Wetenschappers waarschuwen voor ‘corporate capture’ strategieën die milieubescherming ondermijnen

Onderzoek naar “corporate capture” en de impact op milieu en gezondheid

Al meer dan 80 jaar documenteren onderzoekers hoe krachtige industrieën invloed kunnen uitoefenen op de instellingen die hen zouden moeten reguleren—een fenomeen dat bekendstaat als “corporate capture”.

Van olievervuilingen tot schandalen in de farmaceutische industrie, de geschiedenis toont aan hoe deze nauwe relaties tussen bedrijven en besluitvormers ernstige, soms verwoestende, gevolgen kunnen hebben voor zowel de menselijke als de milieugezondheid. Internationale wetenschappers waarschuwen dat, tenzij dit onder controle wordt gehouden, “corporate capture” een cruciale rol zal spelen in het belemmeren van inspanningen om de drie planetaire crises van klimaatverandering, verlies van biodiversiteit en chemische vervuiling aan te pakken.

Een nieuwe studie, geleid door professor Alex Ford van de Universiteit van Portsmouth, benadrukt hoe een breed scala aan industrieën strategische invloed uitoefent om beslissingen te vormen die mensen en de planeet aangaan. Dit varieert van het verzwakken van milieuwetgeving tot het laten staan van schadelijke producten op de markt, of het onderdrukken van cruciaal onderzoek om winsten te beschermen.

De studie, gepubliceerd in Environmental Science & Technology Letters, verzamelt perspectieven en expertise van leden van het International Panel on Chemical Pollution (IPCP), waarvan professor Ford de eerste Britse academicus is die in het bestuur zit. Door gebruik te maken van bestaande gegevens uit verschillende sectoren—zoals tabak, chemicaliën, fossiele brandstoffen, voedsel, farmaceutica en de media—hebben ze een strategieboek ontwikkeld om negatieve invloed te beschermen.

Voorbeelden uit de praktijk omvatten situaties waarin regelgevende instanties afhankelijk zijn geworden van gegevens van de industrie, onderzoekinstellingen kritische bevindingen vermijden om financiering te beschermen, en niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) of musea sponsoring accepteren die hun boodschap kan beïnvloeden.

Professor Ford, verbonden aan de School of the Environment and Life Sciences en het Institute of Marine Sciences van de Universiteit van Portsmouth, onderzoekt al jaren de impact van chemicaliën op mariene omgevingen. “Er is groeiend bewijs dat degenen die verantwoordelijk zijn voor de bescherming van mensen en de planeet, onbewust verstrikt kunnen raken in een web van invloed, waar financiering, gegevens en besluitvorming zorgvuldig worden gestuurd door belangen van de industrie,” aldus professor Ford. “Deze ‘capture-strategieën’ lijken niet altijd op openlijke corruptie. Ze kunnen subtiel, systemisch en diep geworteld zijn, waardoor het des te belangrijker is om ze te herkennen en aan te kaarten.”

“Corporate capture”, voor het eerst bestudeerd in de jaren veertig, laat zien hoe regelgevers, beleidsmakers en zelfs wetenschappers worden beïnvloed om privébelangen boven het algemeen belang te stellen. Dit laatste paper stelt voor dat ‘capture-strategieën’ breder moeten worden beschouwd, niet alleen voor regelgevende instanties, maar ook voor universiteiten, NGO’s, culturele instellingen en zelfs intergouvernementele panelen.

Het beschrijft hoe academische instellingen financiering hebben geaccepteerd van de fossiele brandstofindustrie—wat heeft geleid tot de term “Frackademia”—en hoe sommige musea kritiek hebben gekregen voor samenwerkingen met oliebedrijven. Andere voorbeelden zijn pesticidenbedrijven die wetenschappelijke conferenties sponsoren, historische financiële steun van de tabaksindustrie in Hollywood-films, en sociale mediaplatforms die klimaatverandering ontkenning en anti-wetenschappelijke desinformatie versterken.

Hoewel het paper zich richt op problematische gevallen van invloed van bedrijven, erkennen de auteurs dat niet alle relaties tussen industrie en instellingen schadelijk zijn. “In feite heeft de private sector een belangrijke rol gespeeld in het ontwikkelen van innovatieve technologieën en het ondersteunen van milieuvriendelijke initiatieven,” legt co-auteur Dr. Maria Clara Starling uit. “Industriegeluiden hebben een plek in het publieke debat, maar die betrokkenheid moet transparant, verantwoordelijk en vrij van belangenconflicten zijn die het welzijn van het publiek en het milieu ondermijnen.”

Medeleden van het IPCP-bestuur roepen op tot strengere beleidsmaatregelen tegen belangenconflicten, meer transparantie in financiering en verbeterd bestuur binnen instellingen. Ze bevelen ook aan dat universitaire studenten worden getraind in desinformatie en invloedstactieken, vooral binnen de milieuwetenschappen.

Dit is niet de eerste keer dat professor Ford de dynamiek tussen wetenschap, invloed en milieubeleid onderzoekt. Eerder dit jaar co-auteurde hij een paper in Nature Water waarin werd onderzocht hoe de waterindustrie in Engeland communicatietactieken gebruikt om de aandacht af te leiden van rioolvervuiling. Professor Ford voegde toe: “Het idee is niet om de industrie te vilificeren—veel bedrijven doen belangrijk werk op het gebied van duurzaamheid. Het gaat erom bewustzijn te creëren over hoe sommige industrieën opereren om positieve vooruitgang te vertragen. Commerciële belangen komen niet altijd overeen met de gezondheid van het publiek of de planeet, en we hebben de middelen nodig om die dynamiek te begrijpen en te navigeren.”