Verhoogde neerslag en veranderingen in vegetatie leiden tot sedimentverschuivingen op het Dak van de Wereld

Sedimentflux en klimaatverandering op het Qinghai-Tibet Plateau

Het Qinghai-Tibet Plateau beslaat een enorm gebied in Azië en staat bekend als het Dak van de Wereld, met een gemiddelde hoogte van meer dan 4.500 m.

Gelegen in het hart van de Himalaya, is het plateau de bron van enkele van de grootste rivieren ter wereld, waaronder de Brahmaputra, Indus, Mekong, Gele en Yangtze. Echter, nieuw onderzoek door een internationaal team van wetenschappers heeft aangetoond dat veranderingen in het wereldklimaat het gedrag van deze en andere rivieren beïnvloeden terwijl ze van de bergen naar enkele van de meest bevolkte kusten ter wereld stromen.

Deze veranderingen beïnvloeden ook de enorme hoeveelheden sediment die de rivieren meedragen, en de variaties zijn groter dan het onderzoeksteam aanvankelijk had verwacht. Het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Communications Earth & Environment, werd uitgevoerd door een gezamenlijk team van de universiteiten van Wuhan, Sichuan, Beijing Normal, Colombia, Edinburgh en Plymouth.

Volgens Jinhao Guo van de Wuhan Universiteit: “Eerdere studies over de sedimentopbrengst van het Qinghai-Tibet Plateau gebruikten of modelletjes die veel data vereisen om parameters te kalibreren, wat hen beperkte tot kleine stroomgebieden, of statistische modellen die de complexe fysieke paden niet konden volgen. Door up-to-date methoden te combineren, hebben we ons model in staat gesteld om sedimentveranderingen te kwantificeren die voortkomen uit de belangrijkste fysieke paden, met data die relatief eenvoudig op grote schaal te verkrijgen zijn.”

Alistair Borthwick, professor toegepaste hydrodynamica, benadrukt: “De effecten van klimaatverandering zijn van groot belang op het Qinghai-Tibet Plateau, en voor de omgevingen en gemeenschappen langs de rivieren die uit het plateau komen. Deze studie gebruikt nieuwe methoden om sedimentfluxtrends in rivierbronnen te beoordelen—de resultaten tonen aan dat de sedimentflux op verschillende sleutel locaties aanzienlijk verandert door neerslag, temperatuur en vegetatie-effecten.”

Voor de studie hebben de onderzoekers 40 jaar sedimentfluxgegevens gereconstrueerd met data van 25 hydrologische stations op het Qinghai-Tibet Plateau. Deze informatie omvatte verschuivingen in de erosiviteit van de bodem, rivierafvoer en vegetatiebedekking, evenals niveaus van neerslag, smeltwater en temperatuur.

Met behulp van een speciaal ontwikkelend wiskundig model ontdekten ze dat de toename van sedimentflux op vijf van de hydrologische stations grotendeels werd aangedreven door een stijging van zowel neerslag als temperatuur. Aan de andere kant werden significante afnames bij zeven andere stations verklaard door de uitbreiding van de vegetatiebedekking.

De auteurs van de studie melden dat dit de complexe machtsbalans van klimaatverandering illustreert, waarbij de sedimentopbrengst toeneemt in koude, droge gebieden waar neerslag versnelt, en afneemt in gebieden waar de temperatuur snel stijgt en neerslag langzaam toeneemt.

De auteurs geloven dat hun bevindingen zullen bijdragen aan het begrip van milieuprocessen in andere delen van de wereld, zoals de Andes. Professor Yao Yue, de onderzoeksdirecteur van de Wuhan Universiteit, zegt: “Het was altijd een mysterie voor ons dat temperatuur en neerslag beide stijgende trends vertoonden op het Qinghai-Tibet Plateau in de afgelopen 60 jaar, terwijl geregistreerde sedimentfluxen tegengestelde trends vertoonden. De stijgende temperatuur en neerslag zouden de sedimentopbrengst moeten hebben versneld door bevroren aarde te laten smelten en meer bodem te breken. Maar de situatie lijkt tegenintuïtief in verschillende stroomgebieden, en onze methode heeft het mysterie opgelost door duidelijk de bijdrage van elke padketen te presenteren.”