Wereldkaart toont gebieden met de grootste bedreigingen door oceanisch plastic

Wereldwijde verspreiding en blootstellingsrisico van organismen aan vervuilende stoffen die door plastic worden geadsorbeerd en vervoerd.

Nu plasticvervuiling zich aandient als een van de meest urgente milieuproblemen op onze planeet, hebben wetenschappers van Tulane University de eerste wereldwijde beoordeling gepubliceerd van waar plastics de grootste ecologische risico’s voor mariene ecosystemen met zich meebrengen.

De inspanning heeft aangetoond dat de gebieden met het hoogste risico niet altijd de “afvalpatches” zijn waar plastic zichtbaar ophoopt, maar vaak plaatsen zijn waar plastic samenkomt met dichte mariene levensvormen en vervuilende stoffen. Dit betekent dat zelfs wateren met relatief bescheiden plasticniveaus ernstige ecologische bedreigingen kunnen ondervinden.

De studie, gepubliceerd in Nature Sustainability, gaat verder dan alleen het meten van waar plastics zich ophopen. In plaats daarvan brengt het wereldwijd “ecologische risicohotspots” in kaart door vier belangrijke schadepaden voor mariene levensvormen te evalueren: opname, verstrikking, transport van giftige vervuilende stoffen en het uitlekken van schadelijke chemicaliën naarmate plastic afbreekt.

“Plasticvervuiling in de oceaan wordt algemeen erkend als een wereldwijd probleem, maar de ecologische risico’s die het met zich meebrengt, zijn nog onvoldoende begrepen,” zei de hoofdauteur van de studie, Yanxu Zhang, universitair hoofddocent Aarde- en Milieuwetenschappen aan de Tulane School of Science and Engineering. “We wilden deze kennisleemte opvullen door systematisch te beoordelen hoe plastics interageren met mariene levensvormen en ecosystemen via meerdere risicopaden.”

Het team gebruikte nieuw ontwikkelde computationele methoden om risico’s te evalueren. Door wereldwijde modellen van oceaanplastic, verspreiding van mariene soorten en vervuilingsniveaus te integreren, creëerden ze een nieuw, uitgebreid kader voor het beoordelen van ecologische bedreigingen.

De bevindingen benadrukken de noodzaak om opruiming en preventie te prioriteren, niet alleen in gebieden met zichtbare plasticaccumulatie, maar ook in regio’s waar mariene levensvormen het meest kwetsbaar zijn, aldus Zhang.

Hoog-risicozones omvatten de mid-latitude Noord-Pacifische en Noord-Atlantische oceanen, delen van de Noord-Indische Oceaan en de kustgebieden van Oost-Azië. Voedselrijke wateren met overvloed aan mariene levensvormen verhogen het risico in sommige gevallen, zelfs wanneer de plasticniveaus niet de hoogste zijn. Kustgebieden nabij drukke visgronden zijn bijzonder kwetsbaar voor verstrikkingsgevaar door “spookmateriaal,” een term voor achtergelaten vismateriaal in het water, zoals netten, vallen, vislijnen en sleepnetten.

De studie identificeerde ook de rol van plastics als een “transportband” voor vervuilende stoffen zoals het neurotoxische methylkwik en zogenaamde “eeuwige chemicaliën” (PFOS), twee verontreinigende stoffen die zich kunnen ophopen in mariene voedselwebben en de menselijke gezondheid kunnen bedreigen. Verhoogde risico’s komen voor in regio’s waar vervuilde plastics het meest waarschijnlijk door mariene organismen worden opgenomen.

Vooruitkijkend hebben de onderzoekers toekomstscenario’s gemodelleerd op basis van verschillende niveaus van plasticafvalvermindering. Zonder sterkere wereldwijde actie zou het risico op opname meer dan verdrievoudigen tegen 2060. Maar gecoördineerde inspanningen om het gebruik van plastic te verminderen en het afvalbeheer te verbeteren—vooral in snel ontwikkelende regio’s—kunnen de bedreigingen aanzienlijk verminderen.

“Door de wereldwijde verspreiding van ecologische risico’s gerelateerd aan plastic in kaart te brengen, bieden we een wetenschappelijke basis om de prioriteiten voor oceaanopruiming en beleidsvorming te sturen,” zei Zhang. “Dit werk komt op een cruciaal moment, aangezien de wereld onderhandelt over een wereldwijde plasticverdrag, en we hopen dat onze resultaten kunnen helpen om interventies te richten waar ze de grootste impact zullen hebben.”

Onderzoekers werkten samen met wetenschappers van de Nanjing University en de South China University of Technology (China), het Scripps Institution of Oceanography aan de University of California San Diego (VS), Concordia University (Canada) en het Institute of Geological and Nuclear Sciences (Nieuw-Zeeland).