logisch verantwoordelijk, maar ik voel het niet.”