Wat is de ‘wraakbelasting’ in de Amerikaanse belastingwet?

Uitleg over de ‘wraakbelasting’ in de Amerikaanse belastingwet

In het voorgestelde ‘Big Beautiful Bill’, een belasting- en uitgavenhervorming van meer dan 1.000 pagina’s die de Amerikaanse president Donald Trump wil laten goedkeuren, is er een bepaling die wordt aangeduid als een ‘wraakbelasting’.

De ‘Handhaving van Remedies Tegen Oneerlijke Buitenlandse Belastingen’ in Sectie 899 richt zich op landen waarvan de Trump-administratie denkt dat ze oneerlijke of discriminerende belastingen opleggen aan Amerikaanse bedrijven en individuen. Deze bepaling geeft de VS de mogelijkheid om extra belastingen op entiteiten uit die landen op te leggen.

Bijvoorbeeld, de bepaling roept op tot belastingen op inkomsten uit digitale diensten, zoals datamonetisatie en online adverteren. Daarnaast omvat het voorstel een hogere minimumbelasting op de winst van buitenlandse entiteiten, zelfs als die winst buiten de Amerikaanse grenzen is verdiend. Dit kan invloed hebben op passieve inkomstenstromen, zoals rente en dividenden, en mogelijk internationale investeerders uit landen die als discriminerend worden aangemerkt, ontmoedigen.

De onvoorspelbare aanpak van de administratie ten aanzien van mondiale economische beleid heeft al onzekerheid in internationale markten gecreëerd. Als deze maatregel wet wordt, kan het het vertrouwen van buitenlandse investeerders in de Amerikaanse markt verder ondermijnen.

Wie zou erdoor geraakt kunnen worden

Onder de bepaling kunnen bepaalde buitenlandse overheden en internationale bedrijven een extra belasting van 20 procent tegemoetzien, die van toepassing is op niet-Amerikaanse entiteiten die inkomsten uit Amerikaanse bronnen verdienen, waaronder rente, dividenden en royalty’s. Deze belastingen zouden geleidelijk met 5 procent per jaar worden verhoogd.

Het zou ook invloed hebben op winsten die zijn verdiend op Amerikaanse locaties en worden overgedragen aan buitenlandse moederbedrijven, evenals op inkomsten uit de verkoop van Amerikaanse onroerend goed door aangewezen ‘slechte actoren’. Trusts, wereldwijde stichtingen en partnerschappen met passieve inkomsten zouden ook geraakt kunnen worden. Er zijn echter uitzonderingen in de wetgeving voor buitenlandse pensioenfondsen en liefdadigheidsorganisaties. De belasting zou alleen van toepassing zijn op landen die door het Amerikaanse ministerie van Financiën als ‘discriminerend’ zijn aangemerkt.

Jason Smith, de voorzitter van de Ways and Means Committee van het Huis van Afgevaardigden en een Republikein uit Missouri, zei dat hoewel de bepaling kan dienen als een effectief vergeldingsmiddel, het ‘hopelijk nooit van kracht zal worden’. Volgens het niet-partijdige Joint Committee on Taxation zou de maatregel in het komende decennium 116,3 miljard dollar aan inkomsten kunnen opleveren, maar het zou ook de belastinginkomsten op de lange termijn verlagen, met 12,9 miljard dollar in zowel 2033 als 2034.

Geimpacteerd investeringsklimaat

De veranderende handelsstrategieën van de administratie hebben al geleid tot juridische strijd, beleidsveranderingen en een klimaat van onvoorspelbaarheid dat bedrijven terughoudend heeft gemaakt om langetermijnplannen te maken. Bedrijven zoals speelgoedfabrikant Mattel en autofabrikant Stellantis hebben hun financiële prognoses opgeschort vanwege de onvoorspelbare aard van het Amerikaanse tariff beleid.

Deze beleidsmaatregelen hebben ook bijgedragen aan schommelingen in het consumentenvertrouwen. Toen Trump zijn reeks ingrijpende tarieven tegen handelspartners aankondigde op 2 april, die hij ‘Bevrijdingsdag’ noemde, daalde het vertrouwen naar het laagste niveau in 13 jaar, om daarna weer te herstellen toen de administratie de uitvoering van de tarieven opschortte.

Analisten waarschuwen dat bepalingen zoals de ‘wraakbelasting’ buitenlandse investeringen kunnen ontmoedigen en de ontwikkeling van partnerschappen kunnen onder druk zetten.

Er zijn al aanwijzingen dat sommige economieën zijn begonnen te diversifiëren weg van de VS. Canada, bijvoorbeeld, heeft de handel met Europa en Azië vergroot. De handelsbeleid van Trump is ook genoemd als een factor in buitenlandse overheden die zich terugtrekken uit Amerikaanse staatsobligaties, terwijl de Europese Centrale Bank blijft pleiten voor de euro als concurrerende wereldreservevaluta.

Een nieuw instrument in het handelsarsenaal

Deze maatregel voegt een ander mechanisme toe aan de bredere handelsstrategie van de Trump-administratie, die sterk afhankelijk is van tarieven, ook al worden veel daarvan juridisch onder de loep genomen. Vorige week blokkeerde de Amerikaanse rechtbank voor internationale handel de algemene wereldtarieven die zijn ingesteld onder de International Emergency Economic Powers Act van 1977. Een federale rechtbank heeft de handhaving van het blokkeren tijdelijk stopgezet terwijl juridische strijd zich ontvouwt. Deskundigen geloven dat veel van deze tarieven mogelijk geen standhouden bij rechterlijke toetsing.

Echter, de uitspraak behandelde de tarieven op aluminium, staal en auto’s niet, die onder een andere juridische basis vallen – de Trade Expansion Act van 1962. Onder die wetgeving heeft Trump onlangs plannen aangekondigd om die tarieven te verhogen tot 50 procent voor de meeste invoer.