Verlies van Toerisme aan de Kust van North Carolina door Zout Water uit de Kraan
Stijgende Zeespiegel en de Impact op het Toerisme in Noord-Carolina
De stijgende zeespiegel vormt een steeds dringender probleem nu klimaatverandering de ijskappen doet smelten. Kustoverstromingen zijn een ongelukkige consequentie hiervan en kunnen een verwoestende impact hebben op het lokale milieu, met een onverwachte tol voor het kusttoerisme in Noord-Carolina.
Een nieuwe studie, gepubliceerd in Water Resources Research, heeft een directe correlatie vastgesteld tussen de kwaliteit van drinkwater en het aantal toeristen dat overnacht in accommodaties in de regio. Hierbij werd een toename in de zoutigheid van kraanwater benadrukt. De verhoogde zoutgehalte in drinkwater wordt veroorzaakt door de binnenstroming van zoutwater in zoetwateraquifers, terwijl zeewater laaggelegen gebieden (met name de barrier islands) overstroomt, waardoor het water ondrinkbaar wordt zonder verwerking.
Doordat het meeste openbare water in het gebied wordt verkregen via ontzilting van zeewater en afhankelijk is van zoetwater uit deze aquifers om het proces te ondersteunen, komt de levering van veilig en schoon drinkwater mogelijk onder druk te staan. Dit zal waarschijnlijk de kosten van drinkwater verhogen, aangezien er meer ontzilting nodig zal zijn, en het zal ook de smaak van het water beïnvloeden, omdat de zoutigheid niet volledig kan worden geëlimineerd.
In heel Noord-Carolina is de zeespiegel met maximaal 5 mm per jaar gestegen en wordt voorspeld dat deze trend in de komende decennia zal aanhouden (zelfs binnen acht jaar kan het 5 cm bereiken), wat betekent dat de uitdaging alleen maar zal toenemen.
Professor John Whitehead van de Appalachian State University in Noord-Carolina en zijn collega’s gebruikten de bereidheid van mensen om meer te betalen voor overnachtingen met laag-zout kraanwater om de impact van stijgende zeespiegels op duurzame zoetwatervoorzieningen en kusttoerisme te beoordelen. Ze voerden online enquêtes uit onder meer dan 430 inwoners van Noord-Carolina die in de afgelopen drie jaar naar de kust waren gereisd en vroegen of de toenemende zoutachtige smaak van het water in hun gekozen strandbestemming hen zou weerhouden van een bezoek.
Het team ontdekte dat kraanwater dat licht (bijna niet merkbaar in vergelijking met gewoon kraanwater), gematigd (enigszins merkbaar) of zeer (definitief merkbaar) zout was, een directe impact had op de kans dat toeristen zouden overnachten in hun gekozen kustresort, met een afname van respectievelijk 2%, 8% en 11%.
Desondanks merkte 21% van de respondenten op dat de zoutigheid van drinkwater geen probleem voor hen zou zijn en dat ze hun geplande strandvakantie zouden voortzetten, bereid om extra kosten voor het kopen van flessenwater te betalen indien nodig.
Projecterend naar 2040 schat het onderzoeksteam dat 13% van de 31 bestudeerde stranden in Noord-Carolina geen zoetwateraquifers meer zou hebben, terwijl nog eens 42% te maken krijgt met zoutproblemen. Twintig jaar later zou het aantal stranden zonder levensvatbare aquifers oplopen tot 32%, en tegen 2080 zou dit kunnen stijgen tot 55%, waarbij slechts 6% van de aquifers geen zoutachtig water heeft.
Daarom schatten de onderzoekers dat er tegen 2040 maar liefst $232 miljoen aan jaarlijkse consumenteninkomsten verloren zou kunnen gaan als de lage kwaliteit van het drinkwater aanhoudt. Deze studie benadrukt dus het belang van het implementeren van strategieën om de achteruitgang van kraanwater in Noord-Carolina te verlichten, inclusief nieuwe drinkwaterregelingen en technologieën.
