Vroeg-Trias Sedimenten Onthullen Verborgen Geschiedenis van Aardse Bosbranden
Nieuw Onderzoek Onthult Oude Bosbranden in de Vroege Trias
Een internationaal team van wetenschappers, waaronder een senior onderzoeker van Heriot-Watt University in Edinburgh, Schotland, heeft nieuw bewijs gevonden voor oude bosbranden. Dit verandert ons begrip van de turbulente Vroege Trias, ongeveer 250 miljoen jaar geleden.
De bevindingen, gepubliceerd in Communications Earth & Environment, onder de titel “Bosbrand, ecosysteem en klimaatinteracties in de Vroege Trias,” dagen de lang bestaande overtuiging uit dat er een wereldwijde “houtschaargat” bestond, een periode met weinig of geen bewijs van brand na de grootste massa-extinctie ter wereld.
Sporen in de Aarde
Decennialang leidde de afwezigheid van houtskool in het geologisch record tot de veronderstelling dat bosbranden vrijwel waren verdwenen na de Perm-Trias-extinctie, ook wel bekend als de “Grote Dood.” Deze extinctie was de ernstigste in de geschiedenis van de aarde en resulteerde in het verlies van tot 96% van de mariene soorten en 70% van de terrestrische gewervelde soorten, voornamelijk veroorzaakt door enorme vulkanische uitbarstingen.
Deze laatste studie werpt nieuw licht op deze periode en onthult microscopische chemische sporen van verbrand plantaardig materiaal die bewaard zijn gebleven in sedimenten. Het team testte 30 sedimentmonsters die waren verzameld van Svalbard, de Noorse Arctische archipel, beter bekend als de thuisbasis van de Globale Zaadkluis. Ondanks de barre omstandigheden bood het oude gesteente van het eiland ongerepte materialen die al honderd miljoen jaren ongestoord waren gebleven.
Vuur Zonder Houtskool
In plaats van te vertrouwen op zichtbare stukken houtskool, zocht het team naar moleculaire vingerafdrukken van verbranding, bekend als polyaromatische koolwaterstoffen (PAK’s). Deze verbindingen ontstaan tijdens de onvolledige verbranding van plantaardig materiaal en kunnen lange tijd in sedimenten blijven bestaan, lang nadat meer zichtbare bewijzen zijn verdwenen.
Dr. Clayton Magill, universitair hoofddocent Biogeochemie aan het Lyell Center van Heriot-Watt University en een senior auteur van de studie, zei: “Veel mensen hebben niet het gebruikelijke bewijs van vuur gevonden, zoals houtskool, as, of verbrande fossielen, dus de consensus was dat er geen vuur was.” Hij voegde toe: “Wat het werk van onze collega Dr. Franziska Blattmann aantoonde, is dat zelfs zonder de grote bewijzen, de microscopische signalen nog steeds aanwezig zijn. Je moet gewoon weten waar je moet zoeken.”
De analyse onthulde wijdverspreide PAK’s die consistent waren met de verbranding van vers plantaardig materiaal, in plaats van vulkanische koolafzettingen of verontreiniging. Dit suggereert sterk dat bosbranden inderdaad ecosystemen vormden tijdens de Vroege Trias, zelfs wanneer het fossiele houtskoolrecord anders leek te zeggen.
Modellering van Vuur in de Diepe Tijd
Het project combineerde sedimentanalyse met geavanceerde klimaat- en vegetatiemodellering. Met behulp van een open-source model van het Massachusetts Institute of Technology (MIT), genaamd het General Circulation Model (MITgcm), slaagde het team erin te reconstrueren hoe veranderende klimaten, ecosystemen en brandregimes met elkaar in interactie stonden na de massa-extinctie.
Dr. Magill benadrukte het belang van open-source modellen: “Dat is een krachtig hulpmiddel in een wereld waar niet iedereen gelijke toegang heeft tot wetenschappelijke middelen en financiering. Open wetenschap stelt iedereen in staat om op het hoogste niveau te concurreren.”
Het team van tien sedimentologen, palynologen, paleontologen, fysici en geochemici stond onder leiding van Dr. Franziska Blattmann aan de Faculteit Geowetenschappen en Milieu aan de Universiteit van Lausanne in Zwitserland. Ze en haar collega’s werken sinds 2018 aan dit baanbrekende onderzoek en zeiden: “Deze studie kwam tot stand door de samenwerking van een multidisciplinair team van wetenschappers, die zelfs te midden van de uitdagingen van de COVID-19-pandemie samenwerkten. Het onderzoek benadrukt hoe langdurige wetenschappelijke vragen kunnen worden gevorderd en hoe onverwachte ontdekkingen kunnen ontstaan wanneer samenwerking open, creatief en ondersteunend is.”
Naast het invullen van een puzzel van 250 miljoen jaar oud, draagt het onderzoek dringende lessen voor het heden. De Vroege Trias was een tijd van extreme klimaatschommelingen, herstel van ecosystemen en milieuspanning, thema’s die weerklank vinden in de opwarmende wereld van vandaag.
