Wetenschappers ontdekken onverwachte daling in wereldwijde oceaanverdamping temidden van stijgende zeetemperaturen

Omkering in de oceaanverdamping (Eo). Een recente studie heeft de traditionele opvatting over de relatie tussen wereldwijde opwarming en oceaanverdamping uitgedaagd. Een onderzoeksteam van het Instituut voor Geografische Wetenschappen en Natuurlijke Hulpbronnen van de Chinese Academie van Wetenschappen ontdekte een fenomeen waarbij, ondanks de stijgende zeewatertemperaturen, de wereldwijde oceaanverdamping in het afgelopen decennium is afgenomen.

Oceaanverdamping speelt een cruciale rol in de hydrologische cyclus van de aarde, goed voor meer dan 85% van de atmosfeer waterdamp. Historisch gezien werd verwacht dat hogere zeewatertemperaturen de verdampingssnelheden zouden verhogen. Echter, waarnemingen sinds het begin van de jaren 2000 hebben een verwarrende vertraging in de groei van wereldwijde waterdamp aan het licht gebracht, wat wetenschappers ertoe aanzette om de reactie van oceaanverdamping op stijgende temperaturen opnieuw te onderzoeken.

Om dit fenomeen te onderzoeken, analyseerden de onderzoekers geavanceerde satellietgegevens over oceaanwarmteflux om langetermijntrends in de wereldwijde oceaanverdamping te beoordelen. Hun bevindingen onthulden een significante verschuiving in de verdampingstrend van de afgelopen decennia. De studie toonde aan dat, terwijl de wereldwijde oceaanverdamping van 1988 tot 2017 een opwaartse trend vertoonde, deze trend in de late jaren 2000 omkeerde.

“Sindsdien heeft twee derde van de wereldzeeën een afname in verdamping ervaren, wat resulteerde in een lichte daling van de wereldwijde verdampingssnelheden tussen 2008 en 2017. Dit staat haaks op wat we normaal zouden verwachten in een opwarmend klimaat,” zei Dr. Ma Ning, de hoofdauteur van de studie.

De onderzoekers identificeerden een belangrijke factor achter deze onverwachte trend: een daling van de windsnelheid, een fenomeen dat bekend staat als “windstilte.” Ze suggereren dat windstilte waarschijnlijk verband houdt met verschuivingen in atmosferische circulatiepatronen, met name de Noordelijke Oscillatie-index, die recentelijk van een positieve naar een negatieve fase is overgegaan.

“Veranderingen in windsnelheid kunnen samenhangen met decentrale variaties in het klimaatsysteem van de aarde,” legde Dr. Ma uit. “De recente afname van oceaanverdamping moet niet noodzakelijkerwijs worden geïnterpreteerd als bewijs van een verzwakte hydrologische cyclus, aangezien het in plaats daarvan natuurlijke klimaatoscillaties kan weerspiegelen.”

Hoewel de afnemende trend in oceaanverdamping tegenintuïtief kan lijken in de context van wereldwijde opwarming, benadrukt het de complexiteit van het klimaatsysteem van de aarde en de ingewikkelde feedbackmechanismen die de hydrologische processen van de planeet beheersen.