Verbranden van plastic voor koken en verwarming: Een opkomende milieuprobleem

Verbranding van plastic en afval voor verwarming wordt steeds gebruikelijker in stedelijke gebieden. Een paper geleid door de Curtin University, getiteld “Het Gebruik van Plastic als Huishoudbrandstof onder de Stedelijke Armen in de Global South”, heeft oproep gedaan tot actie om de verbranding van plastic voor verwarming en koken te verminderen. Dit is een veelvoorkomende, maar gevaarlijke praktijk die in miljoenen huishoudens in ontwikkelingslanden voorkomt vanwege het gebrek aan traditionele energiebronnen.

Onderzoekers hebben het energieverbruik in ontwikkelingslanden in Afrika, Azië en Latijns-Amerika onderzocht en ontdekten dat veel huishoudens het zich niet kunnen veroorloven om schone brandstoffen zoals gas of elektriciteit te gebruiken. Het team vond ook dat de stedelijke uitbreiding traditionele brandstoffen zoals hout en kolen moeilijk te vinden maakte, terwijl het gebrek aan afvalbeheer betekende dat plastic afval in overvloed aanwezig was.

Hoofdonderzoeker Dr. Bishal Bharadwaj van het Curtin Institute for Energy Transition (CIET) zei dat er veel risico’s aan verbonden zijn. “Het verbranden van plastic stoot schadelijke chemicaliën uit zoals dioxines, furanen en zware metalen in de lucht, wat verschillende gezondheidsproblemen kan veroorzaken, zoals longziekten,” aldus Dr. Bharadwaj. “Deze risico’s zijn vooral uitgesproken onder vrouwen en kinderen, omdat zij meer tijd thuis doorbrengen. Maar de vervuiling blijft niet beperkt tot de huishoudens die het verbranden: het verspreidt zich over buurten en steden, en heeft invloed op iedereen.”

Dr. Bharadwaj voegde eraan toe dat het probleem miljoenen mensen kan raken die de gevolgen van acute ongelijkheid in steden dragen en dat het mogelijk een grotere impact zal hebben naarmate het plasticgebruik toeneemt en steden groeien.

“In een enquête meldde 13% van de Nigeriaanse huishoudens dat zij afval als kookbrandstof gebruiken, terwijl bodem- en voedselmonsters in Indonesië gevaarlijke niveaus van toxines hebben aangetoond die verband houden met het verbranden van plastic,” zei Dr. Bharadwaj.

“Tegen 2050 zal tweederde van de wereldbevolking in stedelijke gebieden wonen en veel steden hebben al moeite om basisdiensten zoals afvalinzameling te bieden. Dit zal een groeiend probleem worden, gezien het feit dat het wereldwijde plasticverbruik naar verwachting tegen 2060 zal verdrievoudigen en de ongelijkheid zal toenemen door snelle, ongecontroleerde verstedelijking in ontwikkelingslanden.”

CIET-directeur Professor Peta Ashworth zei dat verder onderzoek nodig is om de omvang van het probleem vast te stellen en realistische oplossingen te ontwikkelen. “Veel regeringen pakken het probleem niet effectief aan omdat het meestal geconcentreerd is in gebieden zoals sloppenwijken, die vaak worden verwaarloosd,” zei Professor Ashworth. “Een verbod op het verbranden van plastic zal mogelijk niet helpen als mensen geen andere optie hebben om warm te blijven en hun voedsel te koken. Mogelijke manieren om het probleem aan te pakken zijn subsidies voor schonere brandstoffen om deze betaalbaar te maken voor armere gezinnen, beter afvalbeheer om te voorkomen dat plastic zich ophoopt in sloppenwijken, voorlichtingscampagnes om gemeenschappen te informeren over de gevaren van het verbranden van plastic en alternatieve, goedkope, innovatieve kookoplossingen die zijn afgestemd op gebieden met een laag inkomen.”