Waarom veelvoorkomende klimaatcommunicatie vaak averechts werkt en hoe dit te verbeteren

Amerikanen onderschatten de impact van persoonlijke gedragingen op koolstofemissies

Veel Amerikanen hebben een verkeerd beeld van welke persoonlijke gedragingen de grootste impact hebben op koolstofemissies, blijkt uit onderzoek. Pogingen om het klimaatbewustzijn te verbeteren, die te nauw gericht zijn op individuele acties, kunnen onbedoeld de publieke steun voor collectieve oplossingen verminderen.

De bevindingen, gepubliceerd in PNAS Nexus, geven aan dat mensen de klimaatvoordelen van bekende acties zoals recyclen en het vervangen van gloeilampen vaak overschatten, terwijl ze de impact van het vermijden van één lange vlucht per jaar of het verminderen van de consumptie van rundvlees onderschatten. “Mensen zijn zeer verkeerd geïnformeerd over hoe hun acties daadwerkelijk vertalen naar impact in termen van het verminderen van koolstof,” zegt senior auteur Madalina Vlasceanu, assistent-professor in de milieu sociale wetenschappen aan de Stanford Doerr School of Sustainability. “We denken: ‘Ik moet dit recyclen en dat zal de planeet helpen.’ Het is minder waarschijnlijk dat je hoort dat minder vliegen het beste is wat je lifestyle-technisch kunt doen.”

De resultaten zijn gebaseerd op een studie onder bijna 4.000 mensen in de VS die deelnamen aan een online enquête. Deelnemers in een ‘actief leren’ groep werden gevraagd om de relatieve effectiviteit van 21 verschillende individuele gedragingen te beoordelen op een schaal en ontvingen directe feedback. “We vergeleken de acties met elkaar – niet met tonnen koolstof. Dat is iets wat niemand begrijpt. Het is zo abstract, je vergeet het onmiddellijk,” aldus Vlasceanu.

Een tweede groep deelnemers ontving passief informatie over het relatieve mitigatiepotentieel van dezelfde gedragingen zonder de voorspellingsstap. In de controlegroep ontvingen deelnemers geen informatie. Deelnemers in alle groepen beoordeelden hun toewijding aan de 21 individuele gedragingen en vijf aanvullende systeemniveau gedragingen, zoals stemmen op pro-klimaat kandidaten, evenals de eenvoud van het aannemen van deze gedragingen.

Onbedoelde gevolgen

Na de interventies gaven mensen in zowel de actieve leer- als de passieve groepen een grotere toewijding aan levensstijlveranderingen met een hoge impact, zoals het eten van vlees met een lagere koolstofuitstoot. “Deelnemers ontdekten dat dit heel gemakkelijk te doen is en een van de hoogste impact heeft die daadwerkelijk is gedocumenteerd,” zei Vlasceanu. Degenen die met de grootste mispercepties begonnen, toonden de grootste verschuivingen in hun toewijding.

Echter, de interventies leidden ook tot een zorgwekkend neveneffect. Toen de inhoud zich uitsluitend richtte op persoonlijke gedragingen, werden deelnemers minder geneigd om zich in te zetten voor klimaatgerelateerde collectieve acties, zoals stemmen of deelnemen aan publieke demonstraties. “Deze interventies verminderden ook de toewijding aan collectieve actie, waar je echt probeert om enige vorm van beleid te beïnvloeden, en dit is een probleem,” zei Vlasceanu.

Persoonlijke versus publieke actie

De bevindingen wijzen op een aanhoudende spanning in klimaatcommunicatie-inspanningen: hoe effectieve individuele gedragingen aanmoedigen zonder de bredere maatschappelijke betrokkenheid te ondermijnen. “Nu moeten we terugkeren en begrijpen hoe we deze interventies beter kunnen ontwerpen, zodat we die negatieve neveneffecten niet hebben,” zei ze.

Hoewel collectieve acties moeilijker te kwantificeren zijn in termen van koolstofimpact, schatte een analyse uit 2021 dat een enkele stem in een recente nationale verkiezing in Canada meer dan 20 keer effectiever zou kunnen zijn dan het overslaan van een lange vlucht – een van de meest impactvolle levensstijlveranderingen die wetenschappers hebben geëvalueerd. “Als je dat extrapoleert, kun je concluderen dat alle collectieve acties veel effectiever zijn dan alle levensstijlveranderingen die je kunt doen, hoewel dit nog empirisch gekwantificeerd moet worden,” aldus Vlasceanu.

De studie benadrukte ook een verschil in wat mensen motiveert om in hun persoonlijke leven versus in het openbaar te handelen. “Mensen zullen zich bezighouden met levensstijlveranderingen als ze denken dat het gemakkelijk te doen is. Het is minder belangrijk voor hen of het effectief is,” zei ze. “Voor collectieve actie is het voor mensen belangrijker dat de actie waarin ze zich engageren daadwerkelijk leidt tot een betekenisvolle verandering.”

Vlasceanu en haar co-auteurs, waaronder Danielle Goldwert van de New York University, verzamelden gegevens begin 2024, met deelnemers die gemiddeld 40 jaar oud waren. Ongeveer de helft identificeerde zich als Democraten, 22% als Republikeinen en 26% als onafhankelijk of anders. “Democraten waren gevoeliger voor het integreren van wat ze leerden in hun gedragingen in vergelijking met Republikeinen,” aldus Vlasceanu.

Inzichten over de menselijke geest

Ze benadrukte dat het doel van het onderzoek niet pleiten is, maar ontdekken. “Onze taak als academici is niet om activisten te zijn of te vechten voor een bepaalde zaak,” zei ze. “Dit zijn onderzoeksvragen die we wetenschappelijk belangrijk vinden en die essentiële processen over de menselijke geest onthullen.”

Het werk maakt deel uit van een breder onderzoeksprogramma dat onderzoekt hoe schaalbare, goedkope interventies gedrag kunnen beïnvloeden. “We kiezen de context waarin we deze onderzoeken toepassen, zodat ze maatschappelijk relevant zijn,” voegde Vlasceanu toe.

Klimaatverandering biedt een unieke leermogelijkheid, zei ze, omdat het alleen kan worden opgelost door keuzes en veranderingen van grote aantallen mensen die samenwerken. “Als we begrijpen hoe de geest in deze context werkt, kunnen we documenteren op welke manieren beoefenaars, beleidsmakers – mensen wiens taak het is om deze crisis aan te pakken – dit het meest effectief kunnen doen,” zei ze.

Toekomstige experimenten kunnen strategieën op basis van geletterdheid vergelijken met emotionele oproepen of persoonlijke verhalen om te bepalen welke benaderingen zowel individuele als collectieve betrokkenheid het meest effectief stimuleren.

“Om klimaatverandering op een zinvolle manier aan te pakken, zijn experts het erover eens dat we zowel levensstijlverandering als collectieve actie nodig hebben. Beide moeten samenwerken,” aldus Vlasceanu. “Dit is een cruciaal onderdeel van de weg naar netto nul.”